Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ (ΤΗΣ ΜΙΡΑΝΤΑΣ ΞΑΦΑ) ΚΑΙ Ο ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ. Η ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΧΗ

Ο τζίτζικας (της Μιράντας Ξαφά) και ο μέρμηγκας. Η τρίτη εκδοχή…

πηγή:

του Δημήτρη Μηλάκα

Σε … εμπνευσμένο της άρθρο της στην Καθημερινή η γνωστή σπόνσορας της νεο-φιλελεύθερης «ηθικής» κυρία Μιράντα Ξαφά χρησιμοποίησε μια δική της παραλλαγή του μύθου του Αισώπου με το εργατικό μυρμήγκι που προνοεί και ευημερεί και το επιπόλαιο τζιτζίκι που τελικά πεθαίνει της πείνας.

Στην εκδοχή της κυρίας Ξαφά, τελικά, το επιπόλαιο τζιτζίκι την βγάζει ζάχαρη καθώς παρεμβαίνει το κοινωνικό κράτος και οι μικροπολιτικές /συνδικαλιστικές σκοπιμότητες Κουκουέδων, Συριζομαδούρων, τσακαλώτων και σκουρλέτηδων. Το αποτέλεσμα της εκδοχής του μύθου της κυρίας Ξαφά είναι τελικά η καταστροφή: Το κράτος που τρέφει τζιτζίκια καταρρέει, τα μυρμήγκια μεταναστεύουν και τελικά ακόμη και τα τεμπέλικα τζιτζίκια σαπίζουν ηθικά και βιολογικά στο περιθώριο μιας κατεστραμμένης κοινωνίας.

Αυτή είναι η εκδοχή της κυρίας Ξαφά. Ωστόσο, υπάρχει και μια ακόμη εκδοχή η οποία έχουμε την εντύπωση ότι αποτυπώνει καλύτερα και πιο πιστά την πραγματικότητα. Ας δούμε κι αυτήν την εκδοχή του μύθου…

‘Ήταν λοιπόν το εργατικό μυρμήγκι που όλο το καλοκαίρι δούλευε σκληρά επισκευάζοντας την φωλιά και μαζεύοντας τα απαραίτητα για να περάσει ο δύσκολος χειμώνας. Το τζιτζίκι έσκαγε μύτη με το ανοιχτό τζιπάκι, μουσική στο τέρμα, φορτωμένο με τζιτζικήνες, σανίδες του σερφ και φωνάζοντας στο εργατικό μυρμήγκι το καλούσε να πάνε μια βόλτα στη θάλασσα. «τι σκοτώνεσαι ρε, μια ζωή την έχουμε κλπ κλπ». Όλο το καλοκαίρι αυτή η δουλειά, μα το μυρμήγκι ατάραχο συνέχιζε να προετοιμάζεται για να αντιμετωπίσει τον δύσκολο χειμώνα.

Πέρασε το καλοκαίρι, ήρθαν τα κρύα οι βροχές τα χιόνια, το μυρμήγκι αραχτό στη ζεστή φωλιά με όλα τα καλά και την οικογένεια αισθάνονταν υπερήφανο για την προνοητικότητά του και που και που του πέρναγε από το μυαλό η δυστυχία μέσα στην οποία, όπως πίστευε θα βρίσκονταν το επιπόλαιο τζιτζίκι. Μέχρι που…

Μέχρι μια μέρα που το χιόνι είχε σκεπάσει τα πάντα το μυρμήγκι ακούει έξω από τη φωλιά μουσική και κορναρίσματα. Βγάζει το κεφάλι από την πόρτα και βλέπει τον φίλο του τον τζίτζικα με τις τζιτζικήνες σε ένα τεράστιο τζιπ 4χ4 τα πέδιλα του σκι δεμένα στην οροφή να του χαμογελάει και να του φωνάζει: έλα Παρνασσό θα σε πάω στα καλύτερα…

Σκασμένο το μυρμήγκι σκύβει το κεφάλι και λέει ότι μια χαρά είναι, που να τρέχει τώρα και άλλα τέτοια. Το μυρμήγκι χαιρετάει την παρέα των τζιτζικιών, γυρίζει να μπει στη ζεστή φωλιά του μα κοντοστέκεται και γυρνώντας ξανά φωνάζει στον Τζίτζικα: και που είσαι φίλε… άμα πετύχεις πουθενά αυτόν τον Αίσωπο να του πεις να πάει να γαμηθεί.

Επειδή από αυτήν την εκδοχή του μύθου οι κάθε λογής Ξαφάδες ίσως δυσκολευτούν να βγάλουν συμπεράσματα, ας τους βοηθήσουμε.

Σ αυτήν τη ζωή υπάρχουν οι σκληρά εργαζόμενοι και τα λαμόγια. Υπάρχουν αυτοί που για να ζήσουν φτύνουν αίμα και αυτοί που έχουν άκρες και τη βγάζουν ζάχαρη έτσι κι αλλιώς. Υπάρχουν αυτοί που χρωστάνε σ όσους μιλάνε Ελληνικά αλλά κυκλοφορούν άνετοι και ωραίοι σε τηλεοράσεις και κάνουν παρέα με υπουργούς και τραπεζίτες. Υπάρχουν κι αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν μια δόση και χάνουν τα πάντα. Υπάρχουν αυτοί που πληρώνουν φόρους και αυτοί που τους ροκανίζουν. Υπάρχουν αυτοί που τίναξαν τις τράπεζες στον αέρα κι αυτοί που πληρώνουν τα σπασμένα. Υπάρχουν αυτοί που προνοούν μια ζωή και αυτοί που τινάζουν τα ασφαλιστικά τους ταμεία στον αέρα. Υπάρχουν, υπάρχουν…

Μια ματιά τριγύρω, ειδικά την τελευταία δεκαετία αρκεί για να δει κανείς χειμώνα καλοκαίρι χοντρά τζιτζίκια- κηφήνες, ευυπόληπτες παρεούλες στους κύκλους που κάνει τις βόλτες της η κυρία Ξαφά…

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Η ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ;

Η Ένωση φραγκοφονιάδων και η Ψωροκώσταινα

πηγή:

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρατείνει τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας για έναν χρόνο λόγω της Ουκρανίας, που δεν είναι μέλος της. Επίσης, συνεχίζει στις κυρώσεις κατά της Συρίας, που δεν απειλεί την ΕΕ. Εδώ και 9 χρόνια έχει καταστρέψει τις ζωές 50.000.000 πολιτών σε 4 χώρες- μέλη της για να σωθούν οι Γερμανικές, Γαλλικές, Ολλανδικές Τράπεζες, με πρόσχημα τα ελλείμματα. Αλλά, όταν η Τουρκία απειλεί ανοιχτά ένα μέλος της σκέφτεται αν θα επιβάλει κυρώσεις!

Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση της αλληλεγγύης των κρατών και της υπεράσπισης του Δικαίου ή μήπως είναι μια συμπαιγνία οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, που δεν έχουν σχέση ούτε με το Δίκαιο, ούτε με την αλληλεγγύη, ούτε με τα ιδεώδη ενός ευρωπαϊκού πολιτισμού; Μήπως είναι μόνο φράγκα και εμπόριο;

Η απάντηση είναι σαφής από τα γεγονότα. Το χτεσινό τελεσίγραφο της Άγκυρας, που εξευτελίζει την ΕΕ μέχρι κεραίας δεν είναι παρά η απόδειξη ότι η ΕΕ είναι κεκραγμένα ανίκανη και άβουλη στο να κάνει αποτελεσματικά το μείζον: Να υπερασπιστεί μια χώρα- μέλος της- την Κυπριακή Δημοκρατία- όταν αυτή απειλείται από οποιονδήποτε, πολύ περισσότερο από τρίτο κράτος.

Και να υπερασπιστεί και μια δεύτερη χώρα- μέλος της, την Ελλάδα, που απειλείται επίσης ανοιχτά από το τουρκικό τελεσίγραφο, με στρατιωτική επιβουλή! Όχι όταν απλώς λοιπόν, απειλούνται δύο χώρες-μέλη της, αλλά όταν απειλείται η εδαφική τους ακεραιότητα!

Το προκλητικό τουρκικό τελεσίγραφο είναι σαφές. Καλεί από θέση ισχύος της ΕΕ να απόσχει από την υπεράσπιση μελών της, με ύφος σουλτάνου. Που σημαίνει ότι η Τουρκία δεν υπολογίζει την ΕΕ. Και γι αυτό δεν είναι υπεύθυνη η Τουρκία. Η ΕΕ της έχει δώσει αυτό το δικαίωμα. Με τη διαρκή ανοχή, αν όχι τροφοδοσία της τουρκικής τραμπούκικης πολιτικής.

Ενώ η Τουρκία έχει παραβιάσει την κυριαρχία της Κύπρου, επομένως και τα οικονομικά συμφέροντα της ΕΕ, οι ηγέτες της Ευρώπης ασχολούνται μόνο με το ποιόν θα βάλουν στα γραφειοκρατικά όργανα ως επικεφαλής, επίτροπο, εκπρόσωπο. Γιατί;

Αν τα όργανα της Ένωσης είναι ανίκανα και απρόθυμα να υπερασπιστούν τα κράτη μέλη και τις αξίες της Ευρώπης και της έννοιας της Ένωσης, τότε γιατί υπάρχουν; Για να φτωχοποιούν λαούς με προγράμματα λιτότητας και να χρεώνουν με δάνεια τα κράτη μέλη που εκτρέπονται αντί να τα ενισχύουν όπως κάνει η FED με τις πολιτείες της Αμερικής, άτοκα;

Αν τα όργανα της ΕΕ είναι ανίκανα και απρόθυμα να μεταβάλουν την Ένωση σε πολιτική οντότητα, σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, τότε ποιος ο λόγος ύπαρξής τους; Για να μηχανορραφούν πάνω από οικονομικά και εξουσιαστικά παιχνίδια των ισχυρών κρατών και των εκατομμυριούχων, που αυξάνουν τις περιουσίες τους με γεωμετρική πρόοδο κάθε χρόνο;

Αν η ΕΕ είναι τόσο δειλή και τόσο αναξιοπρεπής, που να δέχεται αγόγγιστα τα προσβλητικά τελεσίγραφα της Τουρκίας, που την απειλεί κι όλας με … απώλειες αν υπερασπιστεί τα κράτη- μέλη και το διεθνές δίκαιο, τότε ποιος ο λόγος ύπαρξής της; Για να χειρίζεται ένα σκληρό, ακριβό και δύσχρηστο νόμισμα, που εξυπηρετεί όλους τους ισχυρούς παράγοντές της εκτός από τους πολίτες της;

Η ΕΕ είναι μια χρήσιμη οντότητα ως πολιτική ενότητα των Ευρωπαίων, όπως την οραματίστηκαν οι ιδρυτές της. Οι οποίοι, ομόφωνα, διαπίστωσαν την τελευταία 20ετία, ότι οι ηγέτες της Ένωσης και των ισχυρών κρατών είναι κατώτεροι των περιστάσεων και των προσδοκιών των λαών. Με πρώτο τον εκλιπόντα Χέλμουτ Κολ και τελευταίο τον εν ζωή Ζισκαρ ντ Εστέν.

Το προσβλητικό τελεσίγραφο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μια ντροπή για την Τουρκία. Η Τουρκία αυτή ήταν πάντα. Ένας τραμπούκος. Το τελεσίγραφο είναι μια ντροπή για την ΕΕ και τους θλιβερούς ηγέτες των χωρών της.

Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα, ούτε καμιά άλλη κρατική οντότητα θα ανέχονταν το προσβλητικό, μειωτικό τουρκικό τελεσίγραφο, που απειλεί κι όλας την ΕΕ με δική της χασούρα αν υπερασπιστεί τα μέλη της! Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν σοβαρή οντότητα θα είχε επιβάλλει στην Τουρκία τέτοια οικονομικά μέτρα, που η Άγκυρα θα σκεφτόταν δυό φορές πριν ξανααπειλήσει οποιονδήποτε από τα μέλη της.

Η ΕΕ είναι τόσο σοβαρή οντότητα, που η Ολλανδία και η Γερμανία αντέδρασαν στο να παρθούν μέτρα κατά της Τουρκίας την περασμένη βδομάδα. Γιατί τα οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντά τους είναι πάνω από τα συμφέροντα της ΕΕ! Και τα φραγκάκια είναι τόσα πολλά, που αξίζουν κι έναν εξευτελισμό παραπάνω για τις χώρες τους και την Ένωση.

Ο υπουργός Άμυνας Αποστολάκης, μέσα σε όλη την αμφιλεγόμενη παρουσία του, είπε μια μεγάλη αλήθεια. Ότι σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία η Ελλάδα θα είναι μόνη. Η Ελλάδα, με εξαίρεση τους Βαλκανικούς, ήταν πάντα μόνη. Και δεν φοβήθηκε ποτέ τη μοναξιά. Και, παρ όλα αυτά, κράτησε ψηλά το αξιοπρεπές όνομά της. Μέχρι την τελευταία 40ετία. Που είτε από τους ηγέτες της είτε από τους «συμμάχους» της έχει γίνει του κλώτσου και του μπάτσου. Του κάθε εσωτερικού ή εξωτερικού αλήτη. Είναι καιρός αυτή η κατάντια να σταματήσει. Και να σηκωθεί ένα ανάστημα και να διεκδικηθούν τα αυτονόητα δικαιώματα της χώρας. Με πυγμή και όχι με ψοφοδεείς επικλήσεις στα συμβούλια της κάθε ΕΕ, όπως γίνεται μέχρι σήμερα.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ;

Πού είναι ρε παιδιά, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ;

πηγή:

Δημήτρης Καμπουράκης

Έχετε δει μαθητή που τον έχει παλουκώσει η μάνα του με το ζόρι να διαβάσει κι αυτός δεν θέλει; Στριφογυρίζει σαν νευρόσπαστο, μουτζουρώνει τα χαρτιά μπροστά του, φυλλομετρά το βιβλίο μπρος-πίσω, ταλαιπωρεί την καρέκλα του, του πέφτουν τα μολύβια και γομολάστιχες στα πάτωμα. Ο λογισμός και η διάθεση του βρίσκονται παντού αλλού εκτός από το μάθημα του. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους υποψήφιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Καμία διάθεση για αγώνα. Καμία προσπάθεια για να επανεκλεγούν. Παραδομένοι άνθρωποι στην πιο κρίσιμη στιγμή της σταδιοδρομίας τους. Βλέπεις τους υποψηφίους της ΝΔ να έχουν κυριολεκτικά λιώσει στο τρέξιμο για το κυνήγι του σταυρού, με τους Συριζαίους συναδέλφους τους να την αράζουν με τις ώρες σε κάποιο μέρος που διαλέγουν, δίχως την παραμικρή διάθεση να πάνε παρακάτω.

Οι νεοδημοκράτες έχουν ήδη αγοράσει μικρότερο νούμερο κουστούμι σε σύγκριση μ’ αυτό που φορούσαν όταν ξεκίνησαν την προεκλογική τους εκστρατεία (κάθε πέντε κιλά απώλεια βάρους είναι ένα νούμερο μικρότερο στο ρούχο), ενώ οι Συριζαίοι όλο και παχαίνουν. Όπου βρουν φιλικό περιβάλλον την αράζουν, κατεβάζουν κι όλα τα κεράσματα (τρώω από άγχος που λένε και κάποιες κυρίες), να σου τα παραπάνω κιλά.

Όλοι σας έχετε γνωστούς σε χωριά, σε γειτονιές ή σε μαγαζιά που είναι στα κέντρα των πόλεων. Ρωτήστε τους πόσους και ποιους υποψηφίους είδαν την τελευταία βδομάδα και θα διαπιστώσετε πόσο δίκιο έχω. Έχουν δει νεοδημοκράτες, πασοκτζήδες, ΚΚΕδες, αλλά Συριζαίους ούτε για δείγμα. Μην ακούτε που το Μαξίμου διαρρέει ότι έχει ανέβει ξανά η αισιοδοξία τους διότι αυξάνεται –δήθεν- η συσπείρωση τους. Σαχλαμάρες. Είναι πιο παραδομένοι κι απ’ τους παραδομένους.

Όλα τα έχουν αφήσει στον Τσίπρα που τρέχει σε περιοδείες και στην Αχτσιόγλου (μαζί με τρεις-τέσσερις ακόμα) που βγαίνουν στα κανάλια. Στην πιάτσα δεν κυκλοφορεί κανένας άλλος τους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ξέρουν πως δεν πρόκειται να εκλεγούν, οπότε δεν βλέπουν και κανέναν σοβαρό λόγο να τρώνε τις σόλες τους στους δρόμους. Πάνε το πρωί στο γραφείο τους, αν μπει κανένας οπαδός ανταλλάσσουν καμιά κουβέντα, αν περάσει ο Τσίπρας από την περιοχή πάνε να τον συνοδεύσουν, αλλά έξω στις γειτονιές, στα σοκάκια και στα καφενεία δεν πολυβγαίνουν. Εδώ καλά-καλά δεν σηκώνουν το τηλέφωνο να τακτοποιήσουν τη μία μοναδική εμφάνιση που έχουν σε κάθε κανάλι και τις δύο που έχουν σε κάθε ραδιόφωνο. Βαριούνται να κάνουν ως και αυτό.

Αυτή την στιγμή, ο προεκλογικός αγώνας του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται από δέκα-δεκαπέντε ανθρώπους όλους κι όλους. Το υπόλοιπο στράτευμα την έχει αράξει στην καρέκλα του και περιμένει να περάσει ο χρόνος. Δεν φοβούνται να βγουν έξω, όπως οι νεοδημοκράτες ή οι ΠΑΣΟΚοι το 2014-15. Δεν αντιμετωπίζουν καμία απειλή. Απλώς πέφτουν πάνω σε μια αδιαφορία και απαξίωση που τους τσακίζει χειρότερα. Υπάρχει γύρω τους ένα κλίμα που τους φωνάζει σιωπηλά ότι κάθε προσπάθεια τους είναι βαφτισμένη στην ματαιότητα. Ούτε το κόμμα τους θα βγει, ούτε αυτοί θα εκλεγούν, εκτός κι αν πρόκειται για λίγες δεκάδες μεγαλοστελέχη. Όλοι οι υπόλοιποι ήδη σκέφτονται τι θα απογίνουν την επόμενη μέρα. Τελικά πρόκειται για τις πιο βαρετές εκλογές…

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

Η βαρύτητα της ψήφου χαμηλών προσδοκιών

πηγή:

του Άγγελου Κωβαίου

https://www.in.gr/

Έπειτα και από την αγγαρεία της παρουσίασης του δήθεν προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στο Μέγαρο Μουσικής την Δευτέρα το βράδυ, η αίσθηση ενισχύεται.

Το κόμμα που κυβέρνησε τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια την χώρα και το οποίο φιλοδοξεί να καταστεί ένας πόλος, όπως λέγεται, του πολιτικού συστήματος, πορεύεται προς τις εκλογές χωρίς προοπτική και χωρίς ουσιαστικές φιλοδοξίες.

Παρά τα όσα θέλουν ή είναι υποχρεωμένοι να λένε, το ενδεχόμενο νίκης το έχουν ξεγράψει. Θεωρούν απλώς ότι με κεκτημένη ταχύτητα θα πάρουν ένα ποσοστό το οποίο θα τους επιτρέψει να υποδυθούν μία πολιτική δύναμη προοπτικής για το μέλλον.

Κρίνοντας από τις προεκλογικές εξαγγελίες τους, δεν μπορεί κάποιος παρά να είναι επιφυλακτικός. Τα όσα λένε και περιγράφουν, σε τίποτε δεν διαφέρουν από τα προηγούμενα προγράμματα, είτε «Θεσσαλονίκης», είτε οτιδήποτε άλλο. Πρόκειται για αερολογίες και ευχολόγια, ανάλογα με τα όσα περιέγραφαν στο παρελθόν και τα οποία ουδέποτε υλοποίησαν. Γιατί να το κάνουν τώρα και κυρίως πώς θα κάνουν τώρα αυτό που δεν έκαναν τόσα χρόνια;

Πέραν αυτού δε, με τις παροχές και τις προεκλογικές τους ακροβασίες, έχουν ναρκοθετήσει το πεδίο για τους επόμενους, χωρίς να υπολογίζουν τίποτε.

Εν ολίγοις, αποδεικνύεται ότι ΣΥΡΙΖΑ χωρίς μνημόνιο δεν μπορεί να λειτουργήσει και μένει να αποδεχθεί αν αυτός ο πολιτικός σχηματισμός μπορεί να καταστεί πόλος σε ένα πολιτικό σύστημα απλώς και μόνο επειδή έτσι έχει αποφασίσει μόνος του.

Είναι πλέον σαφές ότι κανείς δεν ακούει και κανείς δεν πιστεύει τα όσα εξαγγέλλει ο Αλέξης Τσίπρας. Άλλωστε κατά το πλείστον πρόκειται και για αγχωτικά αναμασήματα και διασκευές των περισσότερων προτάσεων του Μητσοτάκη.

Υπό αυτήν την έννοια, προσδοκία δεν είναι πια σε θέση να καλλιεργήσει ο Τσίπρας. Η όποια τέτοια, έστω και ισχνή και συγκρατημένη, έχει ήδη στραφεί στον Μητσοτάκη.

Σε αυτές τις εκλογές, φαίνεται δε ότι και κάτι ακόμη έχει αλλάξει. Αντίθετα με τα όσα ισχυρίζονται ο Πρωθυπουργός και οι φίλοι του, ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά τι ψηφίζει και γιατί.

Θέλουν να τελειώνουν με μία κυβέρνηση που για κάτι περισσότερο από τέσσερα χρόνια ταλαιπώρησε την χώρα και εξάντλησε τους πολίτες της.

Θέλουν να έλθει κάποιος επόμενος, να επέλθει κάποια ηρεμία, να πάψουν να ζουν σε ένα περιβάλλον καθημερινής έντασης και εξαλλότητας. Θέλουν να δοκιμάσουν τον  επόμενο, να δουν αν μπορεί να κάνει την δουλειά. Αν την κάνει, θα έχει καλώς και θα κριθεί αναλόγως. Αν όχι, θα υπάρξουν άλλοι. Ή, στην κακή περίπτωση, η χώρα θα πάρει την κατηφόρα χωρίς δυνατότητα επιστροφής.

Ψήφος συνειδητή, με χαμηλές προσδοκίες: Ίσως ο συνδυασμός να είναι μία από τις ενθαρρυντικές ενδείξεις για κάτι καλύτερο προσεχώς.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

Η ΕΡΤ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Υπερασπιστήκαμε τo 2013 την ελεύθερη ΕΡΤ, όχι έναν μηχανισμό προπαγάνδας

πηγή:

Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος

Έξι χρόνια μετά το «μαύρο» δεν αξίζει στην ΕΡΤ να αντιμετωπίζεται ως ένα παιχνιδάκι προπαγάνδας στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ που κάποτε θα την έσωζε

Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σοκ που ένιωσε η ελληνική κοινωνία. Και ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της κυβέρνησης Σαμαρά.

Μιλώ για το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Για αυτή την πρωτοφανή απόφαση να πέσει «μαύρο» στη δημόσια ραδιοτηλεόραση, παρότι διατηρούσε σημαντικό κοινό και κύρος στα μάτια της κοινωνίας. Γιατί φάνηκε ότι πια δεν μιλούσαμε απλώς για μνημόνια και λιτότητα, αλλά για έναν χωρίς προηγούμενο αυταρχισμό.

Δεν είναι τυχαίο ότι χιλιάδες άνθρωποι έτρεξαν στην Αγία Παρασκευή αλλά και στις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ 3 και στους τοπικούς σταθμούς για να υπερασπιστούν, όχι απλώς έναν δημόσιο οργανισμό, αλλά ένα δημόσιο αγαθό.

Ούτε ήταν τυχαίο ότι δόθηκε μια μεγάλη μάχη για να συνεχίσει να εκπέμπει η ΕΡΤ.

Και ήταν τέτοιο το κλίμα που το άνοιγμα της ΕΡΤ ήταν από τις λίγες δεσμεύσεις της που τήρησε η κυβέρνηση Τσίπρα. Και η ΕΡΤ άνοιξε ξανά. Με τους ανθρώπους της να θέλουν να βάλουν πλάτη. Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι δεν ήθελε ούτε αυτός μια ΕΡΤ που να είναι ταυτόχρονα δημόσια και αδέσμευτη.

Γιατί οι κάθε λογής «παρεμβάσεις» ξεκίνησαν νωρίς. Και αναπαρήγαγαν την ίδια παλαιοκομματική αντίληψη ότι η ΕΡΤ πρέπει να είναι μηχανισμός κυβερνητικής προπαγάνδας.

Μόνο που αυτό μειώνει το κύρος της και ακυρώνει τις άλλες, τις σημαντικές και ποιοτικές πλευρές. Και αυτή τη λογική της προπαγάνδας φαίνεται πως την έχουν πολύ έντονη και διάφοροι δημοσιογράφοι, που προστέθηκαν στο δυναμικό της ΕΡΤ και έχουν τη λογική του κομματικού παράγοντα κυρίως.

Μόνο που η μάχη για την ΕΡΤ, η μάχη για να μη διακυβευτεί ξανά το δικαίωμα της κοινωνίας σε μια δημόσια ραδιοτηλεόραση, δεν μπορεί να δοθεί με το να στρατευτεί στον προεκλογικό αγώνα λες και είναι κομματικό μαγαζί.

Το μεγάλο όπλο της ΕΡΤ είναι το κύρος και το κοινό της. Αυτό θα αποτελέσει την «ασπίδα προστασίας» απέναντι σε όσους θέλουν να την κλείσουν. Αντίθετα, τα προπαγανδιστικά καραγκιοζιλίκια απλώς δίνουν επιχειρήματα στους νοσταλγούς του «μαύρου».

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)