Τ.ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ:Ο ΑΛΕΞΗΣ, Ο ΜΠΑΜΠΗΣ κ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ

Οι πιονιέροι των μνημονίων στο συγκρότημα του Φαλήρου (ΣΚΑΪ) δεν σταματούν ποτέ να μας εκπλήσσουν. Όμως ακόμα και εάν πιστώνονται τη συνέπεια στην υπεράσπιση των κυρίαρχων ελίτ, η αγωνία τους για «μεταρρύθμιση» της ελληνικής κοινωνίας με όχημα τον νεοφιλελευθερισμό τούς ωθεί σε πολλά (και όχι τυχαία) φάουλ, αποκαλύπτοντας ένα συστηματικό φλερτ με τον αυταρχισμό, εσχάτως του ακροδεξιού συμπεριλαμβανομένου.

Το όχι και τόσο ρητορικό ερώτημα του Μπάμπη Παπαδημητρίου «γιατί όχι μια σοβαρότερη Χρυσή Αυγή να μην τη δεχθούμε να υποστηρίξει -όπως συνέβη στη Νορβηγία- μια συντηρητική συμμαχία;» (sic) αποτελεί απλώς το κερασάκι στην τούρτα ενός κατήφορου που έχει αρκετή ιστορία και τον έκανε να δηλώνει ότι «σε τελευταία ανάλυση, ο εθνικισμός δεν είναι ντροπή»! («Καθημερινή» 13/9/13)

Στις 11 Μαρτίου του 2011, μήνες πριν ο ΛΑΟΣ μπει στην κυβέρνηση Παπαδήμου, ο διευθυντής της «Καθημερινής», Αλέξης Παπαχελάς, εγκωμίαζε τα «προτερήματα» του Γιώργου Καρατζαφέρη, κάνοντας λόγο για ένα «φαινόμενο ΛΑΟΣ». Τι πίστωνε στον άνθρωπο που άνοιξε τον δρόμο στη Χρυσή Αυγή και έφερε την ακροδεξιά ατζέντα στο προσκήνιο; «Κατ’ αρχάς ψήφισε το Μνημόνιο, αγνοώντας τον κίνδυνο να χάσει ένα σημαντικό κομμάτι από την πελατεία του». Πώς το χαρακτήριζε αυτό ο πολύς Αλέξης; «Μια υπεύθυνη στάση». Στα δυνατά σημεία του κ. Καρατζαφέρη έβλεπε επίσης ότι «επένδυσε στη συναίνεση [...] καθώς είναι ο πρώτος που μίλησε για οικουμενική κυβέρνηση». Επίσης του έπλεκε το εγκώμιο «γιατί έπιασε τον σφυγμό της κοινής γνώμης στο θέμα του “νόμου και της τάξης” [...], αφού διαθέτει ένα ακόμα στοιχείο που δεν περισσεύει στη χώρα μας: αυτό του κοινού νου». Το τελευταίο, έλεγε ο Αλέξης, αποδεικνύεται από το ότι ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ τάχθηκε αναφανδόν υπέρ των αποκρατικοποιήσεων 50 δισεκατομμυρίων δημόσιας περιουσίας, με το επιχείρημα πως «όταν βρίσκεσαι σε πόλεμο πουλάς τα ασημικά για ν’ αγοράσεις όπλα».

Λίγους μήνες αργότερα, στις 4 Δεκεμβρίου του 2011, όταν ο Μάκης Βορίδης, ως υπουργός Υποδομών της κυβέρνησης Παπαδήμου πλέον, υπέγραφε τη σύμβαση με τη Siemens για να ξεμπλοκαριστούν οι νέοι σταθμοί του μετρό, ο συνεργάτης τού Αλέξη στους Νέους Φακέλους, Τάσος Τέλλογλου, έγραφε στο Protagon.gr άρθρο υπό τον τίτλο: «Με τον Βορίδη, δηλαδή με τη λογική». Σ’ αυτό κατηγορούσε όλους τους προκατόχους του (Ρέππα, Ραγκούση κ.λπ.) ότι υποκριτικά έπρατταν το «πολιτικά ορθό» και επαινούσε τον κ. Βορίδη για την αποφασιστικότητά του. Φυσικά οι εξελίξεις με την κατάπτυστη συμφωνία ελληνικού Δημοσίου – Siemens, η οποία «κατέβασε» το ύψος της ζημιάς που έχει προκαλέσει η γερμανική εταιρεία από τα δύο δισεκατομμύρια σε εκατόν κάτι εκατομμύρια και (φρούδες) υποσχέσεις για επενδύσεις, θέτουν υπό αίρεση τον όποιο «ρεαλισμό».

Δεν είναι ανάγκη να μνημονεύσουμε και το «έργο» καθημερινού αντικομμουνισμού και ακάματης συκοφάντησης των κοινωνικών αγώνων από τον «μπαλαντέρ» του συγκροτήματος, Άρη Πορτοσάλτε, ο οποίος έδωσε πρόσωπο στην αντιδραστική μικροαστική υστερία.

Οι «εκτροπές» αυτές των εκπροσώπων της μνημονιακής πρωτοπορίας δεν αποτελούν μεμονωμένα φαινόμενα, αλλά καταδεικνύουν τον εσωτερικό δεσμό που υπάρχει ανάμεσα σε ένα βολονταρισμό για (νεοφιλελεύθερη) μεταρρύθμιση της κοινωνίας και στον κοινωνικό και πολιτικό αυταρχισμό, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στην αποδοχή ενός ναζιστικού κόμματος. Η πρόσφατη επέτειος του πραξικοπήματος στη Χιλή από τον Πινοσέτ αποτελεί μια καλή ιστορική υπόμνηση του δεσμού αυτού.

ΠΗΓΗ:ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)