του Θανάση Καρτερού
Κάτι, αλήθεια, συμβαίνει εδώ. Ο
Βενιζέλος πρώτος διατυπώνει την άκρως πολιτική έκφραση του εκτσογλανισμού για
τον ΣΥΡΙΖΑ. Η Κανέλλη υιοθετεί και αναπτύσσει παραπέρα τη σχετική πολεμική, που
στο κέντρο της έχει τη δανεική από τα τούρκικα και άκρως εκφραστική λέξη
τσογλάνι, προσθέτοντας μάλιστα και το αμερικάνικο boy - συμπτωματικά,
έτσι αποκαλούσαν στον αμερικάνικο Νότο τους μαύρους. Και ο Πάγκαλος παίρνει τη
σκυτάλη από την Κανέλλη για να προσδώσει βάρος -και τι βάρος!- στο σχετικό
λεξικό πολιτικού ήθους.
Έτσι, σε μικρό χρονικό διάστημα
είχαμε την τύχη να δούμε τον εμπλουτισμό της πολιτικής, ου μην και
επικοινωνιακής, γλώσσας με ποικίλες εκδοχές της ξεπλυμένης από κάθε ρύπο, χάρη
στη χρήση της από καθαρούς ανθρώπους, έκφρασης: Εκτσογλανισμός (νέα λέξη), τσογλάνι
(ουδέτερο), τσόγλανος (αρσενικό), τσογλανική (επίθετο), τσογλάν μπόι
(κανελλικό), τσογλανιού (γενική). Ζητάμε συγγνώμη αν μας διέφυγε κάτι, αλλά δεν
είναι κι εύκολο να συγκεντρώσει κανείς και να κατατάξει τόσο ανεκτίμητο από
πολιτική και αισθητική άποψη υλικό.
Από γλωσσική άποψη, όλη αυτή η άνθιση
θα προσελκύσει ασφαλώς το ενδιαφέρον φιλολόγων και γλωσσολόγων. Από αισθητική
άποψη πάλι, δεν θα αφήσει αδιάφορους τους εραστές του καλού γούστου. Από
πολιτική άποψη όμως, θα πρέπει να απασχολήσει εκείνους στους οποίους η
τσογλανοπολεμική απευθύνεται. Και να αναρωτηθούν: Γιατί αλήθεια τόσο
ετερόκλητες προσωπικότητες, με τόσο αντίθετους πολιτικούς στόχους, κινούνται
προς μια τσογλανική σύγκλιση; Τι τους ενώνει και προσφεύγουν στη χρήση της
τσογλανογλώσσας, όταν έχουν να κάνουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Τσίπρα και με την
πολιτική τους;
Προφανώς δεν έχει νόημα να σταθεί
κανείς σε θεωρίες συνομωσίας. Οι άνθρωποι έτσι αισθάνονται κι έτσι εκφράζονται.
Μήπως όμως έχουν και κάποιο δίκιο; Δείτε το έτσι: Αν δεν σέβεσαι τα Μνημόνια,
την ανάγκη για θυσίες (των άλλων), τον Σαμαρά και τον εθνικό του ρόλο, τον
Βενιζέλο και τον Ι4 ρόλο του, την επαναστατική αυθεντία της Κανέλλη, το
πολιτικό εύρος του Πάγκαλου, τη δημοκρατική ευρύτητα του Γεωργιάδη, δεν είσαι
λίγο, έστω, τσογλάνι; Κι αν παρ' όλα αυτά, πας στις ερχόμενες εκλογές να
αναδειχτείς πρώτο κόμμα, τότε δεν είναι λίγο, έστω, σωστό ότι η χώρα απειλείται
με εκτσογλανισμό;
Συνεπώς, είναι ίσως καλύτερα, αντί να
θυμώνουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, να το παραδεχτούν: Είμαστε τσογλάνια και πολύ μας
αρέσει...
πηγή:Εφημερίδα "Αυγή"-28/3/2014
====================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου