Ένας πρωθυπουργός σε ρόλο
αντιπολίτευσης στην αξιωματική αντιπολίτευση που αξιωματικά θα γίνει κυβέρνηση.
Μιλάει ο αχαλίνωτης μαγκιάς Αντώνης, λέει για επιτυχίες, νούμερα, υπόλοιπα,
πλεονάσματα, πουγκιά ευημερίας.
Ένας κόσμος παραμυθένιος, εικονικός.
Το πανί λείπει να είναι θέατρο σκιών. Ο Σταύρακας σε κρίση υπεροψίας και
αμετροέπειας. Ο βαρύμαγκας σε οραματικό οίστρο, ωσάν να αναφέρεται σε κάποια
άλλη χώρα, σε άλλη κοινωνία, σε άλλο λαό. Όχι σε τούτον που κατοικεί στην
καλύβα...
Σταθερά παραπέμπει στον κόσμο των
σκιών, με το σεντόνι μπροστά και το σαράι από τη μια και την καλύβα του
Καραγκιόζη από την άλλη. Με τον τεμενά έτοιμο για τον πολυχρονεμένο πασά της
τρόικας πίσω από τη μαγκιά και τον κουτσαβακισμό των λόγων.
Τα λόγια περί ανάπτυξης αναπτύσσουν
περισσότερο τις σκιές και τους εφιάλτες. Κι ο μάγκας ο σκληρός για την καλύβα
και υποτακτικός με το σαράι ρίχνει και μερικούς εφιάλτες στο πανί. Ο χάρτινος
μάγκας θέλει να προκαλέσει το φόβο, με απειλές και τέρατα. Και δωσ' του ο
μπαμπούλας των αγορών! Και σκύβει πιο πολύ για να μεγαλώσει η σκιά, για να
δείξει πιο δυνατός. Κι όσο σκύβει τόσο πιο πολύ φαίνεται το χέρι που τον
κουνάει από πίσω.
Ρίχνει στο τραπέζι και καμιά πατρίδα,
πέντε έξι κιλά αγάπη για την Ελλάδα. Και μετά... ουπς θυμάται τις αγορές: τη
μοναδική του πατρίδα...
Καραβιές οι επιτυχίες, αέρια,
πετρέλαια, αμερικάνικες και κινέζικες φιλίες, καθρεφτάκια για ιθαγενείς και
μπόλικες καραβάνες γλαρόσουπας.
Και η παράσταση συνεχίζεται με φόβο
και πάθος... "Ο κόσμος φοβάται τις παροχές" η κορυφαία ατάκα της
μάγκικης σκιάς. Λέει ανέκδοτα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ευτελίζει το Σύνταγμα, και
ξεκαρδίζονται τα έδρανα. Μιλάει για υποκρισία και η σκιά του γελάει μαζί του.
Και στο φινάλε η σκιά ρίχνει έναν
τόνο υπευθυνότητας με τόνο τραγικό. Φωνή βαθιά... Δεν αφήνει όμως το δάκρυ να
βγει. Το ρίχνει στις ύβρεις για να μην ξεχνιόμαστε. Ο μάγκας είναι μάγκας στην
παράσταση μέχρι τέλους, μέχρι τελικής πτώσεως. Μιλάει για επανάσταση και η
αυλαία πέφτει. Και όταν λέμε πέφτει, εννοούμε πέφτει και γκρεμίζεται...
* Και όλα τούτα δεν τα λέω για να
υποτιμήσω το εξαίρετο θέατρο σκιών και τον Καραγκιόζη, αλλά γιατί η μίμησή τους
στην πολιτική σκηνή είναι εκτός των άλλων κακόγουστη και υποτιμητική ως θέαμα
για την κοινωνία της καλύβας.
πηγή:
Παπαλάμπραινα
8/12/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου