πηγή:
Βασίλης Μουλόπουλος
Υπήρχε κάτι το κωμικοτραγικό στον
διάφανο φαιονεοφιλελευθερισμό του χερ Σόιμπλε όταν επιτέθηκε χωρίς δισταγμό
στους θεσμούς στο Eurogroup της περασμένης Πέμπτης, επειδή "είναι πολύ
υποχωρητικοί απέναντι στις προτάσεις της Ελλάδας".
"Προβοκάτσια Σόιμπλε"
έγραφε την επόμενη ημέρα η "Αυγή". Διαφωνώ. Ο Γερμανός υπουργός
Οικονομικών ό,τι λέει το εννοεί: αυτός κηρύσσει την απόλυτη αλήθεια και
αυτοί οι άγριοι δεν δέχονται να την ασπαστούν. Δεν τους πείθουν ούτε τα
mainstream ΜΜΕ (διεθνή και εγχώρια), ούτε οι Φινλανδοί, οι Σλοβάκοι, οι
Μαλτέζοι, οι Λιθουανοί και οι λοιποί πιστοί του. Οι άγριοι δεν πείθονται.
Αμφισβητούν το αλάθητο του Πάπα Βόλφγκανγκ. Και όποιος το τολμά, η Ιερά Εξέταση
τον στέλνει στην πυρά!
Το είχε εξηγήσει δις τον περασμένο
Απρίλιο στο Brooking Institution της Ουάσιγκτον, όταν (όπως γράφει ο Allesandro
Gilioli στο "Il Espresso") χωρίς ενδοιασμούς έλεγε ότι πρέπει να
"πιεσθούν" τα Κοινοβούλια να ψηφίζουν νόμους για να ελαστικοποιήσουν
την εργασία και να ιδιωτικοποιήσουν τα δημόσια αγαθά, αλλά, δυστυχώς,
"είναι δύσκολο στη δημοκρατία".
Παραδείγματος χάριν, έλεγε ο Πάπας
Σόιμπλε: "Οι φίλοι μου υπουργοί Οικονομικών και Οικονομίας μού διηγούνται
πάντα πόσο δύσκολο είναι να πείσουν την κοινή γνώμη". Και για να μην
υπάρξουν αμφιβολίες για το τι εννοεί, είχε πει προηγουμένως ότι "η Γαλλία
θα χαιρόταν αν πίεζε κάποιος το Κοινοβούλιό της να εγκρίνει σκληρές
μεταρρυθμίσεις".
Φαντάζεστε αυτή την παρέα, τον
Σόιμπλε και τους πιστούς του, να κάθονται χαλαροί σε κάποιο μπιστρό του
Παρισιού γύρω από ένα τραπέζι, πίνοντας μπίρες και αναστενάζοντας πικραμένοι
επειδή αυτοί οι χοντροκέφαλοι πολίτες δεν πείθονται να απαρνηθούν τελείως τα
δημόσια σχολεία και νοσοκομεία, τους μισθούς τους, τις συντάξεις τους, τους
βρεφονηπιακούς σταθμούς;
Αυτό που με κάνει να γελάω και να
κλαίω μαζί διαβάζοντας τις εγκυκλίους αυτού του ιεροεξεταστή, που έχει πέσει σε
κατάθλιψη επειδή αμφισβητούν το Malleous Maleficarum** του, είναι ότι υπάρχει
ακόμη κόσμος που πιστεύει την παπάρα που μας έχουν χώσει στο κεφάλι εδώ και
δεκαετίες, σύμφωνα με την οποία οι πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού είναι
πραγματιστικές και όχι ιδεολογικές.
Πράγματι (όπως γράφει ο Gilioli),
είναι κάτι περισσότερο από ιδεολογία, είναι θρησκεία. Και σίγουρα, όχι από τις
πιο ανεκτικές.
** Το Malleous Maleficarum
("Σφύρα Κακοποιών", "Σφυρί Μαγισσών" ή
"Hexenhammer") είναι ένα περιεκτικό εγχειρίδιο κυνηγού μαγισσών, το
οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία το 1487 και γνώρισε επανειλημμένες
επανεκδόσεις σε όλη την Ευρώπη. Έπαιξε βασικό ρόλο στις δίκες μαγισσών για πάνω
από 200 χρόνια.
===================================================================================
Κεραμιδόγατος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου