ΑΡΗΣ ΤΑΣΤΑΝΗΣ:ΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗΣ

========================================================

Ο δικός μας Άρης.

Σεμνός, ταπεινός μακριά από τα περιφερόμενα καρναβάλια που αλληλοσυγχαίρονται δημοσίως, μας «μιλάει» όπως αυτός ξέρει, με τα ποιήματά του.

Τα ταξίδια του είναι μέρος και των δικών μας πνευματικών αναζητήσεων.

Για μένα είναι ο Άρης της πρώτης γραμμής. Ο Άρης που μάχεται ενάντια στην αντίληψη (φραγκολεβαντίνικη) που στέλνει στα αμπάρια όσους αγωνίζονται και στο κατάστρωμα όσους κρύβονται και παραδίδονται.

Με απεριόριστο σεβασμό στο έργο σου, αλλά και για τη στάση σου απέναντι στη ζωή.

Καλή συνέχεια……..

                            Κεραμιδόγατος ο μαντουμανταδόρος

========================================================

Τριάντα πέντε χρόνια παρουσίας στα ελληνικά γράμματα συμπληρώνει φέτος ο Άρης Ταστάνης, τριάντα πέντε χρόνια ταξίδια στον κόσμο της ποίησης, εκεί όπου ελεύθερος μπορεί να συνυπάρχει δημιουργικά και ισότιμα σε μια πολιτεία που δεν φοβάται τη διαφορετικότητα.

Γιατί ο Άρης Ταστάνης μπορεί να είναι ένας ισότιμος πολίτης στην επικράτεια της ποίησης, όμως στην πολιτεία του κόσμου τούτου γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν θα έχει τις ίδιες ευκαιρίες και τα ίδια δικαιώματα, όπως και τόσοι άλλοι πολίτες με αναπηρία σαν κι αυτόν.

Αυτή η συνείδηση της ανισότητας μετατρέπεται μέσα του σε δύναμη δημιουργίας: «Γράφω για να πιστοποιώ στον εαυτό μου αδιάκοπα ότι δεν φταίω εγώ γιʼ αυτό που με χωρίζει από τους άλλους. Γράφω για να διαμηνύσω και στους άλλους ότι δεν ευθύνονται γιʼ αυτό που τους χωρίζει από μένα», σημειώνει.

Απόδειξη της δημιουργικής αυτής δύναμης τα δεκατρία βιβλία, ποιητικά κατά κύριο λόγο, που έχει δώσει μέχρι στιγμής, με τελευταίο Τα ταξίδια μου (1976-2011), που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ και περιλαμβάνει μια συναγωγή ποιημάτων που εκτείνονται σε αυτήν την γόνιμη τριακονταπενταετία.

Ο Άρης Ταστάνης δεν κρύβεται, δεν αρνείται τη διαφορετικότητα, όσο κι αν γνωρίζει πόσο πολύ αυτή του κοστίζει. Μέσα από την ποίησή του προσπαθεί να ξεφύγει από την εσωτερική του μοναξιά, να απλώσει, να ανοίξει, να πετάξει: «Λαχταρούμε: / Με ανοιχτό πουκάμισο να βαδίζουμε λεωφόρους / που οργισμένες κυματίζουν οι μαυροκόκκινες σημαίες / Λαχταρούμε: / Τα χνάρια μας στην παραλία με ηλιοβασίλεμα / άνεμος θαλασσινός να τα σαβανώσει...» («Οι λαχτάρες των παραλύτων»).

Γεννημένος το 1953 στα Παράκοιλα της Λέσβου, η οποία είναι αρρήτως διαρκώς παρούσα, σαν φως, χρώμα, ήχος και μυρουδιά, στην ποίησή του, αποτελεί σήμερα τον σημαντικότερο λογοτέχνη με αναπηρία στην Ελλάδα. Ενταγμένος από τα μικράτα του στην Αριστερά, στη Νεολαία Λαμπράκη πρώτα και στον Ρήγα έπειτα, στα 22 του χρόνια καθηλώθηκε από μυϊκή δυστροφία των άκρων στο αναπηρικό καρότσι. Αναζήτησε τον δρόμο για μια αξιοπρεπή διαβίωση, όπως λέει ο ίδιος, στην ποίηση. Έγινε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών αλλά δεν σταμάτησε ποτέ και την κοινωνική του δράση, είτε μέσα από την Παρέμβαση Αναπήρων Πολιτών είτε τη Διεθνή Αμνηστία κ.ά.

Με την ευκαιρία της έκδοσης των Ταξιδιών, φίλοι της ποίησής του αλλά και φίλοι από τον χώρο της Αριστεράς και των κοινωνικών αγώνων διοργάνωσαν την προηγούμενη Κυριακή εκδήλωση προκειμένου να τον τιμήσουν, στο Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης», στην Αργυρούπολη. Μπροστά σε ένα πολυπληθές και συγκινημένο ακροατήριο μίλησε για την ποίησή του η Νάντια Βαλαβάνη, ενώ ποιήματα από τη συλλογή Τα ταξίδια μου (1976-2011) ερμήνευσαν οι ηθοποιοί Κάτια Γέρου, Μαρία Κανελλοπούλου, Γωγώ Μπρέμπου, καθώς και η τραγουδίστρια και συγγραφέας Γιοβάνα, που μίλησε για την προσωπική τους σχέση. Στη ζωή και τους αγώνες του αναφέρθηκαν ο βουλευτής Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο πρόεδρος της ΟΛΣΑ Χ. Τσακιρέλλης, καθώς και οι δημοσιογράφοι Αργύρης Δεμερτζής και Αντώνης Σκορδίλης.

Αναφερόμενη στην ποίηση του Α. Ταστάνη, η Ν. Βαλαβάνη σημείωσε ότι «ξεχειλίζει από φυσικά στοιχεία και, πολύ συχνά, φως και χρώματα. Κάποιες φορές τόσο εκτυφλωτικά, ώστε ακόμα κι αν ο χρόνος αναφοράς είναι νυχτερινός, ο αναγνώστης να τον προσλαμβάνει ως ένα αστραφτερό σκοτάδι.

Από τα φυσικά στοιχεία κυριαρχούν δύο: Το νερό (κυρίως, αλλά όχι μόνο, ως θάλασσα), γιʼ αυτό και το βασικό χρώμα στην ποίηση του, όταν δεν είναι το σκοτάδι της νύχτας, είναι το γαλάζιο του Αιγαίου, κι ο άνεμος: Και τα δύο χωρίς αρχή και τέλος, σύμβολα μιας ελευθερίας χωρίς φραγμούς, πολύ πέρα από τις δυνατότητες και του πιο λειτουργικού ανθρώπινου σώματος, μιας ελευθερίας απεριόριστης. Γιατί αυτό είναι πριν απʼ όλα η ποίηση του Άρη Ταστάνη: Ένα δοξαστικό στην ελευθερία».
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ-ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ 11/3/2012

 ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΚΟΥΡΙΩΤΗΣ

========================================================
ΠΑΝΟΣ ΤΡΙΓΑΖΗΣ
ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΖΩΗΣ

Γεννημένος στα Παράκοιλα Λέσβου το 1953, ο Άρης Ταστάνης έχει ήδη μια διαδρομή δεκαετιών ως λογοτέχνης και αγωνιστής της αριστεράς. Από τα 14 χρόνια του οργανώθηκε στη Δ.Ν. Λαμπράκη. Το 1974 εντάχθηκε στην ΕΚΟΝ «Ρήγας Φεραίος».

Παρότι καθηλωμένος από  22 ετών σε αναπηρικό καρότσι, δεν έπαψε ούτε στιγμή να αγωνίζεται και να αποδεικνύει με τη συγγραφική του δράση τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης για ζωή και δημιουργία.

Δεν αποδέχθηκε ο Άρης τον κοινωνικό αποκλεισμό στον οποίο ωθούνται τα άτομα με αναπηρία, από τις προκαταλήψεις της κοινωνίας και την απουσία των αναγκαίων υποδομών και φροντίδας εκ μέρους της πολιτείας για την άσκηση των δικαιωμάτων τους, που είναι κατοχυρωμένα από διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις.

Από τα «ταξίδια» του Άρη Ταστάνη στην ποίηση πηγάζει ένα πολυδιάστατο μήνυμα αγώνα, ζωής και ελπίδας. Ο Άρης μας ταξιδεύει με την ποίηση σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, παντού όπου υπάρχουν άνθρωποι.

Συμπορεύεται με τον Τσε Γκεβάρα και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής, συμπάσχει με τον πολύπαθο Παλαιστινιακό λαό, καταγγέλλει την κοινωνική αδικία και την υποκρισία των ισχυρών, που «στήνουν καρτέρι με προβολείς  έγχρωμους/ και μοιράζουν φυλλάδια για τα ανθρώπινα δικαιώματα/ στη Σομαλία

 – Μοντενέγκρο - Αφγανιστάν – Παλαιστίνη».

«Με οξύ, αλλά και τρυφερό λόγο –έγραφε για τον Ταστάνη στην Αυγή ο Τάσος Βουρνάς στις 20.12.1976– μιλά για τον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση των αδύναμων ανθρώπων της πολιτείας», ενώ ο Νικηφόρος από το 1979 έλεγε ότι ο Ταστάνης «με γνήσιο ρεαλισμό τραγουδά τα πάθη των ανθρώπων. Με λυρισμό και νόστο ταξιδεύει στην Αιολική γη».

Από τη μεριά του ο Τάσος Λειβαδίτης έγραφε, σε αυτήν εδώ την εφημερίδα το 1980, ότι στην ποίηση του Ταστάνη «Δεν είναι μόνο οι απόμερες γειτονιές της Αθήνας, αλλά όλου του κόσμου».

Νοιώθω ιδιαίτερη τιμή που ο Άρη Ταστάνης με θεωρεί φίλο του, και όχι μόνο ομοϊδεάτη του και σύντροφο στο ίδιο κομματικό μετερίζι του ΣΥΝ. Διότι, όπως λέει η Χ. Αλεξίου σ’ ένα της τραγούδι «Τους φίλους τους διαλέγουμε». Κι αυτό πιστεύω ότι ισχύει στη δική μου σχέση με τον αγωνιστή της ζωής και λαμπρό ποιητή Άρη Ταστάνη.

Ο Πάνος Τριγάζης είναι πρόεδρος του Συνδέσμου «Μπάϊρον» για τον φιλελληνισμό και τον πολιτισμό.

ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ "ΑΥΓΗΣ"- 8/4/2012

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)