Ηχηρή αποχώρηση από την Συριζέικη "Εποχή": Ο ΣΥΡΙΖΑ διαστρέφει τον όρο αριστερά, όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ με τον "σοσιαλισμό"
Η συντάκτρια της στήλης
"Θεατής", Μάρω Τριανταφύλλου, με ένα σύντομο μεν, αλλά αιχμηρό
κείμενο αποχωρεί από την "Εποχή" κατηγορώντας την για ευθυγράμμιση με
τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο μιλά με τα χειρότερα λόγια.
Φίλες και φίλοι, μετά από περίπου
είκοσι χρόνια ο «Θεατής» κατεβάζει αυλαία. Ομολογώ ότι δεν ήταν εύκολο να γράψω
αυτή τη φράση, το ίδιο δυσκολεύτηκα να γράψω και το τελευταίο κείμενο που θα
διαβάσετε παρακάτω. «Η Εποχή», η μικρή αγαπημένη Εποχή, δεν ήταν μια
οποιαδήποτε εφημερίδα στην οποία έδινα κείμενα. Ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής
μου, της ταυτότητάς μου.
Άλλωστε ο «Θεατής» γεννήθηκε για να καλύψει ένα κενό
στις σελίδες πολιτισμού. Λατρεύω το θέατρο, αλλά ίσως δεν θα είχα ποτέ
αποφασίσει να ασχοληθώ δημόσια με την κριτική, αν δεν ήταν, αρχικά τουλάχιστον,
η αγωνία της εφημερίδας, αυτής της εφημερίδας, ενός συγκεκριμένου πολιτικού
χώρου στον οποίο ανήκα με όλη μου την ψυχή, της ΑΚΟΑ. Στα είκοσι αυτά χρόνια
διακόνησα την κριτική με συνέπεια και αφοσίωση. Με αγάπη. Είδα πολύ θέατρο και
είχα τη λαχτάρα να μιλήσω γι’ αυτό στους αναγνώστες της σελίδας και την
επιθυμία να δώσω βήμα κυρίως σε νέους καλλιτέχνες, σε ομάδες που δοκιμάζονταν
ακόμα και για πρώτη φορά, σε σχήματα επίσης λίγο πολύ άγνωστα που ένιωθα ότι
κάτι είχαν να πουν, πως άξιζαν να προσεχτούν.
Η κρίση διαρκεί πολύ. Με την άλλη μου
ιδιότητα, της ιστορικού, δυσκολεύομαι να δεχτώ τον όρο «κρίση» για τις
μακροχρόνιες πλέον οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις που ζούμε
–οι οποίες προετοιμάζονταν ήδη από τη δεκαετία του ’70. Πέρα από τα προφανή,
αυτά που μάθαμε από τις αναλύσεις των οικονομολόγων, τουλάχιστον μιας
προοδευτικής κατεύθυνσης, η λεγόμενη «κρίση» είναι μια εκπαίδευση. Η εκπαίδευση
ενός ολόκληρου κόσμου να μάθει να σκέφτεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο, να
υπάρχει με ένα ορισμένο τρόπο, να απεμπολεί δικαιώματα και πιθανότητες, ελπίδες
για ένα δικαιότερο κόσμο, να μην έχει ιστορία, να μην έχει παρελθόν στο οποίο
συνέβησαν ανατροπές μετά από αγώνες και δρόμοι για άλλες ανατροπές ανοίχτηκαν.
Εκπαίδευση στο λίγο, στη φυγή, στην ατομική λύση. Το ευρωπαϊκό όραμα, για το
οποίο διατηρούσαμε μεγάλες ενστάσεις ακόμα και ως φιλοευρωπαϊκή αριστερά πριν
από χρόνια, έχει καταρρεύσει, αλλά η αριστερά αφήνει στα χέρια της ακροδεξιάς
την κριτική της ΕΕ και κοιτά αμήχανη, χωρίς ουσιαστική, συνολική και
εμπεριστατωμένη πρόταση εξόδου από την άβυσσο.
Ας είναι. Δεν είχα σκοπό να ανοίξω
τέτοια ζητήματα. Ένα αποχαιρετισμό ήθελα να κάνω μονάχα. Και μια εξήγηση να
δώσω στους αναγνώστες της σελίδας θεάτρου, άλλοι από αυτούς σύντροφοι, άλλοι
από άλλους πολιτικούς χώρους, που όλ’ αυτά τα χρόνια τίμησαν τα θεατρικά της
Εποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ που είχα στο μυαλό μου πριν από μερικά χρόνια δεν υπάρχει πια.
Στη θέση του υπάρχει μια κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που δεν κρατά καν τα
προσχήματα. Το αντίθετο.
Αυτοπροβαλλόμενη ως αριστερή, προβαίνει σε επιλογές
και αποφάσεις που συνεχίζουν απρόσκοπτα την πορεία που χαράχτηκε από καιρό για
το λαό μας, διαστρέφει στο νου, ειδικά των νέων, την έννοια της αριστεράς, όπως
ο προκάτοχός της, το ΠΑΣΟΚ διέστρεψε τον όρο «σοσιαλισμός».
Οι υποχωρήσεις
σε θέματα δικαιωμάτων δεν αποτελούν παρά άλλοθι. Άλλωστε οι περισσότερες ήταν
ώριμα αιτήματα των καιρών ή κελεύσματα της ΕΕ. Οι ναυαρχίδες των προ του 2015
αγώνων μας –Σκουριές, παραλιακό μέτωπο κτλ– έχουν εγκαταλειφθεί. Ο πολιτισμός
που προτείνεται είναι ο πολιτισμός των Ιδρυμάτων. «Η Εποχή» έχει πάρει θέση.
Στηρίζει το εγχείρημα εγκαταλείποντας σιγά-σιγά την κριτική απόσταση. Ο
«Θεατής» θεωρεί πως θα ήταν πολιτική ασυνέπεια, ακόμα πιο πολύ (μια λέξη
ξεχασμένη πια, συνήθως περιγέλαστη) ηθική ασυνέπεια από μέρους του να συνεχίσει,
αφού έχει συνολική σχεδόν διαφωνία. Και όσοι με γνωρίζουν προσωπικά ξέρουν πόσο
πόνο κρύβει τούτη η απόφαση.
Μαρώ Τριανταφύλλου
===================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου