Του Κώστα Καπνίση
“ Η κυβέρνηση Σαμαρά κάνει το παν στη
λογική μιας «διαχειρίσιμης» ήττας στη διπλή εκλογική αναμέτρηση της Άνοιξης,
εκτιμώντας ότι αν αυτό συμβεί, τότε θα μπορεί να παραμείνει γαντζωμένη στην
εξουσία και να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό το τρίτο Μνημόνιο με τη γνωστή
συνταγή του μονοδρόμου ”
Τα μηνύματα των δημοσκοπήσεων που
καταφτάνουν στα επιτελεία, αν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι, των κομμάτων -
απομειναριών ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, είναι τόσο άσχημα που είναι «φυσιολογικό» να υπάρχει
από τη μεριά τους μια πρόδηλη νευρικότητα. Αυτό άλλωστε καταδεικνύεται από
διάφορες δηλώσεις, οι οποίες δεν βγάζουν κάποιο ιδιαίτερο νόημα με τις πιο
χαρακτηριστικές να στρέφονται ταυτόχρονα κατά της τρόικα και του κόμματος της
αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία έχουν ψηφίσει
«ΝΑΙ» σε ότι έχουν εισηγηθεί οι εταίροι – δανειστές καταφέρονται, από τα
τηλεπαράθυρα πάντοτε, συχνά εναντίον του ίδιου του εαυτού τους και όσων έχουν
ψηφίσει. Η κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία κατηγορεί τους πάντες που αμφισβητούν τις
«αποφάσεις» της και επιτίθεται σε όποιον αρθρώνει έστω και μια λέξη
αντιπολιτευτικού λόγου και πολιτικής πρότασης, δεν έχει ακόμα αποφασίσει για το
αν «σώζει» τη χώρα ή όχι.
Αναμφίβολα, η μέχρι τώρα «πολιτική»
γραμμή των μνημονιακών κυβερνήσεων ήταν ότι τα Μνημόνια είναι ευλογία, η
νεοφιλελεύθερη συνταγή της τρόικα το μοναδικό «φάρμακο» που θα έσωζε τον ασθενή
και αρκετά παρόμοια «επιχειρήματα», τα οποία συνήθως προβάλλονταν από τα
καθεστωτικά ΜΜΕ, σε μια προσπάθεια να πείσουν ότι αν αυτά που επιτάσσει το
Μνημόνιο, δηλαδή την ισοπέδωση της μεσαίας τάξης, δεν εφαρμοστούν, τότε η χώρα
θα χρεοκοπήσει και οι «νοικοκυραίοι» θα χάσουν τα πάντα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο
οποίος θα τους πάρει τις καταθέσεις και τα σπίτια. Αυτά έλεγαν. Η αμηχανία και
ο πανικός της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου έγκεινται ακριβώς σε αυτό
ακριβώς το γεγονός. Ότι δηλαδή δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν, με τον ίδιο
«πειστικό» τρόπο, τα επιχειρήματα των εκλογών του 2012. Ορισμένα βέβαια
αμετανόητα κυβερνητικά στελέχη συνεχίζουν να το κάνουν, αλλά χωρίς κανένα
ουσιαστικό αποτέλεσμα, καθώς η κυβέρνηση που υποστηρίζουν έχει εξαφανίσει ήδη
τις καταθέσεις της μεσαίας τάξης, ενώ κινδυνεύει να αφανίσει και την ακίνητη
περιουσία από την εξοντωτική φορολόγηση.
Η βαθύτατα εθελόδουλη και υποταγμένη
στο άρμα του Βερολίνου συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου προσπαθεί με κάθε τρόπο
να αποφύγει την ανακοίνωση του τρίτου Μνημονίου, με ότι αυτό συνεπάγεται, πριν
από τη διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών και ευρωπαϊκών εκλογών. Άλλωστε έχει
αποδείξει ότι είναι έτοιμη να υπογράψει το οτιδήποτε με την προϋπόθεση ότι οι
δανειστές θα τη στηρίζουν με δηλώσεις, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση Σαμαρά κάνει το παν στη λογική μιας «διαχειρίσιμης»
ήττας στη διπλή εκλογική αναμέτρηση της Άνοιξης, εκτιμώντας ότι αν αυτό συμβεί,
τότε θα μπορεί να παραμείνει γαντζωμένη στην εξουσία και να παρουσιάσει στον
ελληνικό λαό το τρίτο Μνημόνιο με τη γνωστή συνταγή του μονοδρόμου. Πρόκειται
για μια τελευταία απεγνωσμένη προσπάθεια παραμονής στην εξουσία, καθώς η δική
της κατάρρευση θα συμπαρασύρει μια διαπλεκόμενη και διεφθαρμένη «ελίτ», στην
οποία κατευθύνθηκαν τεράστια ποσά από τον εξωτερικό υπερδανεισμό της χώρας τα
τελευταία 20 χρόνια.
Αναμφισβήτητα, είναι πολλά αυτά που
διακυβεύονται το 2014 τόσο για την κυβέρνηση Σαμαρά όσο και για τον ελληνικό
λαό, στη συντριπτική του τουλάχιστον πλειονότητα. Από τη μια μεριά στέκονται
δύο κόμματα – απομεινάρια, όπως αυτά της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, τα οποία οδήγησαν τις δύο
τελευταίες δεκαετίες τη χώρα στην καταστροφή και από την άλλη βρίσκεται ένας
λαός «γονατισμένος» από τις επιταγές της τρόικα και τις αποφάσεις των
κυβερνώντων, ο οποίος βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής καταστροφής. Το
γεγονός ότι η πτωχευμένη μιντιοκρατία υποστηρίζει μια τέτοια κυβέρνηση και
παράλληλα επιτίθεται στις κοινωνικές ομάδες είναι από μόνο του αρκετό για να
πείσει για το αν η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου υπηρετεί τα λαϊκά και εθνικά
συμφέροντα. Τα παραλήρημα των κάθε λογής εξουσιομανών έχει ξεπεράσει προ πολλού
κάθε όριο με την κατάσταση να βρίσκεται εκτός ελέγχου και την χώρα να
κινδυνεύει να δεθεί χειροπόδαρα για τα επόμενα 50 και πλέον έτη, προκειμένου να
μη θιγεί η ντόπια διαπλοκή, αλλά και τα συμφέροντα των δανειστών.
Κοντολογίς, οι πάντες ή για την
ακρίβεια όσοι δεν έχουν συμφέροντα από την παραμονή της κυβέρνησης Σαμαρά στην
εξουσία, έχουν καταλάβει ότι το πράγμα έχει αρχίσει να μπαίνει σε ένα
επικίνδυνο μονοπάτι. Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνά κάποιος ότι στη χώρα, όπως
και σε αρκετές άλλες στην Ευρώπη, παραμονεύει η ακροδεξιά, εκείνο δηλαδή το
μακρύ χέρι του συστήματος, το οποίο ο νεοφιλελευθερισμός πάντα χρησιμοποιεί ως
όργανό του, προκειμένου να αλλοιώσει την ελεύθερη λαϊκή βούληση σε περίπτωση
δικής του αποτυχίας. Για όσους ακόμα δεν κατάλαβαν, το παράδειγμα της Ουκρανίας
στέκει ως η πιο πρόσφατη και τραγική επιβεβαίωση ότι το «σύστημα» δε θα
διστάσει να κάνει το οτιδήποτε, προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά του,
άρα και την εξουσία.
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα, αφέθηκε
να εκκολαφθεί το αυγό του φιδιού και τώρα το κυνηγούν με απαγορεύσεις σημαίνει
ότι πολλά έχει ακόμα να δει αυτή η κοινωνία. Το σίγουρο είναι ότι μόνος
αρμόδιος για να κλείσει το φίδι στη σκοτεινή του τρύπα (ξανά) είναι ο ελληνικός
λαός. Οι απαγορεύσεις άλλωστε δεν ταιριάζουν σε μια Δημοκρατία. Αυτό που της
ταιριάζει είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, προκειμένου να προκύψει εκείνη
η κυβέρνηση που θα ορίσει ο ελληνικός λαός για να διαχειριστεί την πραγματικά
δύσκολη συγκυρία και να ασκήσει μια τέτοια πολιτική, η οποία θα στείλει στη
λήθη της Ιστορίας τόσο τα απομεινάρια της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ όσο και το φρικτό τους δημιούργημα
του ακροδεξιού – νεοναζιστικού μορφώματος. Ήλθε ο καιρός για τη χώρα και το λαό
να ανασάνουν, να χαμογελάσουν και να πιστέψουν ξανά στις δυνάμεις τους και όχι
στα παραληρήματα των εξουσιομανών και των εντολέων τους…
Πηγή:Periodista
=============================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου