Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ- ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ "ΚΟΚΚΙΝΟ"

«Στραγγαλίζει» ο ΣΥΡΙΖΑ το «Κόκκινο» για χάρη του

 Δ. Μάρη; 

πηγή:

 Ιάσονας Ανδρόνικος 

Η Κουμουνδούρου στην «πρωτοπορία» της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και η νέα διαπλοκή.

Άκρως ενδιαφέροντα και χαρακτηριστικά είναι όσα συμβαίνουν αυτήν περίοδο στον «105.5 Στο Κόκκινο». Στον ιδιοκτησίας ΣΥΡΙΖΑ ραδιοφωνικό σταθμό, του οποίου οι δημοσιογράφοι αρνούνται, στη συντριπτική πλειονότητά τους, να αποδεχθούν τους επαχθείς, εξευτελιστικούς για την εργασιακή του αξιοπρέπεια όρους, που αξιώνει το κόμμα- εργοδότης. 

Τα συμβάντα στον «105.5» μπορεί να μην ήταν απαραίτητα για να αποκαλυφθεί ότι η υποκρισία έχει γίνει δεύτερη φύση του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ («χωριό που φαίνεται…»), αλλά χρησιμεύουν ως μία ακόμη επιβεβαίωση. Καθαρή, μάλιστα.

Για την ακρίβεια, εδώ σημειώνεται υποκρισία… στην υποκρισία! 

Φαρισαϊσμός Νο 1: Την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια το μνημόνιο, η Κουμουνδούρου προσποιείται ότι μάχεται για την επαναφορά της «εργασιακής κανονικότητας», την προάσπιση όσων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει και την ανάκτηση άλλων.

Φαρισαϊσμός Νο 2: Εν μέσω τούτης της «φιλεργατικής»… θεατρικής παράστασης, ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί ότι θα απολύσει όσους δημοσιογράφους του «105.5» αρνούνται να αποδεχθούν την κατά 20% μείωση του μισθού τους (της περικοπής εξαιρούνται οι αποδοχές των 750 ευρώ, καθαρών), αλλά και την παρακράτηση (!) οφειλομένων δεδουλευμένων δυο μηνών. Δεδουλευμένων που καταβληθούν αμέσως μόνον σε όσους αποχωρήσουν ή απολυθούν…

Ειδικά η απαίτηση να αποδεχθούν… ρητά οι εργαζόμενοι ότι η ιδιοκτησία θα «αρπάξει» δυο μισθούς, που θα τους αποδώσει όταν εκείνη κρίνει «εφικτό», όταν ο… ήλιος βγάλει κέρατα, ή απλώς, ποτέ, υπερβαίνει οτιδήποτε έχουν έως τώρα αποτολμήσει καναλάρχες, μεγαλοεκδότες, «βαρόνοι» της «ενημέρωσης». Ανεκτίμητη… παρακαταθήκη στο απανταχού εργοδοτικό «οπλοστάσιο» αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ! 

«Και μείνανε τα δικαιώματα στον Ν- άσσο…»

Οι επαίσχυντες αυτές αξιώσεις γνωστοποιήθηκαν στο προσωπικό του «Κόκκινου» (στις 6/11/17) από μέλη της Πολιτικής Γραμματείας (ΠΓ) και της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, παρόντος και του γραμματέα Πάνου Ρήγα, ως τελεσίγραφο. Με την υποσημείωση πως «δεν υπάρχει εναλλακτική» (τι σας θυμίζει;) και με την… κλασσική εργοδοτική απειλή: Όποιος δεν αποδεχθεί τους όρους, απολύεται. Δηλαδή, ακριβώς ο ίδιος εκβιασμός, για τον οποίο προσφάτως τα μέσα ενημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσαν την «Alter Ego» του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Η ΠΓ έλαβε ομόφωνα αυτήν την απόφαση για το «Κόκκινο». Ήδη σχολιάζεται ευρύτατα στο Διαδίκτυο το γεγονός ότι την υπερψήφισε και ο Νάσος Ηλιόπουλος, Ειδικός Γραμματέας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), ο οποίος υποτίθεται πως είναι «ψυχή τε και σώματι» αφοσιωμένος στην υπόθεση της προάσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων και της αναχαίτισης κρουσμάτων εργοδοτικής αυθαιρεσίας.

«Και μείνανε τα δικαιώματα στον Ν- άσσο», σχολίαζε προσφάτως ένα μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, από εκείνα που «έφριξαν» με τις κομματικές επιλογές στο «Κόκκινο» και τα οποία καταφεύγουν συχνά στο χιούμορ, ίσως επειδή ο σαρκασμός λειτουργεί και ως καλό «χωνευτικό»: Ξορκίζεις αυτό που τελικά «καταπίνεις»… 

Πιθανόν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ήλπιζε ότι, βάσει του «δόγματος του σοκ», οι δημοσιογράφοι θα αποδέχονταν αυτές τις απαιτήσεις «χωρίς πολλά- πολλά» και δίχως πολύ «θόρυβο». Τουλάχιστον έως ότου απαιτηθούν νέες περικοπές, αργότερα, όπως ακριβώς γίνεται και στην «Αυγή». Εκεί όπου, όχι μόνον αποδείχθηκαν κενές περιεχομένου οι διαβεβαιώσεις περί «εργασιακής κανονικότητας» και «ομαλοποίησης» στην καταβολή των μισθών, αλλά… κατέφθασε και αξίωση (14/11/17) για δεύτερο μισθολογικό «τσεκούρωμα». 

Μείον 20 εργαζόμενοι, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει… κι άλλες περικοπές!

Η δουλειά στο «Κόκκινο» είναι η βασική ή και αποκλειστική για τους περισσότερους δημοσιογράφους του σταθμού. Άρα – θα σκέφτηκε, ψυχρά και «λογικά», η Κουμουνδούρου- θα δέχονταν οποιαδήποτε περικοπή προκειμένου να αποφύγουν τον εφιάλτη της ανεργίας και μάλιστα υπό τις παρούσες συνθήκες «εργασιακής ζούγκλας».

Έτσι, το σχέδιο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που όπως όλα δείχνουν (θα αναφερθούμε αργότερα σε αυτό) είναι η… «ομαλή» συρρίκνωση του «105.5», θα εξελισσόταν «κανονικά». Προσοχή: Θα εξελισσόταν, δεν θα ετίθετο σε εφαρμογή από την αρχή. Διότι ο «105.5» έχει ήδη συρρικνωθεί από πλευράς έμψυχου δυναμικού. Στο «Κόκκινο» εργάζονται τώρα είκοσι άτομα λιγότερα από όσα απασχολούσε ο σταθμός προ διετίας, με συνέπεια να έχει πληγεί η επάρκειά του, αλλά και να έχει μειωθεί κατακόρυφα το μισθολογικό κόστος, που κατά τα άλλα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να το θεωρεί… ασήκωτο.

Ασήκωτες όμως έκριναν οι δημοσιογράφοι τις αξιώσεις – τελεσίγραφο της ιδιοκτησίας: Τις απέρριψαν κατηγορηματικά στη συνέλευσή τους (14/11), αρκετοί έκαναν εξώδικο ή προσέφυγαν στο ΣΕΠΕ, ή και τα δυο. Και το κυριότερο: Επέδειξαν μαζική απροθυμία να προσέλθουν στο γραφείο του διευθύνοντος συμβούλου Κώστα Νικόλτσιου και να υπογράψουν «τροποποιημένες ατομικές συμβάσεις», με τις οποίες θα αποδέχονταν την κατά 20% περικοπή του μισθού τους. 

Το ζήτημα προσλαμβάνει διαστάσεις, κυρίως στο Διαδίκτυο. Προκάλεσε, όπως πληροφορούμαστε, κάποιες «μουρμούρες» και γκρίνιες και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αυτού – τέλος πάντων- του κομματικού υπολείμματος που τυπικά υπάρχει και λειτουργεί… Είναι ολοφάνερο πως η ΠΓ δεν πέτυχε στην επιχείρηση εκφοβισμού των εργαζομένων, ούτε στη συνακόλουθη σιωπηρή προώθηση του σχεδίου «εξοικονόμηση – συρρίκνωση».

ΟΚ, φταίμε εμείς, αλλά πληρώστε… εσείς

Οι δημοσιογράφοι του «105.5» δεν επέδειξαν τη μοιρολατρική στάση που προσδοκούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι είναι αλήθεια ότι η «θυσία» που τους ζητά (ως… καλή αρχή, προφανώς) να κάνουν η «πρώτη φορά Αριστερά» φαντάζει ακόμη πιο εξωφρενική και προκλητική, για ορισμένους – ακόμη λόγους, αλληλένδετους μάλιστα. 

Πρώτος λόγος: Το μισθολογικό κόστος, όπως προαναφέρθηκε, έχει μειωθεί κατά πολύ, καθώς στα «μείον 20 άτομα» της τελευταίας διετίας συμπεριλαμβάνονταν και αρκετά με αδρές αμοιβές (διευθυντικά στελέχη, κλπ).

Δεύτερος λόγος: Ο τωρινός μέσος όρος των μισθών στο «Κόκκινο» δεν φθάνει τα χίλια ευρώ μηνιαίως, δηλαδή κινείται κάτω από το επίπεδο της τελευταίας Συλλογικής Σύμβασης της ΕΣΗΕΑ. Πάνω από χίλια ευρώ λαμβάνουν λίγοι δημοσιογράφοι, αλλά οι αποδοχές και των περισσότερων εξ αυτών κινούνται σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα, από εκείνα που, βάσει της τελευταίας Συλλογικής Σύμβασης, αντιστοιχούσαν στα έτη της προϋπηρεσίας τους στο επάγγελμα.

Τρίτος λόγος: Ο σταθμός ήδη έχει λιγότερο προσωπικό από το απαιτούμενο. Το προσωπικό, μάλιστα, συνεχίζει να μειώνεται και η διεύθυνση… δεν χάνει καμία σχετική ευκαιρία. Για την ακρίβεια: Αναγορεύει σε ευκαιρία ό,τι μπορεί.

Παράδειγμα: Προσφάτως η… απίθανη εργοδοσία απέλυσε τον ανταποκριτή του «105.5» στο Βερολίνο, Μπάμπη Αγρολάμπο, επειδή ο δημοσιογράφος κατέφυγε σε μεσολάβηση δικηγόρου, προκειμένου να διεκδικήσει την καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών του για το διάστημα από τον Νοέμβριο του 2016 μέχρι και τον Νοέμβριο του 2017. (Ο Μπ. Αγρολάμπος ενημέρωσε την ΕΣΗΕΑ ότι καταφεύγει στον ΣΕΠΕ και στα δικαστήρια για να βρει το δίκιο του).

Κι όμως, σε ένα ραδιοφωνικό μέσο με προσωπικό κάθε άλλο παρά «πλουσιοπάροχα» αμειβόμενο, διαρκώς μειούμενο και ήδη υπολειπόμενο των ποσοτικών προδιαγραφών ενός πλήρους ενημερωτικού σταθμού, η «πάνσοφη» ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αξιώνει περικοπές μισθών… 

Τέταρτος λόγος: Και μόνη η κρατική επιχορήγηση προς τον ΣΥΡΙΖΑ επαρκεί για τη συντήρηση των μέσων ενημέρωσης του κυβερνώντος κόμματος. Αυτό δεν το αρνείται κανείς, ούτε η ΠΓ. Απλώς ο γραμματέας Π. Ρήγας, όπου βρεθεί, όπου σταθεί κι όπου ρωτηθεί, λέει πως δεν μπορεί τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ να απορροφούν τόσο μεγάλο ποσοστό της επιχορήγησης (ο ίδιος διατείνεται ότι φθάνει στο 80%). Πρόκειται, δηλαδή, για επιδιωκόμενες αλλαγές στην κατανομή των χρημάτων αυτών, όχι για «αντικειμενική αδυναμία» να βρεθούν πόροι.

Πέμπτος λόγος: Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχονται, ακόμη και ενώπιον των εργαζομένων του «105.5», ότι κατά το παρελθόν η Κουμουνδούρου έχει διαπράξει εγκληματικά λάθη ως προς τον έλεγχο των οικονομικών του σταθμού. Οι ανέξοδες – όπως τις θέλουν – αυτοκριτικές «θάβουν» τα πάντα και τους πάντες, ενώ επίμονες φήμες περιλαμβάνουν διάφορα… μεγαλειώδη: Από την εξαφάνιση ποσού εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του σταθμού, έως άσκοπες σπατάλες (πχ δαπανηρότατα διευθυντικά ταξίδια). Με πολλά ενδιάμεσα. 

Δεν μπορούμε ασφαλώς να ελέγξουμε την ορθότητα όλων αυτών των φημών, αλλά ακόμη κι αν περιοριστούμε στις γενικές παραδοχές και ομολογίες των μελών της ΠΓ, είναι πασιφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «τα έχει θαλασσώσει» με τα οικονομικά του σταθμού. Ζητά όμως από τους εργαζόμενους να επωμιστούν το κόστος της «διόρθωσης», για να μην… ξοδεύει πολλά από την επιχορήγηση που λαμβάνει ο ίδιος! Ακαταμάχητη «αριστερή» ηθική αντιμετώπιση των πραγμάτων… 

Πρώτα «όρκοι πίστης», μετά «προσέξτε, γιατί πολλοί στο κόμμα δεν θέλουν τον σταθμό»…

Είναι τόσο… τρελό αυτό που ζητά από τους δημοσιογράφους ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε αρνήθηκε να το αποδεχθεί και να επιχειρήσει να «το περάσει προς τα κάτω» ακόμη και ο Στάθης Σχινάς, που εκτελεί χρέη προσωρινού διευθυντή («δίδυμο» με τον Κ. Νικόλτσιο) αφ’ ότου παραιτήθηκε ο Μάκης Μηλάτος.

Υπενθυμίζεται ότι ο Μ. Μηλάτος στα μέσα του περασμένου Σεπτεμβρίου εγκατέλειψε τη διευθυντική θέση, αλλά και τον σταθμό, αδυνατώντας να αντέξει την πλήρη εγκατάλειψη του μέσου από το κόμμα – ιδιοκτήτη, που αδιαφορούσε ακόμη και για την έγκαιρη καταβολή των μισθών. Δήλωσε τότε ο Μ. Μηλάτος: «Όταν σου ζητάνε να τραβήξεις κουπί περιμένεις να σου δώσουν και τα κουπιά… Ήλπιζα για 9 μήνες, δυστυχώς μάταια».

Όταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διαπίστωσε ότι την παρανοϊκή αξίωσή της αρνήθηκε να την «υπηρετήσει» ακόμη και ο «χρηματιστής – δημοσιογράφος» Στ. Σχινάς, άρχισε να αναζητά «πρόθυμους» ανάμεσα σε άλλους δημοσιογράφους, με τα εξής χαρακτηριστικά: Πολυετή δημοσιογραφική εμπειρία και μακρά θητεία στον ίδιο τον «105.5» (ή τουλάχιστον το πρώτο) και ιδιότητα «ΣΥΡΙΖΑίου» ή «ΣΥΡΙΖΑίας», έστω και «πρώην».

Οι άνθρωποι του κόμματος έκαναν το… σκόντο να μην σταθούν στο κατά πόσο «είναι ακόμη ΣΥΡΙΖΑ» τα πρόσωπα που βολιδοσκοπήθηκαν. Τους ζητήθηκε να βοηθήσουν να «περάσει η γραμμή» και «να πεισθεί ο κόσμος ότι δεν υπάρχει άλλη λύση», με την υπόσχεση ότι οι ίδιοι/ ίδιες θα αξιοποιούνταν με… ικανοποιητικότατο τρόπο, στη «νέα φάση» του σταθμού και των «ενοποιημένων» μέσων του ΣΥΡΙΖΑ. Το δέλεαρ δεν απέδωσε. Κανείς/καμία δεν δέχθηκε να γίνει «ιμάντας μεταβίβασης» τέτοιας, προσβλητικής και οδυνηρής για τους εργαζόμενους, απαίτησης. 

Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί ένα ακόμη… ρεσιτάλ «ειλικρίνειας», εκ μέρους της κομματικής ηγεσίας: Όταν (6/11) κάλεσαν τους εργαζόμενους του «105.5» για να τους ζητήσουν «πολιτική συμφωνία» (!), που περιελάμβανε την μείωση των μισθών και την παρακράτηση δυο εξ αυτών, περίσσεψαν οι… όρκοι πίστης στο «Κόκκινο». Η απόφαση της ΠΓ αποδείκνυε «πόσο αποφασισμένο ήταν το κόμμα να στηρίξει τον σταθμό», κλπ, κλπ. 

Μισή ώρα αργότερα, όταν είχε διαφανεί πλέον η άρνηση των δημοσιογράφων να κοροϊδέψουν τους εαυτούς τους, να δουν κάποιο «μισογεμάτο» ποτήρι και να πουν κι «ευχαριστώ» που η… καλοκάγαθη ηγεσία διατηρούσε τις θέσεις εργασίας τους, πετσοκόβοντας και παρακρατώντας μισθούς, το «τροπάρι» άλλαξε άρδην. Άρχισαν – και συνέχισαν να ακούγονται, ποικιλοτρόπως – προειδοποιήσεις του τύπου: «Προσέξτε, γιατί πολλοί στο κόμμα δεν θέλουν καν τον σταθμό. Μάχη δόθηκε για να μην αποφασιστεί μπει λουκέτο…».

Πού; Μα στο κόμμα που, δια στόματος των μελών της ΠΓ, ορκιζόταν πως δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του χωρίς το «Κόκκινο» και τα άλλα ΜΜΕ του. «Μονά- ζυγά δικά τους» κι όποιος θέλει ας «τσιμπήσει» από… ευγνωμοσύνη ή από φόβο! Ένα μάδημα της μαργαρίτας ίσως τον βοηθήσει…

Έως την ώρα που γράφονταν αυτές οι σειρές δεν είχε ακόμη «πέσει στο τραπέζι» καμία… λιγότερο εξωφρενική πρόταση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Κι όσο δεν γίνεται αυτό, τόσο φαντάζει αναπόφευκτη μια «μετωπική σύγκρουση». Αλλά και η «ρετσινιά» στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι, ως εργοδότης στον χώρο του Τύπου είναι ίδιος, αν όχι και χειρότερος, από τους… χειρότερους εκ των άλλων. 

Ο διευθύνων σύμβουλος που δεν ανέχεται απεργιακά σποτ…

Κάπου εδώ, όμως, εγείρεται ένα βασικό ερώτημα: Ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για το «Κόκκινο»; Είναι ολοφάνερο πού οδηγούν οι συγκεκριμένες αξιώσεις της Κουμουνδούρου για τους μισθούς, σε έναν σταθμό ήδη υπο- στελεχωμένο, επ’ απειλή απόλυσης και με ένα έμμεσο κίνητρο για αποχωρήσεις (όποιος μπορεί να βρει αλλού δουλειά, εάν «ξεκουμπιστεί», θα λάβει αμέσως τους δύο παρακρατημένους μισθούς). Οδηγούν σε παράλυση.

