ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ: Ο ΑΝΗΣΥΧΟΣ ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΟΥ HDP

πηγή:

Του Μιχάλη Τρίκκα

Σε μια από τις κρισιμότερες εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών θα συμμετάσχουν την επόμενη Κυριακή οι Τούρκοι ψηφοφόροι που θα προσέλθουν στις κάλπες για να εκλέξουν την επόμενη κυβέρνησή τους. Η παντοδυναμία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του κυβερνώντος ΑΚΡ μοιάζει λιγότερο βέβαιη από ποτέ και για πρώτη φορά η κουρδική μειονότητα και η τουρκική Αριστερά διεκδικούν κεντρική θέση στις μετεκλογικές εξελίξεις.

Παρότι υποτίθεται πως ο πρόεδρος της Τουρκίας οφείλει να είναι πολιτικά ουδέτερος, είναι ο Ερντογάν -και όχι ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου- εκείνος που ένα μήνα τώρα "οργώνει" τη χώρα δίνοντας παντού προεκλογικές ομιλίες για λογαριασμό του ΑΚΡ. Κεντρική θέση στις ομιλίες αυτές έχει η αναγκαιότητα της συνταγματικής μεταρρύθμισης. Το υφιστάμενο μοντέλο είναι αναποτελεσματικό και παρωχημένο, υποστηρίζει ο Τούρκος ηγέτης, και για να ανοίξει τα φτερά της η Τουρκία πρέπει πολύ γρήγορα να υιοθετήσει προεδρικό σύστημα.

Για να πετύχει κάτι τέτοιο, ο Ερντογάν ζητεί από τους ψηφοφόρους να δώσουν στο κόμμα του την ενισχυμένη πλειοψηφία που απαιτείται: Τα δύο τρίτα των εδρών της 550μελούς εθνοσυνέλευσης ή αλλιώς 367 έδρες. Με βάση τους σημερινούς συσχετισμούς, ο στόχος προβάλλει υπερβολικά φιλόδοξος, αν όχι ανέφικτος. Μια μικρότερη πλειοψηφία 330 εδρών θα επέτρεπε πάντως την προκήρυξη δημοψηφίσματος για το ίδιο ζήτημα.

Στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2002, του 2007 και του 2011 το ΑΚΡ συγκέντρωσε αντιστοίχως 363, 341 και 326 έδρες. Για να αγγίξει την διευρυμένη πλειοψηφία των δύο τρίτων, το κυβερνών κόμμα πρέπει επομένως να σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ ξεπερνώντας κατά πολύ το ποσοστό του 50%, κάτι μάλλον δύσκολο με τα σημερινά δεδομένα.

Στις περσινές αυτοδιοικητικές εκλογές κυμάνθηκε στο επίπεδο του 46%. Σήμερα ακόμη και αυτό το μειωμένο ποσοστό φαίνεται πολύ δύσκολο να επιτευχθεί καθώς οι τελευταίες μετρήσεις δείχνουν σαφείς πτωτικές τάσεις για το άλλοτε πανίσχυρο ΑΚΡ. Η τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας Andy-Ar δίνει 41,9% στο κυβερνών κόμμα, 25,8% στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), 16% στο Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), 10,7 στο Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών (HDP) και 3,2% στη συμμαχία του ισλαμιστικού Κόμματος Ευημερίας και του ακροδεξιού Κόμματος Μεγάλης Ενότητας.

Απειλή για την αυτοδυναμία του ΑΚΡ

Τη μεγαλύτερη απειλή για τα ηγεμονικά σχέδια του Ερντογάν δεν αναμένεται να αποτελέσει η κεμαλική Δεξιά αλλά το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών, το κόμμα δηλαδή της τουρκικής Αριστεράς, των κοινωνικών κινημάτων και, φυσικά, του κουρδικού λαού. Παρότι η κουρδική μειονότητα παραμένει το βασικό εκλογικό του στήριγμα, το HDP τείνει το χέρι σε όλους όσοι αισθάνονται σήμερα αποξενωμένοι από το όραμα του υπερσυντηρητικού ηγέτη: τη νεολαία, τις γυναίκες, τους εργαζόμενους, τις θρησκευτικές μειονότητες.

Αν περάσει το εκλογικό όριο του 10%, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, το HDP θα γίνει το πρώτο φιλοκουρδικό κόμμα που θα μπει στην τουρκική εθνοσυνέλευση. Και αν αυτό συμβεί, ο Τούρκος πρόεδρος θα έχει κάθε λόγο να ανησυχεί αφού ακόμη και η κυβερνητική αυτοδυναμία θα κινδυνεύσει. "Κύριε Ερντογάν, δεν θα κατορθώσετε ποτέ να γίνετε επικεφαλής του κράτους όσο υπάρχει το HDP και όσο ο λαός που το στηρίζει ζει σε αυτά τα χώματα" προειδοποίησε σε πρόσφατη προεκλογική ομιλία ο συμπρόεδρός του Σελαχατίν Ντεμιρτάς.

Οι κεμαλικοί προσπάθησαν αρχικά να υποβαθμίσουν τη δυναμική του αριστερού κόμματος διαδίδοντας σενάρια περί επικείμενης συμφωνίας μεταξύ Ερντογάν και ΡΚΚ, ο φυλακισμένος ηγέτης του οποίου Αμπντουλάχ Οτσαλάν εξακολουθεί να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές εξελίξεις στο κουρδικό στρατόπεδο. Τα σενάρια ήταν μάλλον δύσκολο να σταθούν μετά τις δύο βομβιστικές επιθέσεις που σημειώθηκαν σε γραφεία του HDP στη νοτιοανατολική Τουρκία.

Οι υποτιθέμενοι σύμμαχοι έγιναν έτσι μέσα σε λίγα 24ωρα οι παραδοσιακοί δύο "μονομάχοι" των εκλογών. "Λάβαμε το μήνυμά σας. Και πάλι δεν πρόκειται να σας επιτρέψουμε να γίνετε πρόεδρος" τόνισε ο Ντεμιρτάς απευθυνόμενος στον Ερντογάν, που ρώτησε τους ψηφοφόρους του: "Θα δώσετε την κατάλληλη απάντηση στις 7 Ιουνίου σε ένα πολιτικό κόμμα που κατευθύνεται από μια τρομοκρατική οργάνωση;".

