πηγή:
Γιώργος Σταματόπουλος
Οι εφημερίδες και το ανήλικο παιδί
Δεν μπορεί κανείς να είναι βέβαιος αν
ο Ελληνας πρωθυπουργός θέλει και τα λέει ή του ξεφεύγουν έπεα τινά, που δεν
περιποιούν τιμή για τη θεσμική του θέση αλλά και για τον ίδιο ως προσωπικότητα.
Ούτε λίγο ούτε πολύ συμφώνησε με
διαμαρτυρόμενους πολίτες στην Αλεξανδρούπολη, που του είπαν πως δεν διαβάζουν
εφημερίδες λέγοντάς τους ότι καλά κάνουν και δεν διαβάζουν (τις
βρωμοεφημερίδες)!
Ακούς εκεί εφημερίδες - μα πού ζούμε; Πρωτόγονοι
είμαστε;
Τόσα μοντέρνα μέσα έχουμε στη διάθεσή
μας, από τις εφημερίδες θα μαθαίνουμε τι γίνεται στον κόσμο;
Τι πράγματα είναι αυτά, καλέ, τι
οπισθοδρομικότης;
Είναι λυπηρό ο πρωθυπουργός μιας
χώρας να επιφυλάσσει τέτοια συμπεριφορά απέναντι στον γραπτό Τύπο - οι εφημερίδες
είναι αυτές που στήριξαν σε δύσκολες στιγμές την ίδια τη δημοκρατία
ξεσκεπάζοντας τη διαφθορά των εξουσιών και υποστηρίζοντας τα αδύνατα κοινωνικά
στρώματα (όχι πάντοτε αλλά τις περισσότερες φορές).
Δεν είναι της στιγμής για το ποιος
ήταν ο πραγματικά σπουδαίος ρόλος που διαδραμάτισαν οι εφημερίδες ανά τους
αιώνες.
Όφειλε ο πρωθυπουργός να φανεί πιο
σοβαρός και να τις υπερασπίσει και όχι να συναινεί με τέτοια άνεση στη μη
ανάγνωσή τους.
Αντί να ολισθαίνει σε λεκτικές
αστοχίες και ηχηρά φληναφήματα, καλά θα ήταν να τραβήξει το αυτί των υπεύθυνων
της Αντιτρομοκρατικής, λόγου χάρη, που κρατούσαν φρουρούμενο (!) ένα ανήλικο
παιδί επί τρεις ημέρες, μακριά από τα οικεία του πρόσωπα - γιατί, αλήθεια;
Είναι δυνατό να αιωρούνται φήμες ότι
είναι πιθανό το μικρό παιδί να ανακρίθηκε, έστω υπό μορφή παιχνιδιού;
Ποιος νόμος και ποιο δίκαιο
επιτρέπουν κάτι τόσο απάνθρωπο;
Σε τέτοιες περιστάσεις φαίνεται το
μεγαλείο και το ύψος του κάθε δημοκρατικού πολίτη· ακόμη κι αν ο νόμος
«δικαιολογεί» μια τέτοια συμπεριφορά των διωκτικών αρχών, ο πρωθυπουργός
καλείται να υπερβεί τον νόμο τη στιγμή που θα είχε με το μέρος του την έγκριση
και συμπάθεια όλης της κοινωνίας (της εκπαιδευτικής κοινότητας, της διανόησης
και λοιπά).
Είναι να απορεί κανείς με τη
διστακτικότητα (;) του πρωθυπουργού και να αρχίζει να αναρωτιέται μήπως στην
προσπάθειά του να τα έχει καλά με όλους πετυχαίνει ακριβώς τα αντίθετα
αποτελέσματα.
Είναι μια πρόχειρη ίσως ερμηνεία όσων
λέει και πράττει, αβίαστα μάλιστα, χωρίς προηγουμένως να τα φιλτράρει στον
κοινό νου ή σε μια συνετή εκφορά του λόγου, ήπια και κοινωνική.
Θα κέρδιζε πολλά αν αποφάσιζε να
«λύσει» το θέμα της φρούρησης του ανήλικου παιδιού είτε συμβουλεύοντας τους
αρμόδιους υπουργούς του είτε παρεμβαίνοντας ο ίδιος, πατρικά αλλά και
δημοκρατικά. Θα έδινε την καλύτερη εντύπωση αν στην πληροφορία των πολιτών στην
Αλεξανδρούπολη ότι δεν διαβάζουν εφημερίδες ο ίδιος τους προέτρεπε να διαβάζουν
και να μελετούν τις εφημερίδες.
Δυστυχώς· ή δίστασε ή δείλιασε (;) ή
δεν ενδιαφέρθηκε (;) ή τέλος, θεώρησε ότι δεν θα ήταν δα και τόσο
σπουδαίο να ασχοληθεί ένας ολόκληρος πρωθυπουργός με δύο τέτοια ασήμαντα (;) γεγονότα.
Πάλι καλά -στη δεύτερη περίπτωση -
που μετά τη γενική κατακραυγή εδέησαν να επιτρέψουν στους συγγενείς να
αναλάβουν το παιδί υπό την προστασία τους.
Οι τρεις μέρες ντροπής δεν σβήνουν
βέβαια για τους υπεύθυνους της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης, θα το κουβαλάνε μαζί
τους πλέον.
Δεν είναι όλα σαχλά και ασήμαντα ή
σκέτη επικοινωνία. Η «άνεση» και ο ωχαδερφισμός ή το λάιφ στάιλ δεν είχαν ποτέ
σχέση με την Αριστερά και τις αξίες του ανθρωπισμού, δεν υπήρχαν τουλάχιστον
στο ιδεολογικό και ηθικό «οπλόστασιό» της.
Εξ όνυχος τον λέοντα· από τα μικρά
αλλά καθόλου ασήμαντα κρίνονται τα «σπουδαία», άρα απαιτείται μικρός τις
επαναστοχασμός εκ μέρους του πρωθυπουργού και των στελεχών της κυβέρνησης, μπας
και πάψουμε να τους εγκαλούμε (και στενοχωριούνται γι' αυτό αλλά τι να κάνουμε)
όποτε παραστρατούν - και το κάνουν συχνά οι καψεροί είτε από αμέλεια είτε από
άγνοια είτε από δειλία είτε ξέρω 'γώ γιατί...
===================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου