Ο ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ: ΕΞΑΓΡΙΩΜΕΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΑΧΑΙΡΩΝΕΙ ΠΙΑΝΟ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

πηγή:

Άρης Δημοκίδης

Όταν ένας εξαγριωμένος μοναχός μαχαίρωσε αυτό το πιάνο στην Θεσσαλονίκη

H απίστευτη ιστορία απ’ το όχι και τόσο μακρινό 1995, όταν ο σκοταδισμός νίκησε την τέχνη

Μοναχός, που μαζί με άλλους εξαγριωμένους «πιστούς» εισέβαλε στη Ροτόντα, τραμπουκίζει το φύλακα και θεατές, καταστρέφει πιάνο. Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος του 1995

Θυμάστε τότε, πριν τον Μπουτάρη, που η Θεσσαλονίκη ψήφιζε ό,τι πιο συντηρητικό και θρησκόληπτο (και ενίοτε εγκληματικό); Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια. Ο Ψωμιάδης έκαιγε βιβλία στην Πλατεία Αριστοτέλους, οι παπάδες και οι παραθρησκευτικές οργανώσεις έριχναν αμπούλες βρώμας στο Gay Film Festival, ο Κοσμόπουλος, πριν τον Παπαγεωργόπουλο έλυνε κι έδενε.

Όμως η πιο εμβληματική, ντροπιαστική στιγμή ήταν η επίθεση πιστών με μαχαίρια εναντίον του φύλακα της Ροτόντας και κοινού που θα άκουγε συναυλία πιάνου. Το δε πιάνο πλήρωσε όλη την θεία οργή.

Την ιστορία της ματ(αι)ωμένης συναυλίας μας θυμίζουν δύο άνθρωποι που την έζησαν από κοντά, ο Τέλλος Φίλης και η Γεωργία Συλλαίου. Είναι μια ιστορία που δεν είχε το αίσιο τέλος που της άξιζε, παρότι πέρασαν 23 χρόνια. Τώρα όμως ήρθε η ώρα καθώς στη Ροτόντα γίνονται μη θρησκευτικές εκδηλώσεις …

Μια εκκρεμότητα 20 ετών ενός μαχαιρωμένου πιάνου

Του Τέλλου Φίλη*

Ήταν Δεύτερα 30 Οκτωβρίου του 1995 που η Ένωση Πολιτών Θεσσαλονίκης είχε προγραμματίσει μια συναυλία αυτοσχεδιαζόμενης τζαζ με έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της στην Ελλάδα, γέννημα θρέμμα της πόλης, τον Σάκη Παπαδημητρίου και μια νέα εκπληκτικής καθαρότητας και μεγέθους φωνή, την Γεωργία Συλλαίου. Οι αφίσες της εκδήλωσης ήταν από μόνες τους μια ένδειξη της πολυπολιτισμικότητας που διεκδικούσε η πόλη εν όψει του πολυαναμενόμενου πολιτιστικού γεγονότος της, «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997».

Όμως αυτή η συναυλία δεν έγινε ποτέ.  

Ο τότε τηλεοπτικός σταθμός της εκκλησίας, από την παραμονή καλούσε τους πιστούς σε αγρυπνία στη Ροτόντα με στόχο να μη πραγματοποιηθεί το ρεσιτάλ, το ότι υπήρχε άδεια του αρμόδιου υπουργού Πολιτισμού τους ήταν αδιάφορο. Το πώς η τότε εκκλησιαστική αρχή αντιμετώπισε τον Υπουργό από τους άμβωνες των εκκλησιών είναι ενδεικτικό. « Ο υπουργός Πολιτισμού απέδειξε πως είναι αντάξιος του ονόματός του, Μικρούτσικος»

Έξω από τη Ροτόντα αντί του φιλόμουσου κοινού, είχαν συγκεντρωθεί εξαγριωμένοι «πιστοί» που έβριζαν , προπηλάκιζαν, ασχημονούσαν κάθε έναν που τολμούμε να διαβεί την εξωτερική πόρτα. Από τον πρωτοετή φοιτητή μέχρι τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου. «Αντίχριστε», «Ανθέλληνα», « Σατανιστή», «Πόρνοι», «Τι θα διδάσκεις στα παιδιά μας» , «θέλετε να κάνετε την εκκλησία πορνείο», «θέλετε να κάνετε την εκκλησία τζαμί»

Αφήγηση ενός αυτόπτη μάρτυρα: «Από μακριά ακούγεται ο τρανταγμός της σιδερένιας εξώπορτας. Σείεται από τους πιστούς. Τελικά δεν αντέχει. Το πλήθος ορμάει με αλαλαγμούς στο προαύλιο προς την είσοδο του μνημείου. Συνωθείται εκεί και σπρώχνει. Μέσα ο Σάκης Παπαδημητρίου, δοκιμάζει την ακουστική, τα πλήκτρα του πιάνου του, που ο ίδιος έχει μεταφέρει, δοκιμάζει τον ήχο των πλήκτρων του, ένα προς ένα. Βρίσκομαι μέσα μαζί με την υπεύθυνη για το μνημείο αρχαιολόγο, και δυο φύλακες του χώρου. Ένας καλόγερος με ξέπλεκα μαλλιά την απειλεί ότι θα βγάλει μαχαίρι. Τον ακούμε να το λέει ξανά και ξανά. Ένας από τους φύλακες πέφτει χτυπημένος από το πλήθος. Το πλήθος εισβάλει στο μνημείο. Καθίσματα ανατρέπονται, περικυκλώνουν το πιάνο.

Και αρχίζει ο τελετουργικός χορός της βίας. Χοροπηδούν γύρω του και το κλωτσούν. Το χτυπούν με γροθιές στα πλήκτρα και στις χορδές. Ιερωμένοι και λαϊκοί. Ο ήχος του ακούγεται σαν βογκητό πληγωμένου. Το σπρώχνουν κακήν κακώς προς την έξοδο. «Μίασμα.» «Βέβηλο και σατανικό όργανο.» «Πιάνο μέσα στην εκκλησία, οι αντίχριστοι.»

Μάταια προσπαθούμε να προστατεύσουμε το πιάνο και τους εαυτούς μας. Ο «λαός του Θεού» θριάμβευσε. Ανάβουν κεριά. Άλλοι αρχίζουν να ψέλνουν, άλλοι εξακολουθούν να προπηλακίζουν, όσους απέμειναν. Ο πρωτοσύγκελος παίρνει το μικρόφωνο: « Ο λαός του Θεού νίκησε! Μας λένε ότι η Θεσσαλονίκη είναι πολυιστορική, θέλει να πει πολυπολιτισμική, αν εννοούν ότι πέρασαν πολλοί κατακτητές συμφωνώ. Ποτέ όμως δεν αλλοιώθηκε το ορθόδοξο πρόσωπο της πόλης». Οι απειλές συνεχίζονται. Φεύγω. Το ανυπεράσπιστο πιάνο, δίπλα στην πόρτα, ανάμεσα στις σκαλωσιές.»

Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία. Τα κανάλια απ’ έξω μεταδίδουν τις βρισιές του πλήθους σε όσους κατάφεραν να βγουν, κάποιοι έχουν χτυπηθεί, γυναίκες έχουν ξεμαλιστεί από πιστούς, οι αρχές διακριτικές σε απόσταση, η πολιτική ηγεσία απούσα, το πιάνο μαχαιρωμένο, συρμένο με βία ως την είσοδο, με τα σημάδια από τις μαχαιριές πάνω στο σπάνιο ξύλο του, σχεδόν κατεστραμμένο με κομμένες χορδές, ανίκανο να υπερασπιστεί από μόνο του τον Πολιτισμό, μπροστά στις ορδές των ταλιμπάν.

Για την αποκατάσταση του ο Σάκης Παπαδημητρίου και η Γεωργία Συλλαίου αναγκάστηκαν να κάνουν συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για να συγκεντρώσουν το ποσόν που θα το γιάτρευε. Δεν αποζημιώθηκαν ποτέ. Όλη αυτή η εμπειρία μαζί με την προετοιμασία ενός ρεσιτάλ πού ήθελε να δείξει τι είδους πολιτισμό πρότεινε η Ένωση Πολιτών και τι είδους χρήση πρότεινε να έχουν τα μνημεία της πόλης, για να αγαπηθούν από μια νέα γενιά που πιθανά αγνοεί την σημασία και την ιστορία τους, ήταν η αφορμή για έναν μεγάλο έρωτα μεταξύ τους και μια αγάπη που κρατάει ακόμη, 20 τόσα χρόνια μετά, χαρίζοντας και σε μας μοναδικές δημιουργικές στιγμές ενός ζευγαριού που δεν εξαργύρωσε την δημόσια διαπόμπευση του με άστοχη δημοσιότητα.

Όμως το πιάνο, αποκατεστημένο πια, ζητά τη δικαίωση του. Το πιάνο σαν σύμβολο αντίστασης του Πολιτισμού στην βαρβαρότητα. Όσο αποφεύγουμε να απαντήσουμε στην Ιστορία με καθαρότητα και νηφαλιότητα, η Ιστορία θα μας εκδικείται, όπως η σκόνη που κρύβουμε κάτω από το χαλί.

Τώρα που οι εργασίες στην Ροτόντα έχουν αποκατασταθεί, ας αποκατασταθεί κι αυτή η εκκρεμότητα , ας γίνει αυτή η ματαιωμένη συναυλία, ας μπει το πιάνο στη θέση του. Ας αποδείξει η πόλη ότι ο Πολιτισμός νίκησε.

Χωρίς καμιά αμφιβολία, καμιά επιφύλαξη καμιά ένσταση, από κανέναν πια, με τη σιγουριά ότι οι ορδές των νέων φονταμεταλιστών που μας περικυκλώνουν σιγά σιγά -κι όλοι ξέρουμε ποιοι τις εξέθρεψαν- , μόνο με τον Πολιτισμό θα αντιμετωπιστούν.

Η Τέχνη ας νικήσει τους φανατικούς. Έστω και με καθυστέρηση 20 ετών.

*O Τέλλος Φίλης είναι blogger. Το άρθρο του γράφτηκε στο Alter Thess 

*********************************************************************

Η Ροτόντα της πατρίδος, της θρησκείας και της οικογένειας

Της Γεωργίας Συλλαίου*  

Γίνεται πολύς λόγος για τη Ροτόντα, ότι άνοιξε και ότι θα γίνουν συναυλίες και εκθέσεις και ούτω καθεξής. Μοιραία, έγινε λόγος για την αλήστου μνήμης περιπέτεια της παρ’ ολίγον συναυλίας του Σάκη Παπαδημητρίου στη Ροτόντα το 1995.

Λίγα πραγματάκια να πω… Η συναυλία θα είχε τελετουργικό χαρακτήρα. Δεν θα ήταν τζάζ. Ο κ. Παπαδημητρίου δεν είναι εκκεντρικός πλούσιος καπνέμπορος, ούτε τούρκος πιανίστας, ούτε έβαλε μαύρη ψόφια γάτα στο ιερό. Επίσης δεν έχει καπνίσει ποτέ (οι παραπάνω χαρακτηρισμοί ανήκουν στον κύκλο της Μητρόπολης).

Συνεχίζω. Ο μοναχός, ο οποίος μαχαίρωσε το φύλακα, με απεκάλεσε σατανίστρια και, αφού με χαστούκισε, με έριξε στο δεξί κλίτος της Ροτόντας , ακολούθως μου πέταξε μία πολυθρόνα σκηνοθέτη –η οποία με πήρε ξυστά– αλλά χωρίς να το ξέρει με έσωσε από το πλήθος που έσπασε τις πόρτες και όρμησε αλαλάζον εναντίον του πιάνου, του κατ’ αυτούς «οργάνου του Διαβόλου», το οποίο και έκαναν φύλλο και φτερό.

Κατόπιν, ο μοναχός επιτέθηκε με το μαχαίρι στον Σάκη Παπαδημητρίου, ο οποίος όμως μπόρεσε να τον σταματήσει.

Κάναμε πολλές συναυλίες για να ξεπληρώσουμε την επισκευή του πιάνου, το οποίο ανήκε στον Γ. Νταουλτζίδη, από τη ζημιά που επέφεραν οι «πιστοί».

30 Οκτωβρίου 1995 λοιπόν. Αργά το βράδυ, μετά από όλα αυτά, ο Παπαδημητρίου ανακρίνεται επί ώρες από την Ασφάλεια. Τα επιχειρήματα του Προϊσταμένου, ήταν α. ότι δέχτηκε να παίξει για να κερδίσει χρήματα και πόσα και β. ότι υπάρχει φάκελος με φωτογραφία του από τις εκδηλώσεις για την ειρήνη (Μπέρτραντ Ράσσελ και, κατόπιν, Λαμπράκης). Πώς γλιτώσαμε; Όταν ο Παπαδημητρίου είπε ότι ο πατέρας του ήταν Αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού, με βαθμό Ναυάρχου.

Δύο μικρά σχόλια: ούτε ο Σάκης Παπαδημητρίου ούτε εγώ, αν και φάγαμε γερό πατατράκ, κάναμε μήνυση στην Μητρόπολη (και να το κάναμε, χαμένοι φυσικά θα βγαίναμε). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις αυτεπαγγέλτως γίνεται ότι γίνεται. Μετά από άπειρες αναβολές, όταν επιτέλους «εκδικάστηκε» η υπόθεση, ο εισαγγελεύς έκλεισε την υπόθεση λέγοντας ότι στο εδώλιο των κατηγορουμένων θα έπρεπε να βρίσκονται ο Σάκης Παπαδημητρίου και ο Θάνος Μικρούτσικος (τότε υπουργός Πολιτισμού, ο οποίος έδωσε επισήμως –και ευτυχώς– την άδεια για τη συναυλία. Ειλικρινά, χωρίς αυτό το χαρτί δεν ξέρω τι θα γινόταν…). Να θυμόμαστε λοιπόν και αυτό. Σταματώ εδώ, διότι είναι θλιβερές –τουλάχιστον– αυτές οι αναμνήσεις. Αυτά, πάρα πολύ συνοπτικά.

Και κάτι για να χαλαρώσουμε… Η μητέρα μου πήγε την επομένη κλαίγοντας στον ιερέα της ενορίας μας. Ο άνθρωπος ήταν κατάπληκτος και ευτυχώς την παρηγόρησε λέγοντας ότι η επίσημη Εκκλησία πρέπει να ντρέπεται.

Πάτερ, δεν θα μάθετε ποτέ, ότι μετά απ’ αυτό αναζητώ τις απαντήσεις στις θρησκευτικού τύπου ανησυχίες μου, στο καθολικό δόγμα.

*Η Γ. Συλλαίου είναι τραγουδίστρια. Το άρθρο της γράφτηκε για το Books’ Journal. 

Η Τέχνη τελικά νικά τους φανατικούς. Έστω και με καθυστέρηση δύο δεκαετιών.

==================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΧΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΤ. ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΗ ΦΙΕΣΤΑ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - (VIDEO, ΦΩΤΟ)

πηγή:

“Ανάπτυξη” χωρίς ΜΑΤ και χημικά γίνεται; Δε γίνεται… (Βίντεο, Φωτο)

ΜΑΤ και χημικά εναντίον διαδηλωτών στη Θεσσαλονίκη.

Η ανάπτυξή τους πάει χέρι-χέρι με την καταστολή. Σε αυτήν δεν υπάρχουν περικοπές και αιματηρές οικονομίες, παρά μόνο ξύλο, χημικά και κέρδη βουτηγμένα στο αίμα.

Η ανάπτυξή τους πηγαίνει χέρι-χέρι με την καταστολή. Σε αυτήν δεν υπάρχουν ούτε περικοπές, ούτε αιματηρές οικονομίες. Υπάρχει όμως μια καπιταλιστική οικονομία γεμάτη αίμα, που χρειάζεται την αντιλαϊκή καταστολή, για να μπορέσει να αναπτυχθεί απρόσκοπτα και να στήνει φιέστες, όπως η σημερινή ομιλία του πρωθυπουργού, στο περιφερειακό συνέδριο στη Θεσσαλονίκη.

Οι ταξικές δυνάμεις έδωσαν τη δική τους απάντηση στην κυβερνητική κοροϊδία-αναπτυξιολογία με τη μαζική τους κινητοποίηση, συναντώντας ένα χώρο περιφραγμένο σα φρούριο κι αποκλεισμένο από αστυνομικές κλούβες και διμοιρίες ΜΑΤ.

Πρότειναν να περάσει από τον αστυνομικό φραγμό μια αντιπροσωπεία αγροτών και συμβασιούχων ΟΤΑ αλλά το αίτημά τους απορρίφθηκε με συνοπτικές, δημοκρατικές διαδικασίες. Όταν επιχείρησαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό, τα ΜΑΤ απάντησαν με ρίψη χημικών στο ψαχνό, κατά την προσφιλή τους συνήθεια, λες και ψεκάζαν έντομα. Η περιλάλητη κατάργηση των χημικών από την αριστερή κυβέρνηση παραπέμφηκε στις καλένδες, μαζί με μια σειρά άλλες εξαγγελίες που έκανε ως αντιπολίτευση.

Οι διαδηλωτές δεν κάμφθηκαν, ανασυγκροτήθηκαν, επιχείρησαν και για δεύτερη φορά να διαπεράσουν τον αστυνομικό φραγμό, αλλά απωθήθηκαν με τον ίδιο τρόπο κι αποχώρησαν συντεταγμένα, φωνάζοντας συνθήματα: με ρόπαλα και ΜΑΤ χτυπάτε τους εργάτες και στα αφεντικά κάνετε τις πλάτες.

Ένα σύνθημα που αναμένεται να επιβεβαιώσει και ως προς το δεύτερο σκέλος του, ο πρωθυπουργός των χημικών και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με την ομιλία του στο Συνέδριο, σε λίγη ώρα.

(Video από Thestival, Φωτό από 902.gr και ενός διαδηλωτή-αναγνώστη).

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ή ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΝΕ ΣΤΗΝ ΤΙΝΑ, ΜΙΑ ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΔΡΟΜΟΣ

πηγή:

Γιώργος Κατρούγκαλος-Από την ΚΝΕ στην ΤΙΝΑ, μια ταξική αποστασία δρόμος

Η Κατιούσα γιορτάζει τα γενέθλια του μνημονιακότερου κομμουνιστή όλων των εποχών, Γιώργου Κατρούγκαλου και τον θυμάται από τα πρώτα βήματα στην Πανσπουδαστική μέχρι τα υπουργεία του Σύριζα.

Ο  Γιώργος Κατρούγκαλος που γιορτάζει σήμερα τα 55α του γενέθλια, είναι από εκείνες τις περιπτώσεις στις οποίες ταιριάζει γάντι ο στίχος του Βάρναλη”Που ‘σαι νιότη που ‘δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος”. Η’ μήπως πάντα τέτοιος ήτανε, θα έλεγε κάποιος κακοπροαίρετος και εδώ δεν είμαστε τέτοιοι, όχι πάντα τουλάχιστον. Εξάλλου, πώς να μη συγκινηθείς όταν βλέπεις ιστορικά ντοκουμέντα από τη δεκαετία με τις βάτες, με τον Κατρούγκαλο όταν ήταν όντως κομμουνιστής και δίπλα του το Βορίδη, ο οποίος θα διαγραφόταν από το σύλλογο νομικής ως φασίστας, αλλά αργότερα θα έβρισκε καταφύγιο στο κοινοβούλιο, γιατί η αστική δημοκρατία είναι σαν την κλασική μουσική κι εξημερώνει τα ήθη.

Σαν ταινία παλιά: Κατρούγκαλος και Βορίδης, με μπόνους Κατερίνα Πελέκη μια ζωή δαπάρα και δεξιά τον τότε κνίτη νυν ποταμίσιο(;) Δημήτρη Τσιόδρα

Πέραν από τη θητεία του στην ΚΝΕ, ο Κατρούγκαλος πέρασε κάμποσα ακόμα χρόνια στον ευρύτερο περίγυρο του κομμουνιστικού κόμματος, ωστόσο έπειτα κατάλαβε πως η κρίση είναι ευκαιρία, και την άδραξε από τα μαλλιά (μας). Το προφίλ του αντιμνημονιακού σούπερ σταρ άρχισε να χτίζεται παράθυρο το παράθυρο, ιδιαίτερα από το νεοσύστατο τότε Κόντρα Τσάνελ, με πρώτη κορυφαία στιγμή τη συνύπαρξη με Βαρουφάκη-Τσακαλώτο-Καζάκη σε πάνελ συνέλευσης της Κάτω Πλατείας, την εποχή που αχρωμάτιστα και ακομμάτιστα έχτιζαν το πολιτικό τους μέλλον μεταξύ άλλων ο Σύριζα και οι μετέπειτα Ανέλ.

 

Περασμένες μου αγάπες, του καιρού χαλάσματα…

Η αλήθεια είναι πως το ρόλο του αντερκάβερ Συριζαίου ο Κατρούγκαλος τον έπαιξε με ιδιαίτερη επιτυχία, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη διαβόητη εκπομπή της “Ανατροπής”τον Οκτώβρη του 2013, όπου κέρδισε συμπάθειες, υπερασπιζόμενος τα αυτονόητα γύρω από το ζήτημα της βίας -που οι άλλοι υποκριτικά την καταδίκαζαν απ’ όπου κι αν προέρχεται, άλλο αν οι ίδιοι ασκούσαν λεκτική βία και δεν τον άφηναν ουσιαστικά να μιλήσει. Αντιμέτωπος με μια πραγματική ντριμ-τιμ μετωπολογικάριων, από το γνωστό ακροδεξιό πρύτανη Γρυσπολλάκη μέχρι τη Σώτη, τον Πάγκαλο και τον ίδιο τον Πρετεντέρη, ο Κατρούγκαλος έβαζε πόντους υπέρ Σύριζα, ως ανεπίσημη φωνή του οποίου λειτουργούσε, σε μια περίοδο που ο επίσημος κομματικός φορέας μποϋκοτάριζε το κανάλι-που στη συνέχεια προσπάθησε ανεπιτυχώς να σώσει- και δεν έστελνε εκπροσώπους του, αποκομίζοντας και μ’αυτόν τον τρόπο  επικοινωνιακά οφέλη. Win-win δηλαδή.

Το μυστικό-kinda- ειδύλλιο επισημοποιήθηκε με στις ευρωεκλογές του 2014, όπου ο Κατρούγκαλος εξελέγη βουλευτής, κι από εκεί και πέρα η πορεία του στο Σύριζα ήταν διαρκώς ανοδική, καθώς μέχρι σήμερα έχει διατελέσει αν. υπουργός Εσωτερικών, υπουργός Εργασίας καθώς και αν. υπουργός Εξωτερικών, χαρτοφυλάκιο που διατηρεί ως τώρα. Από την πρώτη “ηρωϊκή” περίοδο της διακυβέρνησης Τσίπρα, ξεχωρίζει η εμφάνιση του σε πάνελ τη βραδιά του δημοψηφίσματος της 5ης Ιούλη του 2015, όπου αν έχει κανείς την υπομονή να παραβλέψει την ανούσια κοκορομαχία του με τη Στάη, θα τον ακούσει -έστω και μέσα από αντιφατικές διατυπώσεις-να λέει αυτό που οι κομμουνιστές επεσήμαναν από την πρώτη στιγμή, αλλά λίγοι ήθελαν τότε να ακούσουν, πως ο Σύριζα είχε μόνο plan A κι αυτό δεν ήταν άλλο από την τάχιστη συμφωνία με τους δανειστές.

Από τη στιγμή που έγινε υπουργός, δεν έχει κουραστεί να επαναλαμβάνει πόσο κομμουνιστής είναι (από τα 15 του, όταν πρώην μη μέλη της ΝΔ είχαν ήδη κάνει σκόνη το Κεφάλαιο), με πιο πρόσφατο παράδειγμα συνέντευξη που έδωσε πριν λίγους μήνες, όπου εκτός αυτού δηλώνει πως χωρίς Σύριζα δε θα υπήρχε Κόρμπιν (και ζωή στον πλανήτη ενδεχομένως) και πως έστρεψε την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία που ως τότε ήταν νεοφιλελεύθερη προς τα αριστερά. Εποχή άφησε εξάλλου και η δήλωσή του πως είναι ταξικός αποστάτης, κάνοντας μας να στενοχωριόμαστε που δεν πιστεύουμε στη μετά θάνατον ζωή για να αντικρύσουμε τη φάτσα του Ένγκελς όταν άκουσε το συναγωνιστή του. Από τα αγαπημένα στιγμιότυπα κομμουνιστοσύνης, μια συνέντευξη στην οποία διακήρυττε τη δική του εκδοχή του “Βάρκιζα τέλος”, για να εισπράξει την απάντηση “Οι κομμουνιστές το ξέρουν;”. Κι όταν τα λόγια από μόνα τους δεν αρκούσαν να μεταδώσουν τη αγωνιστικότητα του υπουργού, ερχόταν μια εκδρομή στη Μακρόνησο να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Είναι θρυλική πια η φωτογραφία του στο χώρο μαρτυρίου, όπου βαστούσε δυο κολώνες, πιθανόν για να μην πέσουν και τον πλακώσουν, όπως θα έλεγαν και πάλι κάποιοι κακοπροαίρετοι.

Θα έλεγε κανείς πως αποτελεί πρόκληση να δηλώνει κανείς κομμουνιστής ακόμα και την ώρα που κατεδάφιζε ό,τι είχε απομείνει όρθιο από το ασφαλιστικό σύστημα, ακόμα κι όταν έλεγε εντελώς ασύστολα ψέματα ότι με το Σύριζα στην κυβέρνηση οι συνταξιούχοι θα μπορούσαν να περιμένουν αυξήσεις. Από την άλλη βέβαια ζούμε στη χώρα που κι ο τελευταίος ανθυποπανελίστας  σχολιαστής που πέρασε μισό εξάμηνο στην ΚΝΕ πριν σαράντα χρόνια δεν φείδεται εξαργύρωσης αριστερών ενσήμων, και  απαιτούμε να ντραπεί ο Κατρούγκαλος; Εξάλλου, όπως θα ‘λεγε κι ο Τζόρτζιο Γκάμπερ, κάποιος ηταν κομμουνιστής γιατί ήθελε να γίνει υπουργός και να ψηφίσει μνημόνια, κρίμα που μας άφησε χρόνους πολύ νωρίς…

 

Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί να είναι κι απ’τις ντομάτες που δε μας ρίξανε…

Ελαφραίνοντας λίγο το κλίμα πριν ευχηθούμε χρόνια πολλά και μνημονιακά, θυμόμαστε μερικές ευτράπελες απολίτικες στιγμές που μας χάρισε ο υπουργός, όπως όταν εμφανίστηκε σε εκδήλωση με λινό κοστούμι και σανδάλι, διότι κατά δήλωσή του είχε μπερδέψει το κρύο με το καυτό νερό στη μπανιέρα παθαίνοντας εγκαύματα. Και πάλι καλά να λέμε, για κάποιον που κατάφερε να μπερδέψει το Σύριζα με την αριστερά

. Η’ όταν σηκώνεται σε επίσημες φωτογραφίσεις στις μύτες των ποδιών του, ναρκισσιστικό κόλπο απόλυτα κατανοήσιμο, ειδικά όταν σκεφτεί κανείς ότι ενώνει τον Κατρούγκαλο με τιτάνες της πολιτικής και του αθλητισμού, όπως τον εσχάτως διωκόμενο Σαρκοζί  και το Ρονάλντο. Ας τα κατοστήσει λοιπόν, μαζί με τα μνημόνια που δε λέγονται μνημόνια της πρώτης φοράς αριστεράς. Κι όσοι παραμένετε αμφισβητίες, διαβάστε το “ΤΙΝΑ κάνουμε του Λένιν” να ξεστραβωθείτε.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΑ ΨΑΡΑ

πηγή:

Στάθης

Αντιεπέτειος

Στην ομιλία του Πρωθυπουργού στα Ψαρά για την επέτειο της επανάστασης του 1821 παρέστησαν ο ΦΠΑ 24%, οι πετσοκομμένες συντάξεις των απόμαχων ναυτικών και γεωργών, οι ξενιτεμένοι νέοι, ο κίνδυνος των πλειστηριασμών και ο Καπουδάν Πασάς των Μνημονίων.

Δεν παρέστησαν οι Ψαριανοί ουδέ άλλοι νησιώτες από τα γύρω νησιά, πλην 23 νοματαίων, ίσως 24, οι οποίοι, όπως και να ’χει, ήταν πολύ λιγότεροι από τους άνδρες της προσωπικής φρουράς του Πρωθυπουργού, οι οποίοι με τη σειρά τους ήταν πολύ περισσότεροι από τις παριστάμενες αρχές, δηλαδή τον κύριο νομάρχη (δυστυχώς χωρίς την μπάντα που εξακολουθεί να εδρεύει εις την Εξηκονταρχία Πρεβέζης), τον αστυνομικό διοικητή, δύο ιερείς και καμιά δεκαριά παρατρεχάμενους εξ Αθηνών, βουλευτές και σουλατσαδόρους τέτοιων περιστάσεων.

Επίσης, επειδή ακόμα δεν έχουν καταργηθεί οι παρελάσεις (άλλη μια κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ), ενώπιον του Πρωθυπουργού παρήλασαν και
πέντε - έξι μωράκια του νηπιαγωγείου 
ντυμένα Μιαούληδες και Μπουμπουλίνες
 – οι ψυχούλες μου!

Βεβαίως, η απουσία των «ετερόκλητων όχλων» από την πρωθυπουργική ομιλία πιθανόν να εξηγείται από την (κλισέ) ατάκα του πρωθυπουργικού «δεκάρικου», ότι οι Ψαριανοί «φυλάσσουν Θερμοπύλες» – συνεπώς μάλλον απέναντι στη Ρούμελη θα είχαν πεταχτεί οι νησιώτες, με αποτέλεσμα αυτήν την αξιοσημείωτη ευαριθμία των ακροατών του Τσίπρα, αν και

δεν αποκλείεται οι Θερμοπύλες να ήταν κι αυτές ένας μύθος, όπως μύθος ήταν και ο χορός του Ζαλόγγου.

Παρ’ ότι παρών στη σεμνή τελετή και ο κ. Γαβρόγλου παρέλειψε να τοποθετηθεί επί του θέματος (αν ο χορός του Ζαλόγγου ήταν τσα - τσα ή φοξ - τροτ), καθώς και να εξηγήσει στους παριστάμενους Ψαριανούς ότι πριν από το 1821 δεν υπήρχαν! Ουί (και ουαί), δεν υπήρχαν! Καθότι πριν να εξηγήσει ο Διαφωτισμός στους Ψαριανούς ότι ήταν Έλληνες, πιθανόν οι ίδιοι να ενόμιζαν ότι ήταν Πετσενέγκοι ή σπάροι κι αυτοί ανάμεσα στα υπόλοιπα ψάρια που ανήκουν στο Αιγαίο.  (Ψαρά - ψάρια, δεν μπορεί κάποια σχέση θα έχουν). Δυστυχώς δεν ήταν παρών και ο κ. Μπαλτάς για να εξηγήσει στο (μάλλον έντρομο με κάτι τέτοια) φαντασιακό των Ψαριανών ότι «η Επανάσταση του 1821 γέννησε το ελληνικό έθνος». Όχι το κράτος που το έθνος με την Επανάσταση δημιούργησε, αλλά το ίδιο το έθνος! Τέρας μορφώσεως! Τώρα ποιο έθνος (που πριν από την επανάσταση δεν υπήρχε ) έκανε την Επανάσταση για να αποκτήσει… έθνος, ουδείς γνωρίζει! Πιθανώς οι Πετσενέγκοι, που πριν την Επανάσταση ελέγοντο Πατσινάκες.

Τρέλα; Όχι! απλώς δούλεμα και αλαζονεία (εν διατεταγμένη υπηρεσία), ήτοι τρέλα και αυθάδεια. Και πάντως όχι αμάθεια. Η αμάθεια συγχωρείται. Η αυθάδεια όμως; Όταν επί παραδείγματι ο κ. Τσακαλώτος δηλώνει, λες και δεν τρέχει τίποτα, ότι: «ορισμένους τους υπερφορολογήσαμε», όταν ο ίδιος αυτός υπερψηφίζει νόμους που ύστερα καταψηφίζει στα στρατσόχαρτα των 53, πρόκειται περί αυθάδειας. Ασυγχώρητης.

 Όταν η κυρία Αχτσιόγλου υπόσχεται αύξηση των μισθών που η ίδια πετσόκοψε, πρόκειται περί δουλέματος κανονικού, δηλαδή αυθάδειας, αλαζονείας και τρέλας.

Αρχή άνδρα δείκνυσι έλεγαν οι (υποτιθέμενοι και… εμφυτευμένοι στο… φαντασιακό μας) πρόγονοι. Και άρχουσα η Αριστερά που Γονάτισε, δείχνει απέναντι στους «ετερόκλητους όχλους» τη μισανθρωπία που τους καθηλώνει στην επιθυμούμενη απ’ τη Νέα Τάξη κατάσταση του «σοκ και του δέους», του ραγιά και του απελπισμένου.  Κανένας έπαινος χωρίς κρυμμένον ψόγο, ακόμα και στις γιορτές, έτσι ώστε οι «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένοι» Έλληνες να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Μελαγχολία. Έλεγε ο μέγας Κάλβος: «Και ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας». Έτσι είναι! Πάρε το «αθάνατο κρασί» από το 1821, να δούμε τι θα μας μείνει. Πάρε το «αθάνατο νερό» απ’ τη λαϊκή παράδοση (διαβάζεται και λαϊκή ψυχή) να δούμε τι θα μας μείνει…

Οι ήρωες της Επανάστασης του 1821 δεν ήταν άγιοι και σε αυτό ακριβώς έγκειται ο ηρωισμός τους. Η μυθοποίηση πτυχών (υπαρκτών ή ανύπαρκτων) της Επανάστασης από τους εθνικόφρονες στο παρελθόν έχει βλάψει τη σχέση λαού με την αλήθεια της ταυτότητάς του, όπως άλλωστε πολύ περισσότερο έχει βλάψει συνολικώς ο εθνικισμός το έθνος. Η εθνική αποδόμηση από την άλλη βλάπτει τον λαό το ίδιο, διότι τον αποξενώνει απ’ την αλήθεια περί την ταυτότητά του (καθιστώντας τον έτσι ευάλωτο και στην ταξική βαρβαρότητα) αλλά κυρίως διότι διαρρηγνύει το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο λαός διεκδικεί τα δικαιώματά του – το αυτεξούσιο, την ελευθερία, την ισονομία, την κοινωνική δικαιοσύνη. Χωρίς το κράτος και το εθνικό πλαίσιο που θα διεκδικήσει τα δικαιώματά του ο λαός; στην Αυλή της Siemens ή της Ντόυτσεμπανκ;    

Κι ακριβώς για να κάνουν κουμάντο απευθείας οι Εταιρείες και οι τράπεζες έγινε η Ελλάδα προτεκτοράτο και συκοφαντήθηκαν οι Έλληνες – ώστε, για να παραφράσουμε τον ποιητή, «τέτοιοι που είναι δεν τους αξίζει λευτεριά».

Όμως, έχω την εντύπωση ότι ο εθνοαποδομισμός ξεθυμαίνει πλέον, εκμετρά τη δυναμική του και το μόνον που του απομένει είναι με τις μπαρούφες του να τροφοδοτεί τον εθνικισμό. Φανερός αυτός ο εχθρός, αντιμετωπίζεται…

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)