Οι λεονταρισμοί και οι συνταγές του παρελθόντος δεν μπορούν ωστόσο να αποκρύψουν τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο Ερντογάν. Από τη μία προσπαθεί να αντλήσει ψήφους από το στρατόπεδο της εθνικιστικής και κεμαλικής Δεξιάς, η οποία βλέπει τους πολιτικούς εκπροσώπους των Κούρδων ως τρομοκράτες και, από την άλλη, δεν έχει τα περιθώρια να αποξενώσει τους 15 εκατομμύρια Κούρδους που τα τελευταία χρόνια στήριξαν σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις το ΑΚΡ.

Όλα ή τίποτε

Ανάλογες δυσκολίες αντιμετωπίζει βέβαια και το HDP το οποίο έχει βάλει ένα εξαιρετικά ριψοκίνδυνο στοίχημα. Είτε θα υπερδιπλασιάσει την κοινοβουλευτική παρουσία του αποκτώντας κεντρικό πολιτικό ρόλο στις εξελίξεις είτε θα απειληθεί με εξαφάνιση. Η αδυναμία να πιάσει το 10% θα οδηγήσει στον πλήρη αποκλεισμό από το κοινοβούλιο, καθώς δεν θα υπάρχουν πια οι συνηθισμένοι ανεξάρτητοι υποψήφιοι που κατέβαιναν στις νοτιοανατολικές επαρχίες για να παρακαμφθεί το εκλογικό όριο. Και μια τέτοια εξέλιξη θα διευκόλυνε στη συνέχεια τον Ερντογάν να αλώσει ολοκληρωτικά την κουρδική εκλογική του βάση.

Ο Ντεμιρτάς έχει δηλώσει ότι, αν το κόμμα του δεν μπει στο κοινοβούλιο, τότε θα παραιτηθεί και το HDP θα ξεκινήσει μια ειρηνική καμπάνια για πρόωρες εκλογές με χαμηλότερο εκλογικό όριο. Πολλοί Τούρκοι αναλυτές εκφράζουν αμφιβολίες για το αν τα πράγματα θα εξελιχθούν τόσο ομαλά. "Αν το HDP δεν κατορθώσει να μπει στο κοινοβούλιο, θα υπάρξει ένα μεγάλο πολιτικό κενό. Παραμένει άγνωστο αν αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε επανάληψη του ένοπλου αγώνα από το ΡΚΚ ή σε πρόωρες εκλογές για την εξισορρόπηση της κατάστασης" γράφει ο Μουράτ Γιετκίν στην εφημερίδα "Χουριέτ".

Σε πρόσφατες ομιλίες του στις νοτιοανατολικές επαρχίες, ο Ερντογάν εμφανίστηκε στο μπαλκόνι κρατώντας ένα Κοράνι στην κουρδική γλώσσα. "Είναι μέρος της στρατηγικής του για να προσελκύσει το βαθιά συντηρητικό κουρδικό εκλογικό σώμα και να το απομακρύνει από το φιλοκουρδικό αλλά κοσμικό και αριστερό HDP" σημειώνει ο Χαλίλ Καραβελί στην αγγλόφωνη Turkey Analyst.

"H θρησκεία έχει μετατραπεί στο βασικό πολιτικό όπλο και χρησιμοποιείται για τον εκβιασμό μιας αντιπολίτευσης που χαρακτηρίζεται 'εχθρός του Ισλάμ'" τονίζει από την πλευρά του ο πανεπιστημιακός, Νουράι Μερτ. Οι πιο αισιόδοξοι αναλυτές θεωρούν πάντως ότι οι καιροί έχουν αλλάξει αρκετά και πως ο εκβιασμός έχει χάσει την αποτελεσματικότητά του. Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, άλλωστε, στην Παλμύρα της Συρίας και το Ραμάντι του Ιράκ, βρίσκονται πλέον οι χειρότεροι πρεσβευτές του Ισλάμ, τους οποίους εκτός όλων των άλλων, ο Ερντογάν δεν δίστασε να ενισχύσει στο πλαίσιο των μεγαλομανών σχεδίων του.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ, Η ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ ..... ΦΕΥΓΕΙ

πηγή:

Εγκλωβισμένος στη στρατηγική του, που δεν είναι άλλη από τη διατήρηση της καρέκλας, ο Σαμαράς βλέπει τη συμφωνία με τους εταίρους να έρχεται και μαζί όλο το αντίπαλο νεοδημοκρατικό σύμπαν να ετοιμάζεται να τον «ρίξει στο καναβάτσο».

Το πλέον ανησυχητικό σήμα που έλαβε η Συγγρού ήταν η δημόσια προτροπή του Καραμανλή για συνέδριο και προσφυγή στη βάση για την επιβεβαίωση ή όχι της ηγεσίας του. Ο Καραμανλής έστειλε διακριτικά, αλλά ταυτόχρονα εκκωφαντικά το μήνυμα από τη Θεσσαλονίκη, όπου σε μία από τις σπάνιες «γαλάζιου» περιεχομένου συνεντεύξεις του (Focus Radio) ο Ρουσόπουλος είπε ότι ο Καραμανλής ποτέ δεν θα υπονομεύσει πρόεδρο της Ν.Δ., επιχειρώντας εκ προοιμίου να τον απεμπλέξει από τις κινήσεις που θα ακολουθήσουν.

Όμως ο Ρουσόπουλος έστειλε σήμα για συνέδριο και προσφυγή στη βάση λέγοντας ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα έπρεπε να προχωρήσει αμέσως μετά τις εκλογές σε συνέδριο, ώστε να απευθυνθεί στη βάση του κόμματος, από την οποία άλλωστε εξελέγη.

Η ατμόσφαιρα μεταξύ Σαμαρά και Καραμανλή είναι ηλεκτρισμένη καθώς υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις για το πώς θα πρέπει να κινηθεί και στο εσωκομματικό πεδίο και στο θέμα της συμφωνίας με τους εταίρους.

Τα λουριά…

Ο Σαμαράς θεωρεί ότι ήδη ο Καραμανλής έχει αφήσει «πιο λάσκα τα λουριά» στο σύστημά του να κάνει κινήσεις στο εσωκομματικό πεδίο. Και για να δείξει ο Καραμανλής ότι παρά τα περί του αντιθέτου διαδιδόμενα πως στηρίζει την Ντόρα ελλείψει άλλου, της έβγαλε χθες κίτρινη κάρτα για τις δηλώσεις της ότι επίκειται έλεγχος κεφαλαίων στις τράπεζες. Σε συνάντηση με τον Πατούλη δεν έκρυψε τη δυσαρέσκεια του και το μήνυμα δεν άργησε να φθάσει στα πέρατα της Ελλάδας.

Όμως, από την άλλη πλευρά, ο Ευάγγελος Αντώναρος, αν και, όπως λένε σοβαροί καραμανλικοί, δεν απηχεί απολύτως τις σκέψεις του πρόεδρου, ήταν ομιλητής μαζί με την Ντόρα Μπακογιάννη σε εκδήλωση της ΔΑΠ, όπου η Ντόρα έθεσε πάλι θέμα για το μέλλον της παράταξης κατεβάζοντας την πλατφόρμα της.

Η Μπακογιάννη επιδιώκει να είναι λύση κοινής αποδοχής απέναντι στον Σαμαρά, έστω και μεταβατική, αλλά δεν φαίνεται να έχει ευρεία στήριξη όχι μόνο από το καραμανλικό στρατόπεδο, αλλά ούτε και από το ίδιο της… το σπίτι, αφού ο Κυριάκος δηλώνει αποφασισμένος να κατέβει ακόμη και ως αντίπαλός της. Ο Δένδιας, από την άλλη, κλιμάκωσε τις εμφανίσεις του και έθεσε ανοικτά το θέμα αλλαγής ηγεσίας τονίζοντας ότι πρέπει να γίνει συζήτηση για την πορεία της παράταξης, για τη γραμμή της και για το ποιος θα είναι επικεφαλής της. Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης θα επιδιώξει να εκπροσωπήσει τον καραμανλισμό, ενώ ακούγεται πως ο Βορίδης θα επιδιώξει να μετρήσει την απήχησή του στη βάση του κόμματος.

Ο Αβραμόπουλος κινείται και μέσω του Πατούλη και των στελεχών στην ΚΕΔΚΕ, αλλά δεν δίνει καθαρό σήμα ότι τελικώς θα είναι υποψήφιος. Εκτιμά ότι ο Σαμαράς θα ανοίξει μόνος του το παιχνίδι μόλις ψηφιστεί η συμφωνία και πως τελικώς θα τον στηρίξει στην κούρσα που θα ανοίξει.

Στη βάση

Πάντως, το σήμα του Καραμανλή προς τον Σαμαρά είναι καθαρό: «Εάν θες να μείνεις στην ηγεσία, πήγαινε στη βάση, ύστερα από συνέδριο, για να σε επανεκλέξει και να τελειώσει η αμφισβήτησή σου». Φαίνεται ότι στην προ δεκαπενθημέρου συνάντησή τους υπήρξαν σοβαρές διαφωνίες και πως ο Καραμανλής αντιλήφθηκε ότι ο Σαμαράς μπορεί να διασπάσει το κόμμα με άλλοθι την ψηφοφορία στη Βουλή.

Ορισμένοι εκτιμούν πως ο Σαμαράς φτιάχνει από τώρα κλίμα ότι επιδιώκει συνεννόηση και πως θέλει να στηρίξει την κυβέρνηση με στόχο αφενός να ικανοποιήσει τη Μέρκελ και τους Ευρωπαίους που του ζητούν να ψηφίσει την συμφωνία και αφετέρου, εάν τελικώς δεν έχει πρόβλημα πλειοψηφίας η κυβέρνηση, να μπορεί να καταψηφίσει είτε το σύνολο των μέτρων είτε ορισμένα από αυτά.

Το καλύτερο σενάριο για να διατηρηθεί αυτήν τη στιγμή ο Σαμαράς στο παιχνίδι είναι να χρειαστεί νέα δεδηλωμένη ή να πάει ο Τσίπρας σε εκλογές. Τόσο η Ντόρα όσο και ο Δένδιας όμως ξεκαθαρίζουν δημοσίως, και πολλοί άλλοι ιδιωτικώς, ότι θα κάνουν ό,τι χρειαστεί ώστε η παράταξη να μην πάει σε εκλογές με αρχηγό τον Σαμαρά.

Αυτό σημαίνει ότι εκτιμούν πως τυχόν προσφυγή στις κάλπες, καθώς θα περάσουν 40 ημέρες για να στηθούν ενώ θα μεσολαβήσουν και διερευνητικές εντολές, θα απελευθερώσει βουλευτές οι οποίοι σήμερα είναι σιωπηλοί να κινηθούν και να αμφισβητήσουν τον Σαμαρά μέσω της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. «Ποιοι βουλευτές βλέποντας την παράταξη να παίρνει 15% θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια αφού η μείωση των ποσοστών θα σημάνει και τη μη επανεκλογή τουλάχιστον 15-20 στελεχών που βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις των ψηφοδελτίων;» εξηγούν εσωκομματικοί αντίπαλοι του Σαμαρά.

Εξάλλου, το γεγονός ότι θα μπορεί να προωθήσει δικούς του σε εκλόγιμες θέσεις λόγω λίστας θα απελευθερώσει και άλλες δυνάμεις.

Πάντως, οι αντίπαλοι του Σαμαρά εκτιμούν ότι η γραμμή που οικοδομεί για τη συμφωνία είναι απορριπτική, παρά τις δηλώσεις περί συνεννόησης, καθώς οι όροι που ακολουθούν δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί από τον Τσίπρα. Μητσοτάκης, Μπακογιάννη, Δένδιας και Στυλιανίδης θέλουν να αποφασίσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα με ψηφοφορία για τη στάση που θα τηρήσει το κόμμα στη Βουλή για τη συμφωνία εφόσον ο Σαμαράς επιμείνει σε απορριπτική γραμμή θέτοντας τον αρχηγό υπό επιτροπεία.

Όμως η «προεδρική φρουρά» απορρίπτει το σενάριο της ψηφοφορίας και λέει πως θα ακουστούν όλες οι απόψεις, αλλά η απόφαση ανήκει στον πρόεδρο, όπως πάντα. Πάντως, ακόμη και εκείνοι που ζητούν επιτακτικά την ψηφοφορία δεν μπορούν να πουν με σιγουριά ότι θα την κερδίσουν αφού οι περισσότεροι βουλευτές αναμένουν να τη δουν για να σταθμίσουν τη στάση τους.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΚΑΤΩ Η FIFA ! ΚΑΤΩ Η FIFA

πηγή:

(ΕΝΘΕΜΑΤΑ)

του ΝΤΕΙΒ ΖΙΡΙΝ

Down Goes FIFA! Down Goes FIFA!

Έχει αποκληθεί «η μέρα που η FIFA έτρεμε χρόνια τώρα»: η μέρα κατά την οποία, δεκαετίες ολόκληρες χρηματισμών και κραυγαλέων καταχρήσεων που θα έκαναν και τον Καλιγούλα να κοκκινήσει, τελικά ξεσκέπασαν τον διεθνή ποδοσφαιρικό οργανισμό. Δεκατέσσερις άνθρωποι, μεταξύ των οποίων εννέα κορυφαία στελέχη της FIFA, συνελήφθησαν με κατηγορίες διαφθοράς που απαγγέλθηκαν από το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Οι επτά τέθηκαν σε προσωρινή κράτηση μετά από μια δραματική επιχείρηση της ελβετικής αστυνομίας σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο της Ζυρίχης. Όπως έγραφε ο αείμνηστος Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο πριν από δυο δεκαετίες, «Υπάρχουν ορατοί και αόρατοι δικτάτορες. Η δομή εξουσίας του παγκόσμιου ποδοσφαίρου είναι μοναρχική. Πρόκειται για το πλέον μυστικό βασίλειο του κόσμου».

Ε, λοιπόν, το βασίλειο άνοιξε τις πύλες του, και κανείς δεν είναι σίγουρος τι θα ανακαλύψει όταν σπάσουν οι συμφωνίες σιωπής και αρχίσουν να τραγουδούν τα «βαθιά λαρύγγια». Σας το υπογράφω πως μια μέρα θα μνημονεύουμε τη σημερινή ως την αρχή του τέλους για τη FIFA,όπως την ξέρουμε. Και οι 209 εκπρόσωποι των κρατών-μελών της Ομοσπονδίας είχαν συγκεντρωθεί στη Ζυρίχη για το τακτικό τους συνέδριο, το οποίο αναμενόταν μια «βαρετή ιστορία» που απλώς θα επιβεβαίωνε την επανεκλογή του Προέδρου Ζεπ Μπλάτερ. Η λέξη «βαρετή» δεν βρίσκεται πια σε κανενός το μυαλό.

Οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν περιλαμβάνουν το ξέπλυμα χρήματος, την ηλεκτρονική απάτη και διάφορες διεθνείς κομπίνες (εκτιμάται πως, από τη δεκαετία του 1990, πάνω από 150 εκατ. δολάρια έχουν δοθεί σε μίζες από μεγάλες επιχειρήσεις αθλητικών ειδών προκειμένου να συνδεθούν τα προϊόντα τους με μεγάλα ποδοσφαιρικά τουρνουά) αλλά αυτά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ιδού τι είπε η Γενική Εισαγγελέας των ΗΠΑ Λορέτα Λιντς: «Κατά το κατηγορητήριο υπάρχει διαφθορά που μπορεί να χαρακτηριστεί εκτεταμένη, συστημική και βαθιά, τόσο στο εξωτερικό όσο και στις ΗΠΑ. Καλύπτει τουλάχιστον δύο γενιές αξιωματούχων του ποδοσφαίρου οι οποίοι, κατά τη δικογραφία, καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη που περιέβαλε τις θέσεις τους προκειμένου να καρπωθούν εκατομμύρια δολάρια σε δωροδοκίες και προμήθειες». (Η Λιντς ανέφερε πως η επιλογή των ΗΠΑ ως χώρας διεξαγωγής του Κόπα Αμέρικα του 2016 «διευκολύνθηκε» από δωροδοκίες ύψους 110 εκατ. δολαρίων.)

Αν αναρωτιέστε πώς το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών κατάφερε να κινητοποιήσει τις ελβετικές αστυνομικές αρχές, έκανε χρήση μιας εξουσίας που ενεργοποιείται συχνά σε διεθνείς υποθέσεις τρομοκρατίας. Όπως έγραψαν οι NewYorkTimes, «τέτοιες υποθέσεις αγκιστρώνονται σε μια ελάχιστη σύνδεση με τις ΗΠΑ, όπως για παράδειγμα η μεσολάβηση μιας αμερικανικής τράπεζας ή ενός διαδικτυακού παρόχου. Η συμφωνία της Ελβετίας με τις ΗΠΑ είναι ασυνήθιστη, με την έννοια ότι επιτρέπει στις ελβετικές αρχές να αρνηθούν την έκδοση υπόπτων για φορολογικά εγκλήματα, αλλά για υποθέσεις γενικού ποινικού δικαίου οι Ελβετοί είναι υποχρεωμένοι να παραδίδουν οποιονδήποτε διώκεται από αμερικανικά δικαστήρια».

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η αμερικανική σύνδεση είναι η CONCACAF, η μία από τις έξι περιφερειακές συνομοσπονδίες της FIFA, η οποία περιλαμβάνει στη δικαιοδοσία της τη Βόρεια Αμερική και έχει την έδρα της στις ΗΠΑ. Η Λιντς την περιέγραψε ως «έναν οργανισμό που βρίσκεται ολοφάνερα σε κρίση», και είναι μέχρι τώρα το κύριο αντικείμενο της διερεύνησης.

Κατά τη δικαστική διαδικασία ωστόσο, θα αναζητηθούν πληροφορίες έξω και πέρα από το πεδίο αρμοδιοτήτων της CONCACAFκαι αυτό θα μπορούσε να είναι η κλωστή που, αν τραβηχτεί, θα ξηλώσει εντελώς το κασμιρένιο πουλόβερ της FIFA. Το κατηγορητήριο αναφέρεται μεταξύ άλλων και σε δωροδοκίες που σχετίζονται με τις πολύ αμφιλεγόμενες αναθέσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 2018 και του 2022 στη Ρωσία και το Κατάρ αντίστοιχα. Το πετρελαϊκό τσιφλίκι του Κατάρ δέχεται πυρά για τις οιονεί δουλοπαρικές σχέσεις εργασίας των ασιατών μεταναστών που βρίσκουν τον θάνατο με ανατριχιαστικούς ρυθμούς στα εργοτάξια των νέων σταδίων, όχι μόνο χωρίς επαρκείς κανονισμούς ασφάλειας, αλλά χωρίς καν νερό. Η Ρωσία διερευνά με δική της πρωτοβουλία τα πεπραγμένα της ποδοσφαιρικής της ηγεσίας, για την οποία έχουν ήδη προκύψει επιβαρυντικά στοιχεία. Παρ' όλα αυτά η FIFA, σε μια επίδειξη συγκλονιστικής υπεροψίας, ανακοίνωσε επίσημα πως, ό,τι κι αν αποκαλύψουν οι όποιες έρευνες, οι διοργανώσεις του 2018 και του 2022 δεν πρόκειται να επανατεθούν σε ψηφοφορία. Θα χαρακτηρίζαμε αυτή τη στάση ως «πρωτοφανή ύβρη», αλλά την έχουμε ξανακούσει πολλές φορές στο παρελθόν: πρόκειται για τη φαιδρά ανέμελη αυτοπεποίθηση του δικτάτορα ακριβώς πριν από την πτώση του.

Και μια και μιλάμε για δικτάτορες, το μόνο όνομα που δεν αναφέρεται στο κατηγορητήριο είναι αυτό του αρχηγού της FIFA, Ζεπ Μπλάτερ: του σεξιστή και ομοφοβικού τρωγλοδύτη (Το 2004, ο Μπλάτερ είχε προτείνει να καθιερωθούν στο γυναικείο ποδόσφαιρο προκλητικές εμφανίσεις για να αυξηθεί η δημοτικότητα του αθλήματος. Το 2010, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τα ηθικά και πρακτικά ζητήματα που εγείρει η ποινική αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας στο Κατάρ, ο πρόεδρος της FIFA προέτρεψε τους ομοφυλόφιλους αθλητές και φιλάθλους να απέχουν από οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου, «και δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα»)

Ο Μπλάτερ επρόκειτο να επανεκλεγεί διά περιπάτου την Παρασκευή, με μόνο αντίπαλο τον Πρίγκηπα Αλί Μπιν Αλ-Χουσεΐν, ένα 39-χρονο μέλος της βασιλικής οικογένειας της Ιορδανίας. Η υπεροχή του Μπλάτερ βασίζεται στην ισχυρή υποστήριξη που λαμβάνει από την Αφρική, την Ασία και την Ωκεανία, όπου του αποδίδουν το είδος της ευλάβειας που επιφυλάσσεται συνήθως σε μαφιόζους νονούς, λόγω της προσεκτικής διανομής κονδυλίων «για αθλητικές δραστηριότητες που προάγουν την ανάπτυξη και την ειρήνη» και της χαρακτηριστικής του αμέλειας να ελέγξει πού ακριβώς κατέληξαν τα κονδύλια αυτά.

Η FIFA εξέδωσε ήδη ανακοινώσεις με τις οποίες διακηρύσσει την αθωότητα του Μπλάτερ επιβεβαιώνοντας τον κόσμο ότι, παρότι είναι επικεφαλής ενός οργανισμού καλυμμένου με περιττώματα, αυτός παραδόξως μυρίζει σανταλόξυλο.

Ο Μπλάτερ πιθανότατα όντως θα επανεκλεγεί, κάτι που θα κάνει ακόμα πιο προφανές το πόσο καταγέλαστη έχει γίνει η Ομοσπονδία.

Η γνωστή ΜΚΟ Διεθνής Διαφάνεια έχει ζητήσει την παραίτηση του Μπλάτερ και την αναβολή της ψηφοφορίας. Ο επιτελικός διευθυντής Κόμπους ντε Σβαρντ δήλωσε σχετικά: «Υπήρχαν πολλά προειδοποιητικά σήματα για τη FIFA εδώ και καιρό. Η Ομοσπονδία αρνείται να συμμορφωθεί ακόμα και με βασικές αρχές καλής διοίκησης οι οποίες θα μείωναν τον κίνδυνο φαινομένων διαφθοράς. Όλα αυτά τα σκάνδαλα έλαβαν χώρα υπό την ηγεσία του Ζεπ Μπλάτερ, που διαρκεί σχεδόν δύο δεκαετίες. Για χάρη των φιλάθλων και της καλής διοίκησης του ποδοσφαίρου, είναι πια καιρός για τον ίδιο να αποσυρθεί. Οι εκλογές για νέο πρόεδρο δεν είναι αξιόπιστες εάν κηλιδώνονται από τόσο σοβαρές κατηγορίες από τις ανώτατες δικαστικές αρχές».

Η FIFA πληρώνει για μια κουλτούρα που εξύψωνε τη μονοκρατορία και την υπερβολή αδιαφορώντας για ανησυχίες όπως αυτές που έβγαλαν εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους της Βραζιλίας το 2013. Έπαιζε πρόθυμα τον ρόλο του νεοφιλελεύθερου δούρειου ίππου σε πολλές χώρες του κόσμου, αλλά η υπεροψία της και ίσως η απροθυμία της να κόψει μερίδιο στις ΗΠΑ, οι οποίες έχουν να φιλοξενήσουν Παγκόσμιο Κύπελλο από το 1994, τελικά την ξεσκέπασαν.

