Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού από την "Εφημερίδα των Συντακτών" |
πηγή:
Δημήτης Νανούρης
Σφίγγουν οι ζέστες εσχάτως μαζί με τη
θηλιά στον λαιμό μας. Ανηφορίζει καυτός ο γαρμπής από Τούνεζι μεριά, λίβας
σωστός, που, εκτός από τα σπαρτά, κάνει στο διάβα του παρανάλωμα τα ρουμάνια
και τα συλλάγκαδα. Το 'χει η μοίρα των δασών της Μεσογείου να καίγονται κάθε
τρεις και λίγο· να πλακώνει η Πυροσβεστική απ' τη στεριά με τις μάνικες των
κασκαντέρ και με τα καναντέρ από αέρος και εν ευθέτω να θέτει τις φωτιές υπό
έλεγχο. Την πυρκαγιά που άναψε στα μπατζάκια μας όμως το αριστερό, τρίτο
Μνημόνιο δεν τη σβήνουν όλες οι επίγειες κι οι επουράνιες δυνάμεις
συνασπισμένες.
Τη λυπητερή την πληρώνουν πάντα οι
μανάδες σε τούτη τη χώρα κι ας την τυλίγουν στις φλόγες οι κανακάρηδες.
Διαισθάνονται ότι το σπλάχνο τους υποφέρει και βγαίνουν στα ΜΜΕ να πουν τον
πόνο τους να ξαλαφρώσουν, να τις ακούσει ο μαχαλάς να χύσει ίσαμε δυο ντεπόζιτα
δάκρυα. Κατάλαβε πως πίσω από τις λέξεις βασανίζεται ο Αλέξης η μανούλα του κι
έσπευσε να κάνει γνωστό ότι δεν κλείνει μάτι τα βράδια, όπως άλλοτε ο Κούλης
-δεν λέω επώνυμο καθότι προληπτικός- που βρικολάκιαζε επειδή του έπεφταν βαριές
στο στομάχι οι απολύσεις στο Δημόσιο. «Μαμά Τσίπρα» έγραφε η λεζάντα στο
Διαδίκτυο, κατά το «μάνα ρέιβερ» των ένδοξων εποχών.
Ρωτάς κυρία μου τι έχουν να τραβήξουν
οι μητέρες και οι σύζυγοι των ανέργων, των επισφαλών και απλήρωτων εργαζόμενων,
των νέων επιστημόνων, οι οποίοι προβάρουν ήδη το δισάκι του μισεμού, και τόσων
ακόμα που δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να δουν Θεού πρόσωπο με τις
συμφωνίες που υπογράφει ο αθεόφοβος γιόκας σου, υφαρπάζοντας την ψήφο τους και
μάλιστα δύο φορές; Μόνο που αυτές οι ταλαίπωρες δεν έχουν πρόσβαση στις
εφημερίδες, υποφέρουν βουβά, ξεγελασμένες από τις φρούδες υποσχέσεις κι
απελπισμένες απ' τις ελπίδες που έρχονταν τάχα μου από αριστερά, αλλά το πήραν
αλλιώς και τραβάνε ντουγρού δεξιά στον γκρεμό, ακολουθώντας ίδια κι απαράλλαχτα
τις διαδρομές του ολέθριου παρελθόντος.
Αγόρι πράμα δεν κάνει να πληγώνεις τη
μάδερ, όχι να 'σαι πρωθυπουργός, αλλά και πλανητάρχης. Βάλθηκε λοιπόν το παιδί
να την ευχαριστήσει, να τη διασκεδάσει πά' να πει και σκαρφίστηκε τον
ανασχηματισμό. Στόλισε το μαγαζί, το φωταγώγησε, κόλλησε στρας στα ντουβάρια
και τα βελούδα και κάλεσε πρώτο και καλύτερο τον Χαϊκάλη. Έχει να πέσει μαύρο
κλάμα στο εξής, σου λέει, φίνος κωμικός ο Παυλάκης, θα γελάσει κομμάτι το
χειλάκι μας. Και του 'δωσε το χαρτοφυλάκιο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Σωστός. Διότι κατεδαφίζεται εκ βάθρων
το Ασφαλιστικό την Τετάρτη, για να αντεπεξέλθει ο υπουργός πρέπει να 'χει
γνώσεις υποκριτικής και να σκαμπάζει από θέατρο... Του παραλόγου. Του 'λαχε,
όμως σκάρτο σενάριο, γραμμένο στο γόνατο κι η πρώτη του ατάκα για την πατάτα
εξελίχθηκε σε πατα(τα)τράκ. «Αναλαμβάνω μια πολύ καυτή πατάτα, που πρέπει να
την πάρω με πολλή αγάπη κι αν είναι δυνατόν να την δροσίσω». Αυτό δεν λέγεται
μήτε σε ακροατήριο μη ακουόντων. Τα γεώμηλα, σύντροφε Παυλή, δεν είναι υδροπέπονες,
τουτέστιν καρπούζια. Χωράνε δυο τρία κάτω απ' την αμασχάλη και σε
τσουρουφλίζουν, ώσπου να σου κάνουν το τσερβέλο πουρέ.
===================================================================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου