Ο ΡΑΓΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΣ (ΟΠΩΣ ΑΔΩΝΙΣ, ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ)

του Στάθη

Ο κ. Γεωργιάδης και ο κ. Κασιδιάρης. Δύο ραγιάδες (ή δύο γενίτσαροι) στην ίδια πόλη!

Βεβαίως, στην «πόλη», στο κράτος, στην επικράτεια των Ελλήνων ενδημούν χιλιάδες ραγιάδες. Ραγιάδες που, από την εποχή των γραικύλων (ου μην και γραισκύλων) όχι μόνον υπήρξαν, αλλά ευδοκίμησαν στους κόλπους του έθνους, όπως κι αν αυτό αντιλαμβανόταν κάθε φορά τον εαυτόν του, όπως κι αν το αντιλαμβάνονταν οι αλλοεθνείς, είτε διέθετε κράτος είτε δεν διέθετε, με όποιο όνομα κι αν κυκλοφορούσε στην ιστορία, Γραικοί, Έλληνες, Ρωμαίοι, Ρωμιοί, Γένος, Ρουμ, Γκρηκς, Γκρτσκ, Γιουνάν, Σιλά, πάντα το συμπαθές είδος των υπομειόνων, των γραισκύλων και των ραγιάδων καραδοκούσε περιμένοντας τις στιγμές που το πάνω χέρι στα πράγματα έπαιρναν οι γενίτσαροι και οι δωσίλογοι, ώστε να λαμβάνει και ο ανεόρταστος βίος αυτών των σκουπιδιών κάποια υπόσταση - δεν λέω νόημα, διότι κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο για τον ανόητο, τον ανούσιο, τον ανίερο.

Άδωνις, του έλειψε, λέει, η Τρόικα. Και τώρα που ήρθε, πανηγυρίζει ο ραγιαδάκος, όπως πανηγύριζαν οι εντολοδόχοι των Ρωμαίων Αιτωλοί πάνω απ’ τα σώματα των πεσμένων Μακεδόνων στην Πύδνα, προκαλώντας την αποστροφή του ευγενικού Σκιπίωνα.

Πανηγυρίζει για την επιστροφή της Τρόικας ο μικροαστός που κόπτεται ότι είναι αστός και λιγώνεται να το λέει, λες κι επιτέλους του δίνεται η ευκαιρία να φτύσει κι αυτός τα... παπούτσια του κ. Τόμσεν και να τα γυαλίσει, σαν να κάνει την προσευχή του.

Βρίζει τους Έλληνες ο κ. Γεωργιάδης -όχι όλους τους Έλληνες, τους εργαζόμενους- και τους αποκαλεί με περιφρόνηση «λαϊκιστές». Τι είναι όμως ο «λαϊκισμός», λέξη που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις (θαρρώ 58) όλοι οι απολογητές του καθεστώτος, παπαγαλάκια στα ΜΜΕ, «εκσυγχρονιστές» παντού και ραγιάδες πάντοτε; Λαϊκισμός είναι το κακόσημο του λαϊκός. Λαϊκιστής (συνώνυμο του ποπουλιστής) είναι ο δημαγωγός, εκείνος που εκμαυλίζει τον λαό, που του κολακεύει τα πάντα, τα μάλα και τα ολέθρια. Συνεπώς ο όρος αφορά σε πολιτικούς και όχι σε πολίτες. Όμως ο ελληνικός λαός, οι Ελληνίδες και οι Ελληνες πολίτες κατηγορούνται συλλήβδην για λαϊκισμό από πολιτικούς (από την κυρία Μπακογιάννη ως τον κ. Σαμαρά και από τον κ.Κουβέλη ως τον κ. Γιακουμάτο) λες και οι πολίτες καταδημαγωγούν τους πολιτικούς κι όχι το αντίστροφο.

Με θράσος (αφήστε την αμάθεια στην άκρη), είκοσι-τριάντα χρόνια τώρα, οι πολίτες κατηγορούνται για λαϊκισμό από τους πιο λαϊκιστές πολιτικούς που μας έτυχαν ποτέ. Αντιδράς στα βάσανα που σου επιβάλλουν, ώστε η αυθεντία των ουτιδανών να καθιερώνεται; είσαι λαϊκιστής! Θέλεις φάρμακο για τον καρκίνο σου και βογγάς; είσαι λαϊκιστής! Τέτοιος εκφυλισμός της γλώσσας, τέτοια παρένδυση των εννοιών χρειάζεται για να σε κυβερνούν κάτι τύποι που δεν θα έστελνες ούτε για τσιγάρα. Αλλά αν δεν σε βρίζουν, πώς θα τους φοβάσαι; πώς θα τους ανέχεσαι όταν κάθονται σούζα μπροστά στην κυρία Μέρκελ, αν δεν σου κάνουν εσένα το λιοντάρι κρυμμένοι πίσω απ’ τις ασπίδες των ΜΑΤ;

Αλλά, αν εσένα σε λέει λαϊκιστή ο κ. Γεωργιάδης, ο κ. Πρετεντέρης ή ο Μπάμπης ο Σκάις, για τον εαυτόν του δηλώνει εθνικιστής ο κ. Κασιδιάρης - φεύγουμε απ’ τους ραγιάδες τώρα και πάμε στους γενίτσαρους.

Γιατί δηλώνει εθνικιστής ο κ. Κασιδιάρης; διότι δεν δηλώνει πλέον εθνικοσοσιαλιστής! Γιατί; ντρέπεται; όχι, ξεδιάντροπος είναι, αλλά το κρύβει. Γιατί το κρύβει; διότι τώρα ήρθε ο καιρός να μπουν τα Ες Α στο σύστημα (που τα έφτιαξε ως σκιάχτρα) - (με την εναλλακτική να τα χρησιμοποιήσει ως συμμάχους). Και ο αγκυλωτός σταυρός που έχει χαράξει τατουάζ στον ώμο του ο κ. Κασιδιάρης; Ερωτηθείς στην εκπομπή του κ.Νίκου Χατζηνικολάου για το εν λόγω ανοσιούργημα, ο εν λόγω γενναίος άρχισε να τσιρίζει για αγκυλωτούς σταυρούς στα αγάλματα, τις Καρυάτιδες και δεν ξέρω τι άλλο.

Πιθανόν ο κ. Κασιδιάρης να είναι ή να νιώθει Καρυάτιδα, ο αγκυλωτός σταυρός όμως, όπως άλλωστε και ο ναζιστικός χαιρετισμός, έχουν σηματοδοτηθεί απ’ το ανείπωτο έγκλημα και τις τραγωδίες που εξέφρασαν. Βρωμάνε απ’ την καμένη ανθρώπινη σάρκα στα Αουσβιτς και τα εκατομμύρια των νεκρών στα μέτωπα και τα μετόπισθεν. Και πρέπει να ’ναι κανείς χυδαίος ως τον πάτο της ψυχής του για να λέει ότι ο ναζιστικός χαιρετισμός είναι μια ανάταση προς το θείον, όπως είπε ο θεομπαίχτης εκείνος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, κ. Αρβανίτης.

Πλην όμως, ακόμα κι όταν αυτοί οι δειλοί κρυπτοναζί ουρλιάζουν ή μυξοκλαίνε και λένε ότι είναι εθνικιστές, ξέρουν τι λένε; Εθνικισμός είναι το κακόσημο του εθνικός. Ο εθνικισμός είναι το μίσος για τις πατρίδες των άλλων κι όχι η αγάπη για την πατρίδα, όπως είναι ο πατριωτισμός ή για τις πατρίδες όλων, όπως είναι ο διεθνισμός. Ο εθνικισμός δεν έχει σχέση με τους εθνικούς απελευθερωτικούς αγώνες (όπως, για παράδειγμα, είχε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, ΕΑΜ), αλλά αντιθέτως με τη χειραγώγηση του λαού από την εθνική (και διεθνική) αστική τάξη, όπως έγινε με τον Φράνκο, τον Πινοσέτ, τον Σαλαζάρ κι άλλους επίγονους των πρώτων διδαξάντων Μουσολίνι και Χίτλερ.

Ο νασιοναλισμός (που κακώς μεταφράσθηκε στα ελληνικά πατριωτισμός), ο νασιοναλισμός, δηλαδή ο εθνικισμός, είναι «το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων» (στην καλή περίπτωση) και συχνά των προδοτών, δεδομένου ότι εθνικιστές ήταν αυτοί που συνεργάσθηκαν με τους ναζί στην Ελλάδα επί κατοχής, όπως και παντού αλλού στην Ευρώπη. Βέλγοι εθνικιστές, Γάλλοι, Ουκρανοί, Βόσνιοι, όλοι εθνικιστές ήταν αυτοί που κατέληξαν στα Βάφεν Ες Ες.

Δηλώνουν τώρα υποκριτικά οι Χρυσαυγίτες (κι ίσως ορισμένοι να τους πιστεύουν) ότι δεν είναι εθνικοσοσιαλιστές, αλλά μόνον εθνικιστές, λες και ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν τίποτε άλλο από εθνικισμός, λες και εθνικισμός δεν σημαίνει γενοκτονίες και πογκρόμ, ρατσισμό και μισανθρωπία, λες κι ο εθνικισμός δεν οδηγεί τα έθνη στην αλληλοσφαγή, λες και ο σωβινισμός είναι αθώα τις Καρυάτις, ήτις καλλιεργεί γλαδιόλες σε σχήμα μελιτζάνας…

Από την ιστορία οι άνθρωποι αυτοί έχουν καταλάβει όσα μαρτυρούν οι έννοιες που κακοποιούν.

***

Όμως, γιατί ένας εθνικιστής όπως ο κ. Γεωργιάδης κατηγορεί για λαϊκισμό τον λαό, όπως το ίδιο τον κατηγορεί κι ένας «εκσυγχρονιστής»; Διότι είναι και οι δύο το ίδιο ραγιάδες. Γιατί; Διότι προσκυνούν και οι δύο το ίδιο τους Δυνατούς, ημεδαπούς και ξένους. Κι αν ο ραγιάς είναι το έρμα του Δυνατού, ποιος είναι το δεξί του χέρι; ο γενίτσαρος. Ραγιάς και γενίτσαρος στην ίδια πόλη είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να κατέχει την πόλη ο Δυνατός. Εγχώριος και αλλοδαπός. Όμως για να λειτουργήσει αυτό το σχήμα ταξικής εξουσίας, προϋπόθεση είναι η κυριαρχία της προπαγάνδας (προς την κατεύθυνση της ενιαίας σκέψης) και η ιδεολογική σύγχυση (κυρίως εναντίον της Αριστεράς) - η οποία με τη σειρά της κατηγορείται ότι είχε την «ιδεολογική υπεροχή» όσο η Δεξιά τα έκανε μαντάρα. Χυδαίο; Χυδαιότατο! Αλλά χρήσιμο.

Αυτό για το οποίο μπορεί να ελεγχθεί η Αριστερά είναι ότι στα χρόνια της μεταπολίτευσης ένας θύλακας στους κόλπους της (που τώρα πια κατά κύριο λόγο εκφράζεται από τον «εκσυγχρονισμό», όποια δορά κι αν φέρει) συχνά χαρακτήριζε όσους έτρεφαν πατριωτικά αισθήματα ως εθνικιστές. Αν αυτό για ορισμένους αριστερούς ήταν λάθος (διότι ο πατριωτικός χαρακτήρας της Αριστεράς έχει αποδειχθεί με το ΕΑΜ, τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα τόσον εδραίος όσον ο διεθνισμός της), για τους «εκσυγχρονιστές» σμπίρους του δικομματισμού ήταν τέχνη.

Ο πατριωτισμός της Αριστεράς, η σχέση της με τη λαϊκή παράδοση κατηγορήθηκε και συκοφαντήθηκε όσον ο λαός για λαϊκισμό. Μπαράζ οι χαρακτηρισμοί για «φαιοκόκκινους», «πατριώτες» (με τη σκόπιμη σύγχυση του εθνικιστή), εθνοπαράφρονες κ.τ.λ. και όλα αυτά από ΜΜΕ... υπεράνω υποψίας για ραγιαδισμό, αθώα για κάθε διαφθορά και διαπλοκή, μίζα, ΜΚΟ, δάνειο δανεικό κι αγύριστο. Βεβαίως με τη ρητορική τους τροφοδότησαν τη Χρυσή Αυγή, διότι στην κοινωνία επέβαλλαν το στερεότυπο του Αριστερού όχι ως διεθνιστή και πατριώτη, αλλά ως κοσμοπολίτη και αρνησίπατρι.

Κι έτσι φθάσαμε υπό την μπαγκέτα του «εκσυγχρονισμού», νεοφιλελεύθερου και κεντροαριστερού να βυσσοδομούν οι φασίστες (δηλαδή οι πατριδοκάπηλοι και οι προδότες) ότι οι Αριστεροί είναι... απάτριδες και... καθεστωτικοί.

Δεν ξέρω αν ο «εκσυγχρονιστής» είναι χειρότερος απ’ τον ραγιά και τον γενίτσαρο που εξέθρεψε, ξέρω όμως ότι βλάπτουν και οι τρεις την πατρίδα και τον λαό το ίδιο.

Ο κ. Γεωργιάδης δεν είναι ένα απλό ψώνιο που πανηγυρίζει για την παρουσία εδώ της Τρόικας, αλλά ένα θανατηφόρο υποπόδιο αυτών που την έφεραν - όλου του πλέγματος που μας την έφερε και την έφερε απ’ τον κ. Σημίτη έως τον κ. Σαμαρά και απ’ τις offshore έως τη Λίστα Λαγκάρντ. Όσο για το είδος Κασιδιάρη, πράγματι ο εθνικισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων. Όπως ο Χίτλερ που φώναζε εναντίον του συστήματος, ώσπου να το βάλει στο χέρι, να το χρησιμοποιήσει και να χρησιμοποιηθεί. Το κτήνος που είχε πατρίδα τον ρατσισμό του εναντίον όλων των άλλων. Και που έκαψε τις πατρίδες όλων των άλλων μέσα στην ίδια φωτιά που έκαψε και τη δική του - «οι Γερμανοί δεν αξίζει να ζουν, η Γερμανία δεν αξίζει να υπάρχει», παραληρούσε λίγο πριν να αυτοκτονήσει για να μην αντιμετωπίσει τη Νέμεσίν του.

 _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η κρίση έχει κάψει πολλά κλισέ. Αν και όταν αρχίσουν να καίγονται και τα φυλάκια των πραιτοριανών, όμορφα θα καούν...

ΥΓ.: Επί του πιεστηρίου, όταν χθες εγράφοντο αυτές οι γραμμές. Μία απ’ τις πρώτες κινήσεις της νέας Ουκρανικής κυβέρνησης (;) ήταν να θέσει εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας. Μια ακόμα επιτυχία της Δύσης, εν προκειμένω της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της εξαγωγής Δημοκρατίας (όπως στο Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και άλλου, αρχής γενομένης από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας). Ω, η καλή μας ροδοδάκτυλη Δύση των ΜΚΟ που αποστρέφεται τους ναζί, που κατά τα άλλα χρησιμοποιεί! Ω, τι σύμπτωσις του Γερμανικού ρεβανσισμού με την αναγέννηση, συγγνώμη, το βρυκολάκιασμα του νεοναζισμού. Τι αρμονία με τις διακηρύξεις του ΝΑΤΟ για την υπεράσπιση της Ουκρανίας (σήμερα, της «νέας» Κύπρου των υδρογονανθράκων αύριο). Ας προσέχουμε, σύντροφοι, δηλαδή όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι, δεξιοί κι αριστεροί. Αυτό που πριν είκοσι χρόνια φαινόταν αδιανόητο έγινε πριν 15 χρόνια (Γιουγκοσλαβία). Αυτό που είναι αδιανόητο να συμβεί σε μας τώρα συμβαίνει ήδη στην Ουκρανία. Αν έτσι συνεχίσουν τα πράγματα, σε δέκα χρόνια θα λέμε ότι το 2014 μας φαινόταν αδιανόητο αυτό που θα συμβαίνει τότε. Ήδη στη δημοκρατική Ευρώπη έχει τεθεί εκτός νόμου μια σειρά από κομμουνιστικά κόμματα. Ήδη σε σειρά χωρών της Ένωσης η κεντροδεξιά (με ενσωματωμένη τη σοσιαλδημοκρατία) κυβερνά σε συμμαχία με την ακροδεξιά. Ενώ σε άλλες χώρες η ακροδεξιά αντιπολίτευση τροφοδοτείται απ’ τα (ακροδεξιά) πεπραγμένα των κεντροδεξιών κυβερνήσεων. Πρόκειται για μια τανάλια που βάζει τους λαούς στη μέση και τους παραλύει. Εκτός αν η Αριστερά...

=============================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)  

ΣΑΝ ΠΗΡΑ ΕΝΑΝ ΚΑΤΗΦΟΡΟ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ 58, ΤΗΝ ΕΛΙΑ, ΤΟΝ ΜΠΙΣΤΗ, 

ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Του Γ.Ανανδρανιστάκη

Τόσο μελάνι, τόσα γελοία ρεπορτάζ στα "Νέα", τόσες υπέροχες δημοσκοπήσεις, τόσα ξενύχτια του Πρετεντέρη, για να δείξει τις υπέροχες δημοσκοπήσεις, τόση πίκρα, τόση δίψα, τόσος πόνος και μια θάλασσα ερημιά, όλα τούτα για να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ ο Λοβέρδος και ο Μπίστης. Κρίμα τα έξοδα δηλαδή. Με δυο κιλά κοκορέτσι στα βλάχικα της Βάρης κι ένα γιαούρτι από τσανάκα για επιδόρπιο, θα γύριζαν και οι δύο τρεχαπετάμενοι στο μαντρί του Ευάγγελου. Τέλος πάντων, μπορεί η "Ελιά" των 58 να έζησε λιγότερο κι από κατσίκι που μπήκε κατά λάθος στην αυλή του Πάγκαλου, στα έξι δευτερόλεπτα υπολογίζεται το προσδόκιμο, άφησε όμως ξοπίσω της πράγματα σπουδαία.

Η κίνηση των "58" μάς άφησε πρωτίστως το «Θαύμα του Ακροπόλ», του θεάτρου που φιλοξένησε τρεις χιλιάδες ανθρώπους, ενώ χωράει μόνο οκτακόσιους, εκτός αν πρόκειται για Κινέζους ακροβάτες, που ανεβαίνουν τρεις - τρεις ο ένας στον ώμο του άλλου. Κινέζους δεν είχε το «Ακροπόλ», οπότε πρόκειται σίγουρα για θαύμα εφάμιλλο του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων από τον Κύριο ημών - άλλος πολλαπλασιάζει άρτους, άλλος πολλαπλασιάζει πασόκους, ο καθένας δουλεύει με όποιο υλικό έχει πρόχειρο.

Η κίνηση των "58" έδωσε τη δυνατότητα στον Μπίστη να πραγματοποιήσει την ταχύτερη διάσπαση της καριέρας του. Μέσα σε τρεις μήνες έφυγε από τη ΔΗΜ.ΑΡ., έφτιαξε κόμμα, διέσπασε κόμμα, επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ που είχε διασπάσει παλαιά, είναι ο Γιουσέιν Μπολτ των διασπάσεων. Τώρα απομένει το τελικό και πλέον εφιαλτικό στάδιο: Ο Μπίστης, γνωστός και ως Δημόκριτος, θα αυτοδιασπαστεί σε δύο άτομα, τα δύο σε τέσσερα, τα τέσσερα σε οκτώ, ώσπου να γεμίσουμε με εκατομμύρια μικρούς Μπίστηδες, που θα μπιστάνε ολόγυρα, σαν μπαλάκια του πινγκ-πονγκ.

Στον ελάχιστο χρόνο τους επί της Γης, οι "58" πρόλαβαν να ρεζιλέψουν τον ΔΟΛ, που τους πήρε στις πλάτες του, τους εμφάνισε ως σωτήρες του έθνους, τους προξένεψε στον ελληνικό λαό, όπως προξένευε ο Αυλωνίτης την Βασιλειάδου στον Ρίζο, τους πήγε στο 17%, τους πήγε στο 40% και στο τέλος έμεινε με την "Ελιά" του Βενιζέλου, του Λοβέρδου, του Μπίστη και του Μόσιαλου. Αυτό δεν είναι "Ελιά", αυτό είναι κυπαρίσσι και ούτε καν από τα κυριλέ του Πρώτου Νεκροταφείου. Του Τρίτου και πολύ τους πέφτει.

Τι να κάνουμε, χάσαμε την "Ελιά", βρήκαμε όμως «Το Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη, που είδε μπροστά του την Παναγιά να κρατάει τον Τίμιο Σταυρό και να του λέει «Τίμιε Σταύρε, σώσε την Ελλάδα». Παλαιά αυτό το λέγαμε πετριά, δεν βαριέσαι όμως, καθείς και τα όπλα του. Εμένα πάντως ο τίτλος «Ποτάμι» μου φαίνεται λιγουλάκι απειλητικός. Φαντάζομαι ορδές αφηνιασμένων νεοφιλελέδων -Protagon, MEGA, Athens Voice, Lifo- να ροβολάνε με πατίνια από τα βόρεια προάστια, να παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους και στο τέλος να εκβάλουν ορμητικά στον Ναυτικό Όμιλο του Φαλήρου για ένα μοχίτο.

Πηγή:Εφημερίδα "Αυγή"

=============================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)  

Ο ΚΟΥΒΕΛΗΣ κ Ο ΜΙΝΤΙΑΚΟΣ ΕΛΑΙΩΝΑΣ

Του Κλεαρχου Τσαουσίδη

Ο κ. Κουβέλης ήταν η χαρά των δημοσιογράφων όταν παραχωρούσε συνέντευξη: έδινε πάντα είδηση. Τώρα, απλώς καταθέτει τα όνειρά του.

Εσχάτως, έδωσε συνεντεύξεις στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής» και στον ομογάλακτο ΣΚΑΪ και επανέλαβε τις γεμάτες πανικό δηλώσεις του διδύμου Σαμαρά - Βενιζέλου ότι η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές!

Επέμενε ακόμη αμήχανα ότι απέχει από την ονοματολογία για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας (δηλαδή;) και ότι -εδώ οι απορίες φουντώνουν- «κανείς δεν μπορεί -και δεν πρέπει- να αποκλείσει μία κυβέρνηση ευρείας συνεννόησης, εάν το απαιτήσουν τα συμφέροντα της χώρας».

Εννοεί τη μη αυτοδυναμία κάποιου κόμματος στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Ταυτόχρονα υπογράμμισε ότι «η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές, χρειάζεται αλλαγή πολιτικής»!

Θαρρώ πως πρόκειται για κομψή ομολογία αποτυχίας της αυτόνομης, εκτός μιντιακού «ελαιώνα» πορείας που επέλεξε, εγκαταλείποντας πρώτα τη μνημονιακή κυβέρνηση και αρνούμενος στη συνέχεια τη συσπείρωση με όλα τα λοιπά σχήματα που αυτοπροσδιορίζονται σαν Κεντροαριστερά.

Αυτό ενισχύεται από δημοσκοπικά στοιχεία, τα οποία, παρά τις κραυγές ηδονής των προπαγανδιστών της «κεντροαριστεράς», δείχνουν πώς και οι δυο συνιστώσες της ακροδεξιάς κυβέρνησης, η νυν και η πρώην, ίσως δεν εισέλθουν στην επόμενη Βουλή

Συνεργασία χωρίς συνεργάτες

Αυτό ίσως να εξηγεί την κίνηση πανικού της ΔΗΜ.ΑΡ. να αλλάξει τον τίτλο της για το ευρωψηφοδέλτιο, με ακατανόητη προσθήκη, την «Προοδευτική Συνεργασία», επειδή θα έχει τη στήριξη των Π. Μπεγλίτη και Μαριλένας Κοππά, που καλούνται να καλύψουν το κενό του Νίκου Μπίστη…

Η επίκληση όμως μιας κυβέρνησης ευρείας συνεννόησης προϋποθέτει ρεαλιστική προσέγγιση της κατάστασης και των δυνατοτήτων συμμαχιών που θα δημιουργούσαν αυτό ακριβώς το πολιτικό συνεργατικό σχήμα. Πώς, όμως, όταν παράλληλα, ο κ. Κουβέλης δηλώνει ότι η στάση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, όσο «συγκυβερνούσαν», δεν ήταν η πρέπουσα;

«Ο κ. Βενιζέλος έλεγε "εγώ θα κάνω αυτό που λέει η ΔΗΜ.ΑΡ." και λίγες μέρες αργότερα ανέκρουσε πρύμναν», καταθέτει στην ίδια συνέντευξη ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. και τα στοιχεία συνηγορούν ότι αυτό είναι αληθές.

Άρα, οι δυο παίκτες που απομένουν εν δυνάμει συμμέτοχοι σε ένα έντιμο πολιτικό παίγνιο αυτής της διάστασης είναι η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ. Με μια του φράση, όμως, ακυρώνει και αυτές, όταν αναφέρεται στις αυτοδιοικητικές εκλογές και σημειώνει ότι απαιτείται «η δημιουργία ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου που θα λειτουργήσει ως πυλώνας υπευθυνότητας, απέναντι στις συντηρητικές πολιτικές της δικομματικής και στον αριστερό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ»!

Το φαντασιακό, ούτε ως όραμα ούτε ως στόχος, δεν είναι δυνατό να λειτουργήσει στο άμεσο μέλλον θετικά για τη ΔΗΜ.ΑΡ. Δεν λειτούργησε ούτε για το ΠΑΣΟΚ που βάφτισε διεύρυνση τη διαφημισμένη σύμπραξή του με την παρέα των «58», αλλά εγκαίρως επανήλθε στα σύγκαλά του.

Το ουκρανικό θαύμα

Ο κ. Κουβέλης ψάχνει οπουδήποτε την επιβεβαίωση. Και όταν δεν τη βρίσκει εντός, την κυνηγά εκτός ελληνικών συνόρων. Τελευταίο αντικείμενο μιας βαθυστόχαστης ανάλυσης του κόμματός του είναι η ανακοίνωση με την οποία καταγράφει ως θετική εξέλιξη τα όσα έγιναν από τη γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. στην Ουκρανία.

Η δήλωση ήταν σαφής: «Η συντονισμένη παρέμβαση των υπουργών Εξωτερικών της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Πολωνίας αποδεικνύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει τις δυνατότητες και τα μέσα να διαδραματίζει αποφασιστικό μεσολαβητικό, ειρηνευτικό και σταθεροποιητικό ρόλο στο διεθνές σύστημα, πολύ περισσότερο όταν εκφράζεται ενιαία».

Δηλαδή πόσο θετικό είναι να συμμετέχουν στη νέα κυβέρνηση του Κιέβου πατενταρισμένοι νεοναζιστές με ένα χρυσαυγίτικου τύπου φερετζέ; Η πατάτα μάλλον χρεώνεται στη νεόκοπη ηγετική ομάδα της ΔΗΜ.ΑΡ., που έδωσε με αυτήν την ανακοίνωση τα διαπιστευτήρια της στο Βερολίνο. Φοβούμαι όμως ότι ουδείς το εκτίμησε εκεί.

Θεωρώ περιττό να θυμίσω ότι ο χασάπης Γιανουκόβιτς με εκλογές είχε γίνει πρόεδρος, όπως παλιότερα και ο Μιλόσεβιτς στη Γιουγκοσλαβία και ότι η «λαοπρόβλητη» Τιμόσενκο για κατάχρηση είχε φυλακιστεί. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, όπως και τα προεόρτια στη Βενεζουέλα και όπου αλλού η Pax Americana και το 4ο Ράιχ στρέφουν την προσοχή τους.

Τόσος ξεπεσμός πια;

Πηγή:Εφημερίδα "Αυγή"-27/2/2014

=============================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)  

Ζ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ:ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΩ-VIDEO

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ:ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΩ

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μίλησε για τις σεξιστικές 

επιθέσεις που δέχεται στη Βουλή και επικαλέστηκε τις 

πραγματικές της τοποθετήσεις της και τα πρακτικά της 

Βουλής. Τόνισε χαρακτηριστικά ότι: "Δεν εκφεύγω των 

ορίων της ευγένειας, αλλά δεν κάνω εκπτώσεις στις 

αξίες  της Αριστεράς και τις δικές μου."

=============================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)  

ΟΙ 58 ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΚΡΙ -(ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΙΑ κ ΤΟΥΣ 58)-

του Δημήτρη Μηλάκα

Και τώρα, τι θα γίνουμε χωρίς κεντροαριστερούς σωτήρες; Ποιος θα σώσει αυτόν τον τόπο από τη Δεξιά του Σαμαρά; Ποιος θα βάλει φρένο στην κατρακύλα του Βενιζέλου; Ποιος θα αναδείξει τον καταστροφικό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ;

Πάντως όχι οι 58! Εκτός αν τελικά επιβεβαιωθούν οι ντερμπεντέρηδες της ενημέρωσης, που έδιναν στο εν λόγω κεντροαριστερό συνονθύλευμα πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού.

Η αποχώρηση των 58 κεντροαριστερών σωτήρων από το εγχείρημα της ελληνικής «Ελιάς», πάντως, αποδεικνύει δυο - τρία πράγματα που καλό είναι να τα σημειώσουμε:

Πρώτον: Ακόμη και τα (πολιτικά) υπόλοιπα μπορούν να διαιρεθούν.

Δεύτερον: Ακόμη και το καλό πατρονάρισμα από κέντρα και παράκεντρα έχει τα όριά του.

Τρίτον: Ο κόσμος μπορεί να έχει τα βάσανά του, να βιώνει το σοκ της εξαθλίωσής του, αλλά έχει χορτάσει από κουτόχορτο.

Τέταρτο και κυριότερο: Οι πολιτικοί σχηματισμοί δεν προσδιορίζουν τις κοινωνικές ανάγκες, αλλά ακριβώς το αντίθετο: οι κοινωνικές ανάγκες είναι αυτές που διαμορφώνουν τους όρους ύπαρξης ή θανάτου ενός πολιτικού σχηματισμού.

Στην προκειμένη περίπτωση οι 58 «παλληκαράδες», που εμφανίστηκαν για να βάλουν τάξη στο κεντροαριστερό μαγαζί, είναι (πολιτικά) ημιθανείς.

Κάτι σαν Ελ Σιντ χωρίς το ηρωικό του στοιχείο, μια και όσες μάχες έδωσαν τα εν λόγω παλληκάρια ήταν για καρέκλες στα δώματα της εξουσίας.

Χορτασμένοι, μεταφορικά και κυριολεκτικά, θέτουν εαυτούς στην υπηρεσία της ύστατης μάχης, μπας και θολώσουν τα νερά και τσιμπήσει κανένας ψηφοφόρος. Μάταιος κόπος, φρούδες οι ελπίδες. Ο κόσμος χόρτασε από «γκρι» πολιτικούς χαρτογιακάδες...

Πηγή:Το Ποντίκι

=============================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)   

Ν.Δ - ΠΑΣΟΚ: ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΕΞΟΥΣΙΟΜΑΝΩΝ

Του Κώστα Καπνίση

“ Η κυβέρνηση Σαμαρά κάνει το παν στη λογική μιας «διαχειρίσιμης» ήττας στη διπλή εκλογική αναμέτρηση της Άνοιξης, εκτιμώντας ότι αν αυτό συμβεί, τότε θα μπορεί να παραμείνει γαντζωμένη στην εξουσία και να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό το τρίτο Μνημόνιο με τη γνωστή συνταγή του μονοδρόμου ”

Τα μηνύματα των δημοσκοπήσεων που καταφτάνουν στα επιτελεία, αν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι, των κομμάτων - απομειναριών ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, είναι τόσο άσχημα που είναι «φυσιολογικό» να υπάρχει από τη μεριά τους μια πρόδηλη νευρικότητα. Αυτό άλλωστε καταδεικνύεται από διάφορες δηλώσεις, οι οποίες δεν βγάζουν κάποιο ιδιαίτερο νόημα με τις πιο χαρακτηριστικές να στρέφονται ταυτόχρονα κατά της τρόικα και του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία έχουν ψηφίσει «ΝΑΙ» σε ότι έχουν εισηγηθεί οι εταίροι – δανειστές καταφέρονται, από τα τηλεπαράθυρα πάντοτε, συχνά εναντίον του ίδιου του εαυτού τους και όσων έχουν ψηφίσει. Η κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία κατηγορεί τους πάντες που αμφισβητούν τις «αποφάσεις» της και επιτίθεται σε όποιον αρθρώνει έστω και μια λέξη αντιπολιτευτικού λόγου και πολιτικής πρότασης, δεν έχει ακόμα αποφασίσει για το αν «σώζει» τη χώρα ή όχι.

Αναμφίβολα, η μέχρι τώρα «πολιτική» γραμμή των μνημονιακών κυβερνήσεων ήταν ότι τα Μνημόνια είναι ευλογία, η νεοφιλελεύθερη συνταγή της τρόικα το μοναδικό «φάρμακο» που θα έσωζε τον ασθενή και αρκετά παρόμοια «επιχειρήματα», τα οποία συνήθως προβάλλονταν από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, σε μια προσπάθεια να πείσουν ότι αν αυτά που επιτάσσει το Μνημόνιο, δηλαδή την ισοπέδωση της μεσαίας τάξης, δεν εφαρμοστούν, τότε η χώρα θα χρεοκοπήσει και οι «νοικοκυραίοι» θα χάσουν τα πάντα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα τους πάρει τις καταθέσεις και τα σπίτια. Αυτά έλεγαν. Η αμηχανία και ο πανικός της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου έγκεινται ακριβώς σε αυτό ακριβώς το γεγονός. Ότι δηλαδή δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν, με τον ίδιο «πειστικό» τρόπο, τα επιχειρήματα των εκλογών του 2012. Ορισμένα βέβαια αμετανόητα κυβερνητικά στελέχη συνεχίζουν να το κάνουν, αλλά χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, καθώς η κυβέρνηση που υποστηρίζουν έχει εξαφανίσει ήδη τις καταθέσεις της μεσαίας τάξης, ενώ κινδυνεύει να αφανίσει και την ακίνητη περιουσία από την εξοντωτική φορολόγηση.

Η βαθύτατα εθελόδουλη και υποταγμένη στο άρμα του Βερολίνου συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει την ανακοίνωση του τρίτου Μνημονίου, με ότι αυτό συνεπάγεται, πριν από τη διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών και ευρωπαϊκών εκλογών. Άλλωστε έχει αποδείξει ότι είναι έτοιμη να υπογράψει το οτιδήποτε με την προϋπόθεση ότι οι δανειστές θα τη στηρίζουν με δηλώσεις, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση Σαμαρά κάνει το παν στη λογική μιας «διαχειρίσιμης» ήττας στη διπλή εκλογική αναμέτρηση της Άνοιξης, εκτιμώντας ότι αν αυτό συμβεί, τότε θα μπορεί να παραμείνει γαντζωμένη στην εξουσία και να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό το τρίτο Μνημόνιο με τη γνωστή συνταγή του μονοδρόμου. Πρόκειται για μια τελευταία απεγνωσμένη προσπάθεια παραμονής στην εξουσία, καθώς η δική της κατάρρευση θα συμπαρασύρει μια διαπλεκόμενη και διεφθαρμένη «ελίτ», στην οποία κατευθύνθηκαν τεράστια ποσά από τον εξωτερικό υπερδανεισμό της χώρας τα τελευταία 20 χρόνια.

Αναμφισβήτητα, είναι πολλά αυτά που διακυβεύονται το 2014 τόσο για την κυβέρνηση Σαμαρά όσο και για τον ελληνικό λαό, στη συντριπτική του τουλάχιστον πλειονότητα. Από τη μια μεριά στέκονται δύο κόμματα – απομεινάρια, όπως αυτά της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, τα οποία οδήγησαν τις δύο τελευταίες δεκαετίες τη χώρα στην καταστροφή και από την άλλη βρίσκεται ένας λαός «γονατισμένος» από τις επιταγές της τρόικα και τις αποφάσεις των κυβερνώντων, ο οποίος βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής καταστροφής. Το γεγονός ότι η πτωχευμένη μιντιοκρατία υποστηρίζει μια τέτοια κυβέρνηση και παράλληλα επιτίθεται στις κοινωνικές ομάδες είναι από μόνο του αρκετό για να πείσει για το αν η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου υπηρετεί τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα. Τα παραλήρημα των κάθε λογής εξουσιομανών έχει ξεπεράσει προ πολλού κάθε όριο με την κατάσταση να βρίσκεται εκτός ελέγχου και την χώρα να κινδυνεύει να δεθεί χειροπόδαρα για τα επόμενα 50 και πλέον έτη, προκειμένου να μη θιγεί η ντόπια διαπλοκή, αλλά και τα συμφέροντα των δανειστών.

Κοντολογίς, οι πάντες ή για την ακρίβεια όσοι δεν έχουν συμφέροντα από την παραμονή της κυβέρνησης Σαμαρά στην εξουσία, έχουν καταλάβει ότι το πράγμα έχει αρχίσει να μπαίνει σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι. Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνά κάποιος ότι στη χώρα, όπως και σε αρκετές άλλες στην Ευρώπη, παραμονεύει η ακροδεξιά, εκείνο δηλαδή το μακρύ χέρι του συστήματος, το οποίο ο νεοφιλελευθερισμός πάντα χρησιμοποιεί ως όργανό του, προκειμένου να αλλοιώσει την ελεύθερη λαϊκή βούληση σε περίπτωση δικής του αποτυχίας. Για όσους ακόμα δεν κατάλαβαν, το παράδειγμα της Ουκρανίας στέκει ως η πιο πρόσφατη και τραγική επιβεβαίωση ότι το «σύστημα» δε θα διστάσει να κάνει το οτιδήποτε, προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά του, άρα και την εξουσία.

Το γεγονός ότι στην Ελλάδα, αφέθηκε να εκκολαφθεί το αυγό του φιδιού και τώρα το κυνηγούν με απαγορεύσεις σημαίνει ότι πολλά έχει ακόμα να δει αυτή η κοινωνία. Το σίγουρο είναι ότι μόνος αρμόδιος για να κλείσει το φίδι στη σκοτεινή του τρύπα (ξανά) είναι ο ελληνικός λαός. Οι απαγορεύσεις άλλωστε δεν ταιριάζουν σε μια Δημοκρατία. Αυτό που της ταιριάζει είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, προκειμένου να προκύψει εκείνη η κυβέρνηση που θα ορίσει ο ελληνικός λαός για να διαχειριστεί την πραγματικά δύσκολη συγκυρία και να ασκήσει μια τέτοια πολιτική, η οποία θα στείλει στη λήθη της Ιστορίας τόσο τα απομεινάρια της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ όσο και το φρικτό τους δημιούργημα του ακροδεξιού – νεοναζιστικού μορφώματος. Ήλθε ο καιρός για τη χώρα και το λαό να ανασάνουν, να χαμογελάσουν και να πιστέψουν ξανά στις δυνάμεις τους και όχι στα παραληρήματα των εξουσιομανών και των εντολέων τους…

 Πηγή:Periodista

=============================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)   

ΓΛΩΣΣΑΡΙΟΝ ΛΕΣΒΙΟΝ-Φιλολογικού Συλλόγου ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ

ΛΕΣΒΟΣ-ΙΣΤΟΡΙΚΑ

ΑΙΟΛΙΚΟ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΟ
*************************************************************************************************************************************************************

ΓΛΩΣΣΑΡΙΟΝ ΛΕΣΒΙΟΝ

Υπό του Φιλολογικού Συλλόγου ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ 

ΙΟΥΛΙΟΣ 1872

=============================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)