Για όσους βλέπετε με σκεπτικισμό τις προθέσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης που, ενώ επιτίθεται στη FIFA, αφήνει ανενόχλητους διεφθαρμένους τραπεζίτες (για να μην αναφέρουμε ότι η Γενική Εισαγγελέας Λιντς χρησιμοποιεί τη FIFAγια να υπερασπίσει τον FISA) (Foreign Intelligence Surveillance Act: Νόμος για την Παρακολούθηση Ξένων Μυστικών Υπηρεσιών (1978), ο οποίος περιλαμβάνει τους νόμιμους τρόπους φυσικής και ηλεκτρονικής παρακολούθησης των ύποπτων για κατασκοπία υπέρ οποιασδήποτε ξένης κυβέρνησης. Ο νόμος τροποποιήθηκε το 2001 με τον διαβόητο Πατριωτικό Νόμο (Patriot Act) για να περιλάβει στους νόμιμους στόχους μη κρατικές οντότητες, και έκτοτε το 2007 και το 2008)

Το έγραψα πριν από ένα χρόνο, και το ξαναγράφω: «Το ποδόσφαιρο είναι ακόμα, αναντίρρητα, το πιο δημοφιλές άθλημα στον πλανήτη. Αλλά μια ερμητικά κλειστή και διεφθαρμένη κοινότητα όπως η FIFA δεν μπορεί να λειτουργήσει στον κόσμο των WikiLeaks. Είναι καιρός να καταργηθεί η FIFA, κι έχουμε αργήσει κιόλας. Μοιάζει πια με γαγγραινικό πόδι που πρέπει να ακρωτηριαστεί πριν η μόλυνση επεκταθεί και το αγαπημένο παιχνίδι σαπίσει τόσο που δεν θα αναγνωρίζεται. Το ποδόσφαιρο αξίζει να σωθεί. Η FIFA πρέπει να μαζέψει την μπάλα της και να πάει σπίτι». Και όσο συντομότερα το κάνει τόσο το καλύτερο, για όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο.

(Ο Dave Zirin είναι αθλητικογράφος στο περιοδικό "The Nation".Το κείμενο με τίτλο "Down Goes FIFA! Down Goes FIFA!" δημοσιεύθηκε στις 27/5/2015

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ- Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΩΣ ΕΣΧΑΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΩΝ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΔΩΝ

Επικίνδυνος και ανιστόρητος

Πέτρος Κατσάκος

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο πολιτικός που επαίρεται ότι «πούλησε» το λιμάνι της Μυτιλήνης σε Τούρκους επιχειρηματίες, είναι ο ίδιος άνθρωπος που ως «ιστορικός» δήλωσε πως η ρήξη με την Ευρώπη θα σημάνει απώλεια εδάφους για την Ελλάδα.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, που τον Ιανουάριο του 2013 καμάρωνε από τηλεοράσεως για την υπογραφή του κάτω από το πωλητήριο της μαρίνας της Μυτιλήνης σε εταιρεία τουρκικών συμφερόντων, είναι αυτός που το βράδυ της Τρίτης, σε μια από τις συχνές τηλεοπτικές περιοδείες του, δήλωσε πως όσες φορές στο παρελθόν «ο δυτικός κόσμος είχε αφαιρέσει την ασπίδα προστασίας πάνω από την Ελλάδα, η Τουρκία κινήθηκε για να δημιουργήσει τετελεσμένα». Και ως ιστορικά παραδείγματα ο Άδωνις Γεωργιάδης έφερε τα εξής: «Δύο φορές τον 20ό αιώνα η Ελλάδα συγκρούστηκε με τη Δύση. Η μία ήταν το 1920 που έφερε τον Βασιλιά ενώ οι σύμμαχοι έλεγαν όχι, η δεύτερη ήταν το 1974 όταν η χούντα του Ιωαννίδη έκανε πραξικόπημα στην Κύπρο».

Ο ανιστόρητος ιστορικός των τηλεπωλήσεων έβαλε στο ίδιο κεφάλαιο της δικής του ιστορίας τη σημερινή διαπραγμάτευση μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του ελληνικού λαού με το πραξικόπημα των χουντικών στην Κύπρο, το οποίο μάλιστα είδε και ως «σύγκρουση με τη Δύση». Τόσα ξέρει, τόσα λέει, θα απαντούσε κανείς. Επειδή, όμως, δεν πρόκειται για κάποιο βιβλίο Ιστορίας από αυτά που διακινεί τις μεταμεσονύκτιες ώρες, αλλά για δημόσιες τοποθετήσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καλό θα ήταν κάποιος να τον μαζέψει. Αρκετή ζημιά έχουν κάνει τα τρομοκρατικά του παραληρήματα περί πτώχευσης...

==============================

Εθνικισμός, το έσχατο καταφύγιο των Γεωργιάδηδων

πηγή: 

Γιώργος Ανανδρανιστάκης

Ήταν θέμα χρόνου να εμπλακεί στη διαπραγμάτευση και η εθνοτρομοκρατία, προς Θεού, μην γίνει ρήξη, διότι θα κινδυνεύσει η εθνική μας ακεραιότητα, θα χάσουμε εδάφη, θάλασσες και αέρηδες. Αναμενόμενο. Ο εθνικισμός είναι το έσχατο καταφύγιο των απατεώνων και των λογής κερδοσκόπων. Είναι, επίσης, και το έσχατο καταφύγιο των ηλιθίων, χωρίς τους οποίους οι απατεώνες είναι κύμβαλα αλαλάζοντα και φωνές βοώντων εν τη ερήμω.

Πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, την εθνοτρομοκρατία την είχε αναλάβει εργολαβικά ο Τράγκας, ως άτυπος εκπρόσωπος της Ν.Δ. και της εν γένει Εθνικής Παρατάξεως. Ο Γιώργαρος τα έλεγε έξω από τα δόντια, αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα διαμελιστούμε σαν τη Γιουγκοσλαβία, θα χάσουμε τη Θράκη, την Κύπρο, τα νησιά, τις πεδιάδες και τα οροπέδια. Ο τράγκειος πυρετός δεν απέφερε τα αναμενόμενα εκλογικά οφέλη, η Θράκη και τα νησιά παρέμειναν στη θέση τους και μετά την 25η Ιανουαρίου, οπότε σιώπησε και ο ίδιος και οι εκπροσωπούμενοι υπό αυτού του ιδίου.

Μετεκλογικά, το μόνο που παραπέμπει εμμέσως σε εθνικές περιπέτειες είναι η προειδοποίηση ότι τυχόν έξοδος από το ευρώ θα είχε συνέπειες εφάμιλλες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Όσοι ξεστομίζουν την προειδοποίηση αναφέρονται, υποτίθεται, στις οικονομικές συνέπειες, με το που ακούει όμως ο άλλος τη λέξη «Μικρασιατική», σκέφτεται ενστικτωδώς χαμένες πατρίδες, απολεσθέντα εδάφη, σφαγές, φλόγες, πρόσφυγες και άλλα φοβερά. Με τη «Μικρασιατική Καταστροφή» η εθνοτρομοκρατία ξαναμπήκε στην πολιτική σκηνή από το παράθυρο κι αυτή τη φορά όχι μέσω του δεξιού Τράγκα, αλλά μέσω του πούρου αντιεθνικιστή Σταύρου Θεοδωράκη: "Η δραχμή δεν είναι μια πτώση, είναι 'Μικρασιατική Καταστροφή'", δήλωσε στο Μega -οποία έκπληξις!- ο ιδιοκτήτης του Ποταμιού.

Να τελειώνουμε, επιτέλους, με τους υπαινιγμούς, να βγει ο Άδωνις Γεωργιάδης να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους: «Ρήξη», είπε ο τηλεβιβλιοπώλης, «δεν μπορεί να κάνει η κυβέρνηση, γιατί θα είναι εθνική καταστροφή ανάλογη της μικρασιατικής -γιατί εγώ πιστεύω ότι στο τέλος θα έχουμε απώλεια εθνικού εδάφους-, εγώ είμαι ιστορικός και οφείλω να το πω. Και τις δύο φορές που η Ελλάδα συγκρούστηκε με τη Δύση το διάστημα εκείνο του χρόνου που ο δυτικός κόσμος είχε αφαιρέσει την ασπίδα προστασίας πάνω από την Ελλάδα, η Τουρκία κινήθηκε για να δημιουργήσει τετελεσμένα». Έλα μωρέ, δίνεις σημασία στο βλήμα τον Γεωργιάδη; Ο Γεωργιάδης είναι όντως βλήμα, είναι όμως βλήμα τροχιοδεικτικό. Οι προσωπικές απόψεις του ως ιστορικού (ρε μπας κι είναι ο Ιστορικός του Μέλλοντος;) μπορεί να γίνουν σύντομα, αν δεν είναι ήδη, απόψεις της ηγετικής ομάδας της Ν.Δ., ιδίως αν καθυστερήσουν και, πολύ περισσότερο, αν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.

Είναι αδιανόητα αυτά που ξεστόμισε ο Γεωργιάδης. Είναι σαν να λέει στους Τούρκους ότι οσονούπω η Ελλάδα θα γίνει τόσο αδύναμη, που θα μπορείτε να μπουκάρετε ανενόχλητοι. Ανοησία στα όρια της εγκληματικής συμπεριφοράς, άλλως ειπείν, συνύπαρξη του απατεώνος και του βλακός στο ίδιο πρόσωπο.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΨΑΡΙΑΝΟΣ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΦΕΔΕΣ

Ο ΨΑΡΙΑΝΟΣ ΑΙΩΝΙΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΜΕ ΠΤΥΧΙΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 42 ΧΡΟΝΙΑ

πηγή:

Κώστας Βαξεβάνης

Πλησιάζουμε στο τέλος. Όχι στο τέλος με την εσχατολογική έννοια το οποίο προφητεύουν τέσσερις μήνες από τον τυφλό πολιτικά Θεοδωράκη έως την ανοιχτομάτα Ντόρα Μπακογιάννη. Στο τέλος της διαπραγμάτευσης. Η οριοθέτηση του τέλους δεν ορίζεται από τις ημερομηνίες σύμφωνα με τις οποίες χρεοκοπούμε το δίχως άλλο, αλλά από τις συμπεριφορές.

Τις τελευταίες μέρες, υπάρχει μια συντονισμένη και επιθετική προσπάθεια  να δημιουργηθεί κλίμα τελεσιγράφου προς την ελληνική πλευρά. Δηλώσεις με νόημα, δημοσιεύματα με βεβαιότητα καταστροφής, ακόμη και συνεντεύξεις χαμένες στη μετάφραση, οδηγούν στο συμπέρασμα πως η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει περιθώριο. Ξανακούσαμε για Grexit, ξαναδιαβάσαμε πως η Ευρώπη είναι θωρακισμένη και δεν κινδυνεύει απ την Ελλάδα, και συγκλονιστήκαμε από μια ακόμη προφητεία πως σήμερα μέρα Παρασκευή, έρχεται το capital control και το κλείσιμο των τραπεζών. Αν θυμάμαι καλά πριν δύο μέρες επίσης, δεν θα πληρώνονταν οι μισθοί.

Τι συμβαίνει λοιπόν και ενεργοποιήθηκαν όλα τα ξεχασμένα εργαλεία εκβιασμού μαζί με τα ζόμπι της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας;

Πρόκειται για την ύστατη προσπάθεια να πιεστεί η ελληνική πλευρά και να υποχωρήσει στην τελευταία γραμμή άμυνας, η οποία δεν θα έχει σχέση με τις κόκκινες γραμμές που θέτει η κυβέρνηση.

Είναι λογικό συμπέρασμα πως η διαπραγμάτευση δεν μπορεί να συνεχίζεται εσαεί. Κάπου πρέπει να καταλήξει. Η διαιώνιση δεν κουράζει μόνο την ελληνική πλευρά, δεν φθείρει μόνο την κυβέρνηση, αλλά αποδυναμώνει ως απειλητικό εχθρό και τον Σόιμπλε και την παρέα του. Όλοι λοιπόν έχουν πολιτικούς λόγους και όχι μόνο οικονομικούς να τελειώσει αυτή η διαδικασία.  Έτσι, μπροστά στην τελική ευθεία για την συμφωνία, οι θεσμοί και οι δεσμοί της ευρωπαϊκής λιτότητας παίζουν τα τελευταία τους χαρτιά.

Το ασφυκτικό κλίμα που δημιουργείται  από δημοσιεύματα, διαρροές, ακόμη και δηλώσεις, δημιουργεί τις απαραίτητες πολιτικές και ψυχολογικές προϋποθέσεις για να πιεστεί η κυβέρνηση και να συρθεί στις πιο ευνοϊκές γι’ αυτούς θέσεις.

Τι θα γίνει όμως αν η ελληνική πλευρά ακολουθήσει άλλο δρόμο από αυτόν που προσπαθούν να διαμορφώσουν ως μονόδρομο μπροστά της; Αν επιλέξει μια αντισυμβατική συμπεριφορά, που δεν προβλέπεται και δεν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν; Ποιός θα πάρει το ρίσκο της αστάθειας στην δυνατή και σταθερή κατά τα άλλα Ευρώπη;

Αν μπορούσαν να ξεμπερδεύουν με την Ελλάδα χωρίς κόστος θα το είχαν κάνει. Ούτε ψυχοπονιάρηδες είναι, ούτε φιλεύσπλαχνοι. Επειδή έχω χάσει το μέτρημα για το πότε χρεοκοπούμε, πεθαίνουμε και έρχεται η δευτέρα παρουσία όπου θα εμφανιστεί ο Θεοδωράκης  ως άγγελος στο πλευρό της Μέρκελ μπροστά στην Bundesbank,  προτιμώ να σκέφτομαι το απλό και λογικό: φτάνουμε στο τέλος και παίζουν τα ρέστα τους. Ε και όπως είναι λογικό, σε ένα τέτοιο κουραστικό παιχνίδι, ο Ψαριανός κουβαλάει τα καφεδάκια.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΗΣ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, κ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ CAPITAL CONTROL;-(VIDEO)

«Η κ. Μπακογιάννη προέβλεπε capital control σήμερα και αύριο και εκλογές την επόμενη εβδομάδα για να βγει κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Το έλεγε μια κορυφαία πολιτικός την ίδια ώρα που το έλεγε και ο κ. Σόιμπλε. Παρενέβη με τρόπο κινδυνολογικό, υπονομευτικό. Σήμερα είναι Παρασκευή, κ. Μπακογιάννη, υπάρχει capital control; Είναι ντροπή να υπάρχει τέτοιου είδους πολιτική παρέμβαση» 

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΡΑΧΟΙ, ΕΦΟΔΟΣ ΤΩΝ PODEMOS

πηγή:

Πέτρος Κατσάκος

Πάμπλο Ιγκλέσιας: «first we take Athens 

and then we take Madrid»

Τελικά τι έγινε εκεί στην Ισπανία; Ποιο ήταν αυτό το μυστικό που μας κρατούσαν τόσο καιρό κρυφό οι εν Ελλάδι οπαδοί του Ραχόι; Ποια είναι αυτή η περίφημη Άντα που γι' αυτήν μιλάει σήμερα όλη η Ευρώπη; Τι εννοούν αυτοί οι άσχετοι του BBC, όταν λένε πως η Ισπανία άλλαξε την Κυριακή πολιτική σελίδα; Μα καλά, δεν βούλιαζαν τόσο καιρό οι Podemos στα απόνερα των success stories της ισπανικής κυβέρνησης; Θυμάμαι τη διήγηση ενός φίλου που είχε επισκεφθεί πριν καιρό τη Βαρκελώνη και μου μετέφερε την εικόνα με τα πανό που κρέμονταν σε χιλιάδες μπαλκόνια της πόλης και έγραφαν το σύνθημα «Θέλουμε μια γειτονιά με αξιοπρέπεια».

Με αυτή την εικόνα κατά νου, όσες φορές στο πολύ πρόσφατο παρελθόν είχα τολμήσει να μιλήσω δημοσίως για τις επερχόμενες αλλαγές στην Ισπανία δεχόμουν έναν καταιγισμό δημοσκοπικών αποτελεσμάτων που προέβλεπαν τον θρίαμβο του φίλου του πρώην πρωθυπουργού μας και τον καταποντισμό των Podemos και της ευρύτερης Αριστεράς. Γελούσαν ειρωνικά για τη φράση του Πάμπλο Ιγκλέσιας «first we take Athens and then we take Madrid» και κόντευαν να με πείσουν πως όλα όσα νιώσαμε εκείνο το βράδυ στην Ομόνοια ήταν σαν όνειρα τρύπιας δεκάρας. Μέχρι και κόντρες μεταξύ Ιγκλέσιας και Τσίπρα είχαν ανακαλύψει εσχάτως οι πασοκονεοδημοκράτες συνομιλητές μου, στην προσπάθειά τους να αποδομήσουν το κλίμα σύμπραξης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Podemos που έρχεται να διαταράξει τη δεξιά γραμμή της Μεσογείου.

Και ενώ όλα παρουσιάζονταν σαν ένα όνειρο μεσογειακής νυκτός, ήρθαν τα αυτοδιοικητικά αποτελέσματα της Κυριακής να ανατρέψουν την τεχνητή πραγματικότητα των φίλων μου. «Η κατάρρευση του Λαϊκού Κόμματος προκαλεί ανατροπή υπέρ της Αριστεράς» γράφει στην πρώτη σελίδα η "El Pais" της Δευτέρας κι εγώ ψάχνω αντίγραφο για να το δείξω στους φίλους μου, μπας και πειστούν πως το 2015 είναι χρονιά μεγάλων αλλαγών.

Τα αποτελέσματα της Κυριακής στην Ισπανία ήταν η πρώτη πράξη της δεξιάς υποχώρησης στην Ιβηρική. Οι βουλευτικές εκλογές του φθινοπώρου πλησιάζουν και, όπως επισημαίνει ο ισπανικός Τύπος, ο Ραχόι θα έχει την τύχη του Έλληνα ομοιδεάτη του. Κι ας λένε οι φίλοι μου πως δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο την Κυριακή στην Ισπανία. Γιατί αν ο πολιτικός του φίλος χάνει το 50% της δύναμής του και τον ψηφίζουν μόνο 2,5 εκατομμύρια πολίτες από τα 21 εκατομμύρια που ψήφισαν συνολικά, ε, τότε μάλλον ο δικός τους άνθρωπος στην Ισπανία έχει καταποντιστεί και το BBC ξέρει κάτι παραπάνω από αυτούς.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)