Στουρνάρας – ΚΚΕ: Για πάντα Παφίλη
πηγή:
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος
Ακόμα κι αν είχαμε, που δεν είχαμε,
κάποια ουσιαστική ελπίδα για κάτι πραγματικά διαφορετικό από τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτή
την αποχαιρετίσαμε με κάθε επισημότητα κατά το δείπνο που παρέθεσε ο Αλέξης
Τσίπρας στον Γιάννη Στουρνάρα, ίσως για να αποδειχθεί με τον πλέον σατανικό
τρόπο πως το αγαπημένο παιδί των γραφειοκρατών της ΕΕ δεν πρόκειται να ξεμείνει
έτσι εύκολα από συμμάχους. Ίσα ίσα μάλιστα, με έναν μοναδικό και αξιοσημείωτο
τρόπο καταφέρνει να τους αυξήσει. Αυτή τη φορά προς το… αντισυστημικό ΚΚΕ!
Σε μια απίστευτη κίνηση που δύσκολα μπορεί να εξηγήσει κανείς, το ΚΚΕ παρείχε μια μεγαλοπρεπέστατη στήριξη προς τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και νυν διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Θανάσης Παφίλης αποτέλεσε τον καλύτερο σύμμαχο του Γ. Στουρνάρα, καθώς όπως ανέφερε στη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής: «Τα σοβαρά πολιτικά ζητήματα δεν λύνονται με νομικίστικα κόλπα. Ο κ. Στουρνάρας ήταν υποχρεωμένος να υπογράψει και όσα λέγονται δεν ευσταθούν», αν και σημείωσε πως «ο συμβιβασμός ξέπλυνε τη Siemens αλλά σε αυτό συμφώνησε και ο ΣΥΡΙΖΑ και εκεί που τελείωσαν οι προηγούμενοι συνεχίζουν οι επόμενοι…».
Η τοποθέτηση του κ. Παφίλη κινείται στα θολά όρια μιας ιδιότυπης θεώρησης του καπιταλιστικού συστήματος, σε μια λογική που συνοψίζεται κοντολογίς στο «εντάξει μωρέ συμβαίνουν αυτά στον καπιταλισμό» και άρα οι υπουργοί της εκάστοτε κυβέρνησης, ως «πολιτικοί εκπρόσωποι» του κεφαλαίου, ουσιαστικά πράττουν το καθήκον τους. Πράγματι τα σκάνδαλα είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό. Το ΚΚΕ έχει απόλυτο δίκιο. Οι πολυεθνικές λαδώνουν για να κλείσουν συμφωνίες και συχνά οι δουλειές που τελικά αναλαμβάνουν λειτουργούν εναντίον του δημόσιου συμφέροντος. Θα χρειαζόταν, όμως, ένας πραγματικά διεστραμμένος νους για να εκλάβει αυτή την παραδοχή ως ελαφρυντικό για το σύστημα και όχι ως ακόμη μια χειροπιαστή αιτία για να το πολεμήσει λυσσαλέα και με κάθε ευκαιρία. Εκτός και εάν το «όλα είναι καπιταλισμός» σημαίνει και «όλα επιτρέπονται τελικά», κοινώς ένα τεράστιο συγχωροχάρτι γι’ αυτούς που υποτίθεται ότι είναι οι ταξικοί αντίπαλοι.
Στην πραγματικότητα αυτή η στάση του ΚΚΕ ισοδυναμεί με την παραδοχή ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, αφού μόνο με «επανάσταση και λαϊκή εξουσία» θα δει προκοπή ο λαός. Μακροπρόθεσμα σωστό είναι, όμως μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί, όπως έλεγε και ο Κέυνς. Τι θα γίνει τώρα είναι το θέμα…
Όταν ένας υπουργός υπογράφει έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό με τον οποίο αναιρεί ομόφωνο πόρισμα της Βουλής των Ελλήνων, προφανώς για το ΚΚΕ αυτό αποτελεί μονάχα ένα απλό σύμπτωμα του συστήματος και τίποτα παραπάνω. Αυτή θα έπρεπε να είναι η αντίδραση των κομμουνιστών; Με τέτοιες παρεμβάσεις φιλοδοξεί το ΚΚΕ να αλλάξουν οι λαϊκές συνειδήσεις και να ανατραπούν οι συσχετισμοί δυνάμεων υπέρ της «εργατικής τάξης και των συμμάχων της»; Δεν όφειλε το ΚΚΕ να καταγγείλει τον κ. Στουρνάρα για την υπογραφή του κατάπτυστου εξωδικαστικού συμβιβασμού; Εκτός κι αν στον Περισσό πιστεύουν ότι μόνο μέσα από την ανατροπή του καπιταλισμού θα εξαλειφθούν αυτά τα φαινόμενα και οι πρωταγωνιστές τους; Ότι δηλαδή στον σοσιαλισμό δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα, αφού θα εκλείψουν τα ιδιωτικά μονοπώλια. Όμως, μέχρι τότε, μέχρι να φτάσουμε, σύντροφοι, στον κομμουνιστικό παράδεισο, να λύσουμε όλα μας τα προβλήματα και να τρέχουμε όλοι μαζί γυμνοί στα λιβάδια, μήπως θα ήταν προτιμότερο οι κομμουνιστές να αποκαλύπτουν με πράξεις και ενέργειες τη «σαπίλα» του συστήματος και του προσωπικού του; Μήπως τουλάχιστον να μην δίνουν συγχωροχάρτι στην «ατομική ευθύνη» των υπουργών;
Ξέμεινε από ελπίδες ο κόσμος, σύντροφοι του ΚΚΕ. Από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν μπορούν να ελπίζουν σε αποφάσεις, θέσεις και δράσεις που θα πολεμούν το αμαρτωλό σύστημα, διότι όλοι αποτελούν αναπόσπαστο μέλος του. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραδόθηκε σχεδόν αμαχητί και έγινε εν μια νυκτί… μνημονιακότερος των μνημονίων, διαστρεβλώνοντας ένα κατά τα άλλα πεντακάθαρο αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα. Όλοι ξέρουμε ποιες ήταν οι εξαρτήσεις που έδεναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με τη Siemens, την εποχή που αλλεπάλληλες κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν τη γερμανική εταιρεία σαν… λίστα δώρων. Ξέρουμε, επίσης, πώς ο ΣΥΡΙΖΑ συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις των δανειστών αλλά και αναζητά συμμάχους στην «εγχώρια διαπλοκή». Το ΚΚΕ γιατί καλύπτει τον Γιάννη Στουρνάρα;
Τα συγκεκριμένα ερωτήματα χρειάζονται απαντήσεις. Θα έπρεπε σίγουρα να απασχολούν την «πρωτοπορία» του κινήματος, τη θέση δηλαδή που αξιώνει να κατέχει το ΚΚΕ. Ειδικά στις μέρες που ζούμε, όταν γύρω όλα ξεπουλιούνται και ο λαός στενάζει κάτω από τη μπότα των δανειστών και των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων του μνημονίου, τα ερωτηματικά είναι αμείλικτα. Η απάντησή τους είναι σημαντική και ζωτικής σημασίας για την αφύπνιση και εξέγερση του λαϊκών μαζών.
Εκτός και εάν η πραγματικότητα είναι ότι το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται ούτε για την αντίσταση ούτε για την ανατροπή, αλλά μόνο για την αναπαραγωγή του με τον τρόπο μιας θρησκευτικής αίρεσης. Να έχει μέλη, να έχει ψηφοφόρους, να αναπαράγεται ο μηχανισμός αλλά πέραν αυτών τίποτα. Αν θες να κάνεις κάτι τέτοιο, τότε δεν έχεις κανέναν λόγο να συγκρούεσαι με συμφέροντα. Τα αφήνεις ήσυχα για να σε αφήσουν ήσυχο… Μόνο που αυτό δεν έχει σχέση με οτιδήποτε έκανε τους κομμουνιστές να κερδίσουν σε άλλες εποχές το σεβασμό ενός ολόκληρου λαού.
Σε μια απίστευτη κίνηση που δύσκολα μπορεί να εξηγήσει κανείς, το ΚΚΕ παρείχε μια μεγαλοπρεπέστατη στήριξη προς τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και νυν διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Θανάσης Παφίλης αποτέλεσε τον καλύτερο σύμμαχο του Γ. Στουρνάρα, καθώς όπως ανέφερε στη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής: «Τα σοβαρά πολιτικά ζητήματα δεν λύνονται με νομικίστικα κόλπα. Ο κ. Στουρνάρας ήταν υποχρεωμένος να υπογράψει και όσα λέγονται δεν ευσταθούν», αν και σημείωσε πως «ο συμβιβασμός ξέπλυνε τη Siemens αλλά σε αυτό συμφώνησε και ο ΣΥΡΙΖΑ και εκεί που τελείωσαν οι προηγούμενοι συνεχίζουν οι επόμενοι…».
Η τοποθέτηση του κ. Παφίλη κινείται στα θολά όρια μιας ιδιότυπης θεώρησης του καπιταλιστικού συστήματος, σε μια λογική που συνοψίζεται κοντολογίς στο «εντάξει μωρέ συμβαίνουν αυτά στον καπιταλισμό» και άρα οι υπουργοί της εκάστοτε κυβέρνησης, ως «πολιτικοί εκπρόσωποι» του κεφαλαίου, ουσιαστικά πράττουν το καθήκον τους. Πράγματι τα σκάνδαλα είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό. Το ΚΚΕ έχει απόλυτο δίκιο. Οι πολυεθνικές λαδώνουν για να κλείσουν συμφωνίες και συχνά οι δουλειές που τελικά αναλαμβάνουν λειτουργούν εναντίον του δημόσιου συμφέροντος. Θα χρειαζόταν, όμως, ένας πραγματικά διεστραμμένος νους για να εκλάβει αυτή την παραδοχή ως ελαφρυντικό για το σύστημα και όχι ως ακόμη μια χειροπιαστή αιτία για να το πολεμήσει λυσσαλέα και με κάθε ευκαιρία. Εκτός και εάν το «όλα είναι καπιταλισμός» σημαίνει και «όλα επιτρέπονται τελικά», κοινώς ένα τεράστιο συγχωροχάρτι γι’ αυτούς που υποτίθεται ότι είναι οι ταξικοί αντίπαλοι.
Στην πραγματικότητα αυτή η στάση του ΚΚΕ ισοδυναμεί με την παραδοχή ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, αφού μόνο με «επανάσταση και λαϊκή εξουσία» θα δει προκοπή ο λαός. Μακροπρόθεσμα σωστό είναι, όμως μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί, όπως έλεγε και ο Κέυνς. Τι θα γίνει τώρα είναι το θέμα…
Όταν ένας υπουργός υπογράφει έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό με τον οποίο αναιρεί ομόφωνο πόρισμα της Βουλής των Ελλήνων, προφανώς για το ΚΚΕ αυτό αποτελεί μονάχα ένα απλό σύμπτωμα του συστήματος και τίποτα παραπάνω. Αυτή θα έπρεπε να είναι η αντίδραση των κομμουνιστών; Με τέτοιες παρεμβάσεις φιλοδοξεί το ΚΚΕ να αλλάξουν οι λαϊκές συνειδήσεις και να ανατραπούν οι συσχετισμοί δυνάμεων υπέρ της «εργατικής τάξης και των συμμάχων της»; Δεν όφειλε το ΚΚΕ να καταγγείλει τον κ. Στουρνάρα για την υπογραφή του κατάπτυστου εξωδικαστικού συμβιβασμού; Εκτός κι αν στον Περισσό πιστεύουν ότι μόνο μέσα από την ανατροπή του καπιταλισμού θα εξαλειφθούν αυτά τα φαινόμενα και οι πρωταγωνιστές τους; Ότι δηλαδή στον σοσιαλισμό δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα, αφού θα εκλείψουν τα ιδιωτικά μονοπώλια. Όμως, μέχρι τότε, μέχρι να φτάσουμε, σύντροφοι, στον κομμουνιστικό παράδεισο, να λύσουμε όλα μας τα προβλήματα και να τρέχουμε όλοι μαζί γυμνοί στα λιβάδια, μήπως θα ήταν προτιμότερο οι κομμουνιστές να αποκαλύπτουν με πράξεις και ενέργειες τη «σαπίλα» του συστήματος και του προσωπικού του; Μήπως τουλάχιστον να μην δίνουν συγχωροχάρτι στην «ατομική ευθύνη» των υπουργών;
Ξέμεινε από ελπίδες ο κόσμος, σύντροφοι του ΚΚΕ. Από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν μπορούν να ελπίζουν σε αποφάσεις, θέσεις και δράσεις που θα πολεμούν το αμαρτωλό σύστημα, διότι όλοι αποτελούν αναπόσπαστο μέλος του. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραδόθηκε σχεδόν αμαχητί και έγινε εν μια νυκτί… μνημονιακότερος των μνημονίων, διαστρεβλώνοντας ένα κατά τα άλλα πεντακάθαρο αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα. Όλοι ξέρουμε ποιες ήταν οι εξαρτήσεις που έδεναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με τη Siemens, την εποχή που αλλεπάλληλες κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν τη γερμανική εταιρεία σαν… λίστα δώρων. Ξέρουμε, επίσης, πώς ο ΣΥΡΙΖΑ συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις των δανειστών αλλά και αναζητά συμμάχους στην «εγχώρια διαπλοκή». Το ΚΚΕ γιατί καλύπτει τον Γιάννη Στουρνάρα;
Τα συγκεκριμένα ερωτήματα χρειάζονται απαντήσεις. Θα έπρεπε σίγουρα να απασχολούν την «πρωτοπορία» του κινήματος, τη θέση δηλαδή που αξιώνει να κατέχει το ΚΚΕ. Ειδικά στις μέρες που ζούμε, όταν γύρω όλα ξεπουλιούνται και ο λαός στενάζει κάτω από τη μπότα των δανειστών και των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων του μνημονίου, τα ερωτηματικά είναι αμείλικτα. Η απάντησή τους είναι σημαντική και ζωτικής σημασίας για την αφύπνιση και εξέγερση του λαϊκών μαζών.
Εκτός και εάν η πραγματικότητα είναι ότι το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται ούτε για την αντίσταση ούτε για την ανατροπή, αλλά μόνο για την αναπαραγωγή του με τον τρόπο μιας θρησκευτικής αίρεσης. Να έχει μέλη, να έχει ψηφοφόρους, να αναπαράγεται ο μηχανισμός αλλά πέραν αυτών τίποτα. Αν θες να κάνεις κάτι τέτοιο, τότε δεν έχεις κανέναν λόγο να συγκρούεσαι με συμφέροντα. Τα αφήνεις ήσυχα για να σε αφήσουν ήσυχο… Μόνο που αυτό δεν έχει σχέση με οτιδήποτε έκανε τους κομμουνιστές να κερδίσουν σε άλλες εποχές το σεβασμό ενός ολόκληρου λαού.
===================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου