Η ΜΑΦΙΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΚΤΟΣ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑ ΠΑΠΑΔΗΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Η Μαφία θέλει να αγαπάμε και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

πηγή:

Πιτσιρίκος

Τρελό γέλιο πέφτει στο προτεκτοράτο, αφού η Μαφία, εκτός από την ίδια και τον Λουκά Παπαδήμο, θέλει να αγαπάμε και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πέφτουν βροχή οι αγιογραφίες του εκλιπόντος.

Βέβαια, είναι τόσο υπερβολικά αυτά που γράφουν για τον Μητσοτάκη, που είναι σαν να τον κοροϊδεύουν.

Τον τρολάρουν τον νεκρό οι αγιογράφοι του.

Πρέπει να επέμβει ο εισαγγελέας με αυτή την γελοιοποίηση του νεκρού Μητσοτάκη.

Πραγματικά, διαβάζεις αυτά που γράφουν για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και είναι σαν να γράφουν για άλλον άνθρωπο.

Εν τω μεταξύ, είναι τόσο ξεκάρφωτα τα κείμενα και τόσο φασόν, που καρφώνονται άσχημα αυτοί που τα γράφουν.

Διάβασα το κείμενο για τον Μητσοτάκη ενός πολύ γνωστού κυρίου -τον οποίο είχα την ατυχία να γνωρίσω κάποτε- και έτριβα τα μάτια μου.

Ο ίδιος άνθρωπος μου είχε πει πως το Μητσοτακέικο είναι η κατάρα της Ελλάδας.

Τώρα γράφει πως ο Μητσοτάκης ήταν μπροστά από την εποχή του και ως πολιτικός και ως άνθρωπος.

Εμένα πάλι ο Μητσοτάκης μου θύμιζε άνθρωπο πριν 800 χρόνια.

Το πιο ωραίο είναι που λένε ότι ο Μητσοτάκης ήταν άνθρωπος λόγων και πράξεων και όχι της βίας.

Περίεργο, εγώ θυμάμαι τον Μητσοτάκη, την εποχή των μεγάλων διαδηλώσεων του 2011, να λέει στον Παπαχελά «να έχουμε και νεκρούς».

Τον νεκρό αιωνόβιο που έλεγε «να έχουμε και νεκρούς» θέλει να αγαπάμε η Μαφία.

Αυτό που συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο.

Από τη μια, οι πολίτες κάνουν πάρτι με τον θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και είναι έτοιμοι να χορέψουν πάνω στον τάφο του, και από την άλλη η Μαφία έχει αμολήσει όλα τα «πιστόλια» που έχει στο payroll, να γράφουν ύμνους για τον Μητσοτάκη.

Θα τα τινάξει κάνας Βενιζέλος ή κάνας Σημίτης, και δεν θα ξέρουμε πώς να το διαχειριστούμε.

Οι Έλληνες θα πανηγυρίζουν με τις σημαίες και τις σαμπάνιες στην Ομόνοια και τα μαφιοκάναλα θα πενθούν αυτούς τους άγιους και καλούς ανθρώπους που ήταν τεράστιοι πολιτικοί άνδρες και ήταν μπροστά από την εποχή τους.

Όλο και μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα στη Μαφία και στην πλέμπα.

Η Μαφία φοβάται πως μπορεί να χάσει τον έλεγχο και η πλέμπα να γίνει ανεξέλεγκτη.

Κι όταν η Μαφία φοβάται, είναι ακόμα πιο επικίνδυνη.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΠΑΝΙΚΟΣ: ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΒΑΛΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

Σε πανικό το νεοφιλελευθεριστάν στην Ελλάδα, βάλει κατά του διαδικτύου                  

      

Σήμερα στο ΣΚΑΙ, ο Άρης Πορτοσάλτε χαρακτήρισε κοινωνικό απόπατο το ελληνικό διαδίκτυο!

ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΊ ΑΠΕΤΥΧΕ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΘΕΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΩΝ, ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ!

Σχόλιο από Σπύρο Σούρλα:

To ότι ακριβώς την ίδια άποψη για το διαδίκτυο έχουν διάφορα νούμερα και pay roll του κυβερνητικού μορφώματος, παρέα με “εκφωνητες” φαιορόζ σταθμών με τον ακραίο νεοφιλελέ Ανδριανόπουλο είναι πρόβλημα δικό τους..

Κάτι ”διανοητές” της πλάκας , κάτι προπαγανδιστές που πουλάνε “λαϊκότητα” μεν, αλλά προσβάλλουν βάναυσα και ρατσιστικά την κάθε “Σούλα” κομμώτρια που τολμά να έχει γνώμη και διάφοροι άλλοι εξυπνάκηδες που μιλούν για “μπαστουνόβλαχους” ή και υπάλληλοι του Left που “αγανακτούν” επειδή πέφτει φτυσιματάρα για τις “αποψάρες” τους

Παιδιά να κάνετε μια κλειστή κάστα παρέα με Ανδριανόπουλο, Πορτοσάλτε κ.λ.π και να ανταλλάσσετε γλωσσόφιλα (πολιτικά πάντα),μιας και είστε Ίδια μούρη ακριβώς

Σχόλιο από Γιώργο Αλεξάτο:

Η παλιανθρωπιά βγήκε πάλι σεργιάνι, για να επιπλήξει όλον αυτό τον κόσμο που δεν μαυροφόρεσε για τον θάνατο του Μητσοτάκη. Λίγες μέρες αφότου καθύβριζε τον λαό μας, χαρακτηρίζοντάς τον καθυστερημένο και μισαλλόδοξο, γιατί δεν συμμερίστηκε τον πόνο του μεγαλοαπατεώνα τραπεζίτη δοτού πρωθυπουργού.

Μας κουνάει το δάχτυλο η παλιανθρωπιά, γιατί δεν ξεχνάμε τον Πέτρουλα και τον Τεμπονέρα. Και μας μιλάει για ήθος η ξετσιπωσιά αυτών που θα κλαίγανε και για τον χαμό του Παπαδόπουλου, αν πετύχαινε η απόπειρα του Παναγούλη. Ως συνεπείς στα όσα άθλια λένε.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

Η ΣΒΟΥΡΙΧΤΗ ΣΦΑΛΙΑΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΩΣ ΑΦΕΛΕΙΣ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΟΙ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ.

Το τρίτο χέρι

πηγή:

 Δημήτρης Νανούρης

Μα είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι, ξεκαρδίζονταν χαιρέκακα οι ανυπότακτοι κάτοικοι του γνωστού γαλατικού χωριού των Αστερίξ και Οβελίξ. Οι δημιουργοί του αξεπέραστου κόμικς γνώριζαν ασφαλώς ότι η διαρκής επανάληψη του κωμικού στοιχείου προκαλεί διαδοχικά κύματα τρανταχτού γέλιου, που υψώνονται σε κρεσέντο και μετατρέπονται ενίοτε σε τσουνάμι. Παλιά, δοκιμασμένη συνταγή στην άψογη εκτέλεση της οποίας οφείλεται εν μέρει η παγκόσμια επιτυχία τους. Αν μπορούσαν, όμως, να προβλέψουν τον βίο και κυρίως την πολιτεία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, θα προέτρεπαν τους χάρτινους ήρωές τους να τεμαχίσουν σε χίλια κομμάτια όλα τα μενίρ και εκείνοι θα ’σπαγαν δίχως άλλο τα πενάκια τους.

Εμβρόντητοι και ενεοί θα διαπίστωναν πως τα καϊνάρια της Κουμουνδούρου υπερβαίνουν με το χάλι τους και την πλέον αχαλίνωτη φαντασία. Οι αφελείς λεγεωνάριοι δεν έβαζαν μυαλό· έπειτα απ’ τα αδιάλειπτα μπερντάκια με τα οποία τους φιλοδωρούσαν οι υπήκοοι του Μοναρχίξ, έκαναν το μοιραίο λάθος να κυκλοφορούν ανυποψίαστοι στο δάσος ξανά και ξανά κι έτρωγαν κατά κανόνα το ξύλο της χρονιάς τους ακόμα και από τον παππεπίπαππο Παλαιοντολογίξ.

Νταραβέρι να γίνεται! Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της πρωτοδεύτερη φορά Αριστεράς με διαπεραστική εσάνς Ακροδεξιάς μετέχουν σε άλλου είδους αλισβερίσι. Εξευτελίζονται νυχθημερόν οικεία βουλήσει, αυτομαστιγώνονται ανελέητα, πά’ να πει, αφού προηγουμένως φορτώνουν στη ράχη του λαουτζίκου δυσβάσταχτα βάρη κι ύστερα φαντασιώνονται τους άσπιλους κομμουνιστές, προστάτες των ευάλωτων και των αδυνάτων. Μνημονιακοί και αμνήμονες, εισηγούνται μέτρα θατσερικής κοπής και κατόπιν, παριστάνοντας τους θιγμένους ανθρακωρύχους, αντιπολιτεύονται τον εαυτό τους.

Ιδιάζουσα περίπτωση. Καραμπινάτος διπολισμός, που μπροστά του η τρέλα των στρατιωτών του Καίσαρα φαντάζει ψυχολογικό κρυολόγημα. Επικύρωσαν εσχάτως το πολύ(επώδυνο)νομοσχέδιο, υπαγορευμένο από τα χείλη των δανειστών-τοκογλύφων, ψηφίζοντάς το και με τα δυο άνω άκρα· οι μετρίου αναστήματος, μάλιστα, πατώντας στις μύτες των ποδιών μην πάει και περάσει απαρατήρητη η ετυμηγορία τους. Εντελώς ξαφνικά, ωστόσο, ένα τρίτο χέρι, κρυμμένο στα νεφελώματα του εγκεφάλου τους, τους βαράει σβουριχτή σφαλιάρα στον σβέρκο, συνέρχονται, λες, από ισχυρό σοκ και είκοσι οκτώ από δαύτους καταθέτουν τροπολογία με την οποία αξιώνουν να καταργηθεί διάταξη την οποία μόλις προ ολίγων ημερών οι ίδιοι είχαν εγκρίνει πανηγυρικά.

Ραγιάδες και αγάδες δύο σ’ ένα. Οι ψυχίατροι σηκώνουν τις παλάμες ψηλά, ο Φρομ και ο Φρόιντ ξεριζώνουν τα μαλλιά τους κι όλοι μαζί σχίζουν τα πτυχία τους. Το άκρον άωτον του εξωφρενισμού. Βιάζουν πρώτα την κοινωνία και αμέσως μετά ασελγούν στην κοινή λογική. Παραδέχονται εμμέσως πλην σαφώς την κατάλυση της Δημοκρατίας, διότι, καίτοι βουλευτές, δεν εκφράζονται με ελεύθερη βούληση, αλλά με ιδιοτέλεια και οπισθοβουλία. Και, βεβαίως, καταρρακώνουν το έωλο αφήγημα του κόμματός τους, διατρανώνοντας ότι στα εργασιακά υπηρετεί στυγνά τα συμφέροντα των άτεγκτων αφεντικών. 

Τρομάρα τους!

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

     

ΕΓΩ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΚΥΡΙΕ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ. ΑΝ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΘΑ ΦΑΡΜΑΚΩΘΩ

Η Μαφία θέλει και να την αγαπάμε

πηγή:

Πιτσιρίκος

Μετά το ξεπούλημα της χώρας από πολιτικούς και ολιγάρχες - ονόματα δεν γράφω γιατί είναι ξεπουλημένη και η «Δικαιοσύνη» τους- έχουν παρουσιαστεί κάποια προβλήματα στις σχέσεις της Μαφίας με την πλέμπα.

Ένα είναι το μεγάλο πρόβλημα της Μαφίας:

Η Μαφία θέλει και να την αγαπάμε.

Με το ζόρι.

Με το στανιό.

Της Μαφίας δεν της φτάνει να την φοβόμαστε. Θέλει και να την αγαπάμε.

Η Μαφία θέλει να τρώει την στρακαστρούκα ο Λουκάς Παπαδήμος και να πέφτουμε να πεθάνουμε από τη στενοχώρια μας.

Η Μαφία νόμιζε πως ο Παπαδήμος λατρεύεται στην Ελλάδα για την προσφορά του στον τόπο.

Και τότε ήρθε η στρακαστρούκα.

Τον Παπαδήμο, ρε; Τον Παπαδήμο; Τον αγωνιστή της Δημοκρατίας;

Εσείς, όπως το πάτε, θα χαρείτε αν ανοίξει την στρακαστρούκα-έκπληξη και ο Γιάννης Στουρνάρας. Ο εθνικός ευεργέτης. (σ.σ. Κύριε εισαγγελέα, εγώ τον λατρεύω τον Γιάννη Στουρνάρα. Την Πρωτοχρονιά του κόβω και κομμάτι στη βασιλόπιτα. Αν πάθει κάτι ο Στουρνάρας, θα φαρμακωθώ.)

Η Μαφία θέλει να μιλάνε τα μαλακιστήρια που πλασάρει για δημοσιογράφους και να τους παίρνετε και στα σοβαρά.

Έπαθε σοκ η Μαφία, όταν διαπίστωσε πως η στρακαστρούκα στον Παπαδήμο αντιμετωπίστηκε σαν την κατάκτηση του Euro 2004.

Πανηγυρισμοί στα social media, χαρά, χαμόγελα, αισιοδοξία, κάποιοι έβγαλαν και τις σημαίες στα μπαλκόνια· κι όλα αυτά από μια στρακαστρούκα.

Μια χαρά έμεινε στους έρμους τους Έλληνες: να δουν τους ανθρώπους που «έσωσαν» τη χώρα να ανατινάζονται.

Ναι, η Μαφία θέλει και να την αγαπάτε.

Η Μαφία θέλει να μείνει στην Ελλάδα και να την αγαπάτε.

Η Μαφία θέλει να κυκλοφορεί ελεύθερη και να την αποθεώνετε.

Οπότε, αφού δεν έφυγε η Μαφία από την Ελλάδα -με τα λεφτά σας-, ετοιμαστείτε να φύγετε εσείς.

Γιατί η Μαφία θα αγριέψει κι άλλο.

Και είναι η Μαφία που έχει τα όπλα.

Όλα.

(Η Μαφία οδηγεί την Ελλάδα σε εμφύλιο. Για να την αγαπήσετε για πάντα.)

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΟΥΔΕΤΕΡΟ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΞΕΝΙΤΕΥΟΝΤΑΙ.

Οχι. Οι άλλοι είμαστε εμείς

πηγή:

Δημήτρης Παπαχρήστου 

Την πρώτη φορά «είχαμε ψευδαισθήσεις πως θα επικρατούσε το δίκαιο». Τώρα, πριν από το Eurogroup η αισιοδοξία για το κλείσιμο της αξιολόγησης για την απομείωση του χρέους και την επερχόμενη εκταμίευση κυριαρχούσε σε όλα τα κανάλια και τα έντυπα, και ο Κούλης δεν ήξερε τι να πει και τι να κάνει, για να εμφανιστεί ο Ν. Δένδιας με σαφείς εσωκομματικές βολές κατά του λαϊκισμού της υποτέλειας έναντι των εταίρων και των Αδώνηδων. Ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν μπορεί και η ΝΔ και οι συνιστώσες της καραδοκούν και δεν κρύβουν πού θέλουν να οδηγήσουν τη χώρα μας.

Ο νεοφιλελευθερισμός και η πολιτική της λιτότητας μάς έχουν βλάψει ανεπανόρθωτα και η υγεία της πατρίδας μας δεν είναι καλή. «Τα μέτρα για τη γούνα μας» τα έχουμε δοκιμάσει και είναι πολύ στενά και τα γιατροσόφια αποδείχθηκαν ληγμένα. Να γυρίσουμε πίσω δεν γίνεται, να πέσουμε στην αγκαλιά αυτών που μας έφεραν ως εδώ που «δεν πάει άλλο». Τα μπαλώματα και τα αντίμετρα γίνονται για να κρατούνται οι ψευδαισθήσεις ζωντανές.

 Οι συγκυβερνώντες απέφυγαν τη σύγκρουση κερδίζοντας χρόνο που είναι σε βάρος μας. Μετά το '18 και το '19 θα είναι αργά. Η ρήξη με αυτούς που νομίζουν πως κυβερνάνε και πως διαχειρίζονται καλύτερα την κρίση μας, την αρρώστια της πατρίδας μας, από τα γραφεία τους και κρύβονται πίσω από λόγια αντιφατικά θα επέλθει και δεν θα έχει να κάνει με τα όποια εκλογικά αποτελέσματα, εξάλλου οι εκλογές δεν μπορούν να δώσουν λύσεις όταν η κοινωνία αδρανεί. Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες όπου έγιναν εκλογές ο κόσμος είναι διχασμένος. Το ίδιο αναμένεται και στη Γερμανία. Το ίδιο έγινε και στην Τουρκία. Στη χώρα μας συμβαίνει κάτι χειρότερο: οι σωτηρολόγοι ξιφουλκούν στη Βουλή και σκοτώνονται στις τηλεοράσεις για το ποιος θα εφαρμόσει καλύτερα τα μέτρα των τροϊκανών, θεσμικών, πάνω στο σώμα της πατρίδας μας. Η πατρίδα μας όμως δεν είναι κάτι ουδέτερο, είμαστε εμείς, είναι τα παιδιά μας που ξενιτεύονται.

Η κατάσταση είναι έκτακτη και ιστορική. 'Η θα αναλάβουμε και τις δικές μας ευθύνες να συγκρουστούμε με τους εαυτούς μας και να αναμετρηθούμε με όλους αυτούς που μιλάνε εξ ονόματός μας και αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, ή θα υποταχθούμε, καθότι ζούμε πλέον κάτω από οικονομική κατοχή που την επιβάλλει η ελίτ της Ευρώπης και την εφαρμόζει ο Σόιμπλε. Δεν μπορεί να κρατήσει άλλο αυτή η αβέβαιη και ρευστή κατάσταση. Μπορούμε να αντιδράσουμε, δεν μπορούμε να ζούμε με ψευδαισθήσεις. Και δεύτερο, και τρίτο, και δέκατο πλάνο μπορούμε να οργανώσουμε με τη συμμετοχή μας στη δημοκρατία της κάθε μέρας, της δικαιοσύνης και της ισότητας. Μπορούμε να φτιάξουμε το νέο πολιτικό υποκείμενο πάνω σε ταξική, πατριωτική και απελευθερωτική βάση. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Δεν φταίνε οι άλλοι, οι άλλοι είμαστε εμείς, που μπορούμε να γίνουμε το όχι.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΤΟ ΚΑΛΟ, ΤΟ ΚΑΚΟ, Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Ο ΧΟΡΤΟΦΑΓΟΣ ΣΤΗ ΧΑΣΑΠΟΤΑΒΕΡΝΑ

Χορτοφάγος σε χασαποταβέρνα

πηγή:

Περικλής Κοροβέσης

Υπάρχει ένας τρόπος σκέψης που είναι ευρύτατα διαδεδομένος: Είναι το δίλημμα: «Τι να διαλέξω; Ένα μικρό κακό ή ένα μεγάλο κακό;» και η απάντηση έρχεται αβίαστα. Το μικρό κακό είναι το καλύτερο.

Στο ερώτημα να επιλέξουμε ανάμεσα στο καλό και το κακό η απάντηση είναι προφανής. Αν και βέβαια εδώ υπάρχει ένα φιλοσοφικό πρόβλημα. Ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό -αρχαίο ερώτημα-, όταν το κακό παρουσιάζεται σαν καλό και το καλό σαν κακό. Κατά κανόνα, είναι η εξουσία που τα ορίζει και έχει να κάνει με τα συμφέροντά της και όχι με την αντικειμενική πραγματικότητα.

Η θεωρία του μικρού και μεγάλου κακού βρίσκει την πλήρη δικαίωσή της στην πολιτική και συχνά γίνεται το βασικό επιχείρημα για να υποστηρίξει μια παράταξη την ύπαρξή της. Ακούμε συχνά πυκνά από τους εναπομείναντες συριζαίους:

Εντάξει, ψηφίζουμε μέτρα με τα οποία διαφωνούμε, αλλά θα είναι καλύτερα να έρθει ο Κούλης και η Ν.Δ.; Με άλλα λόγια, κάνουμε και εμείς κακό στη χώρα αλλά είναι πολύ μικρότερο από αυτό που θα κάνουν οι άλλοι. Άρα υπηρετούμε το καλύτερο δυνατόν.

Το ίδιο δίλημμα μπήκε και με τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Μακρόν ή Λεπέν. Και η πλάστιγγα αυτής της λογικής έγειρε από τη μεριά του Μακρόν, άσχετα αν η πολιτική του θα οδηγήσει πιθανότατα σε θρίαμβο της Ακροδεξιάς στις επόμενες εκλογές. Για πολλούς Γάλλους το κόμμα της Μαρίν Λεπέν δεν εκφράζει τον σύγχρονο φασισμό αλλά τους δεξιούς Ρεπουμπλικανούς πατριώτες.

Αλλά υπάρχει και μια άλλη λογική που δεν επιλέγει τις μερίδες του κακού, μικρές ή μεγάλες. Να πάρουμε το παράδειγμα ενός Ινδού γκουρού χορτοφάγου, που φιλοξενείται στην Ελλάδα και τον οδηγούν σε μια διάσημη χασαποταβέρνα.

Δεν υπάρχει περίπτωση να φάει παϊδάκια γιατί είναι μικρότερο κακό από τη σουβλιστή γουρούνα. Απλώς ο άνθρωπος θα σηκωθεί να φύγει. Η λογική λοιπόν του μικρότερου κακού μπαίνει μέσα στη λειτουργία της χασαποταβέρνας. Με άλλα λόγια, του πολιτικού συστήματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στην καρδιά του συστήματος, το θεμελίωσε σε μια εποχή που κανένα από τα παραδοσιακά κόμματα δεν μπορούσε να κυβερνήσει, για να συνεχίσει τη δική τους πολιτική. Προσπάθησε να προσφέρει και μια αριστερή σάλτσα ως άλλοθι. Αλλά αυτά τα καρυκεύματα α λα Τσίπρα, νόστιμα στην προεκλογική περίοδο, είχαν ημερομηνία λήξης. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα της δικής του ρητορικής.

Τα προεκλογικά ψέματα που γοήτευσαν ένα μεγάλο μέρος ψηφοφόρων και του επέτρεψαν με μια ανίερη συμμαχία να γίνει κυβέρνηση, τώρα γίνονται μπούμερανγκ, π.χ. τα περίφημα μέτρα προστασίας των πλέον ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων, που τόσο πολύ διαφημίστηκαν από την κυβερνητική προπαγάνδα και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ.

Το τελευταίο μνημόνιο, που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, σήμανε την κατάργηση όλων των επιδομάτων των φτωχών. Δηλαδή, μαζική παραγωγή ακόμα πιο εξαθλιωμένων ανθρώπων. Εδώ τι να σου κάνουν τα ψέματα;

Κάποιοι καλοπροαίρετοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (τώρα, καλοπροαίρετος και μνημόνια πώς πάνε μαζί είναι ένα μυστήριο), που δεν ξεχνούν παλιές φιλίες και κοινούς αγώνες, καμιά φορά όταν βρισκόμαστε τυχαία μου θέτουν το ερώτημα: Καλή και ευπρόσδεκτη η κριτική, αλλά ποιες είναι οι δικές σας προτάσεις; Και με τον φόβο να γίνω κουραστικός, ας επαναλάβω μερικά πράγματα που έχουν ήδη ειπωθεί.

Πρώτο, το πάγωμα του χρέους. Δηλαδή δεν πληρώνουμε τίποτα μέχρι να δούμε ποιο είναι το πραγματικό χρέος. Δεύτερο, μείωση των στρατιωτικών δαπανών στο μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο (οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας είναι από τις υψηλότερες στον κόσμο).

Καμία μείωση σε μισθούς και συντάξεις και εγγυημένο ελάχιστο εισόδημα για όλους. Πλαφόν στους ανώτερους μισθούς. Σχεδιασμός μιας οικονομίας που να παρέχει αυτάρκεια σε όλα τα αγαθά.

Γιατί να φέρνουμε πατάτες από την Αίγυπτο, σκόρδα από την Κίνα και λεμόνια από την Αργεντινή; Επενδύσεις σε έργα υποδομής. Παιδεία και Υγεία. Διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας για να απελευθερωθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία από την κηδεμονία του κράτους, που τη μετατρέπει σε ακόμα μία υπηρεσία του.

Επένδυση στον πολιτισμό και την παράδοση για την πορεία μιας πολιτιστικής άνοιξης και να σπάσουμε την απομόνωση και την κατάθλιψη. Σταματάω εδώ γιατί υπάρχουν και πολλά άλλα. Αυτά, έτσι, δειγματοληπτικά. Χωρίς να προσθέσουμε βέβαια πως χωρίς εθνικό νόμισμα δεν υπάρχει εθνική ανεξαρτησία.

Και η στάνταρ απάντηση είναι: «Καλά όλα αυτά, αλλά δεν γίνονται. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Μακάρι να μπορούσαμε να τα κάναμε. Είμαστε υποχρεωμένοι να ψηφίσουμε νόμους με τους οποίους δεν συμφωνούμε. Αλλά με τα αντισταθμιστικά μέτρα που θα πάρουμε θα βγούμε από την κρίση».

Και εγώ με το φτωχό μου το μυαλό σκέφτομαι: Άμα υπογράφεις κάτι που δεν πιστεύεις, δεν είναι δήλωση μετανοίας; Και μήπως το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης λέγεται τώρα αντιστάθμισμα;

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)