Γιατί να επιδιώκει κάτι τέτοιο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ή μάλλον η ολιγάριθμη ομάδα κυβερνητικών και κομματικών στελεχών – κυρίως κυβερνητικών – που «λύνει και δένει»; Φαινομενικά, είναι ανεξήγητο. Ο «105.5» είναι το κατ’ εξοχήν μέσο ιδιοκτησίας ΣΥΡΙΖΑ που επιδεικνύει αξιοπρόσεκτη αντοχή, σε ό,τι αφορά την απήχησή του. Σύμφωνα με τις μετρήσεις ακροαματικότητας, διατηρεί τα δύο τρίτα του κοινού που είχε «στις καλές εποχές». Η επίδοση αυτή φαντάζει μικρό θαύμα υπό τις παρούσες συνθήκες, τόσο τις γενικές – πολιτικές όσο και τις «εσωτερικές», που αφορούν τον ίδιο τον σταθμό. 

Ασφαλώς και έχει τραυματίσει το «Κόκκινο» η μνημονιακή μετάλλαξη του κόμματος, καθώς μάλιστα το δίδυμο Σχινά – Νικόλτσιου «εγγυάται» πως η κεντρική γραμμή του «105.5» (πχ δελτία ειδήσεων) δικαιώνει τον χαρακτηρισμό «σταθμός – ντουντούκα».

Συχνά, μάλιστα, είναι τόσο αγχώδης, χοντροκομμένη και δημοσιογραφικά αφελής αυτή …η αποστολή, ώστε συνέβη το εξής ενδιαφέρον στην ενημερωτική συγκέντρωση της 6/11: Η συνδικαλιστική εκπρόσωπος των δημοσιογράφων, Μπούλικα Μιχαλοπούλου, έθεσε ζήτημα παραβιάσεων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και το μέλος της ΠΓ Νίκος Φίλης έσπευσε εμμέσως πλην σαφώς να συμφωνήσει (ε, με κάτι τέτοια δεν δικαιώνουν την αυτοτελή ύπαρξή τους οι «53»; ), λέγοντας πως ο «105.5» θα πρέπει να γίνει σταθμός «που θα παράγει πολιτική», αντί να «γίνεται καθημερινά ένα ηχητικό Γραφείο Τύπου»…

Για να γίνει αντιληπτή η νοοτροπία της… προσωρινο- μόνιμης διεύθυνσης του «Κόκκινου», αξίζει να σημειωθεί κάτι που συνέβη την Πέμπτη, 14 Δεκεμβρίου, ημέρα της 24ωρης γενικής απεργίας, κατά την οποία – ως γνωστόν, απεργούσαν και οι εργαζόμενοι στον Τύπο: Ο Κ. Νικόλτσιος έδωσε εντολή να σταματήσει ο σταθμός να εκπέμπει το απεργιακό «σποτ» διότι… δεν του άρεσε! Χρειάστηκε να αντιδράσουν δημοσιογράφοι και να ενημερώσουν μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ώστε να συνεχίσουν οι ακροατές του σταθμού να πληροφορούνται, σε τακτά χρονικά διαστήματα, για ποιο λόγο άκουγαν μόνο τραγούδια κι όχι ενημερωτικές εκπομπές, την ημέρα εκείνη… 

Κι όμως, εν μέσω τέτοιων καταστάσεων, με διευθυντές που είτε παραιτούνται (Μηλάτος) είτε δηλώνουν δημοσίως ότι θα επιθυμούσαν να απαλλαγούν από αυτό το καθήκον (Σχινάς, στην ενημερωτική συγκέντρωση της 6/11), με προσωπικό που λιγοστεύει, με δημοσιογράφους που ενίοτε κάνουν δυο εκπομπές κατά την ίδια ημέρα για να καλυφθούν κενά, με πλήρη εργασιακή αναστάτωση και ανασφάλεια, με καθυστερήσεις δύο – τριών μηνών στις καταβολές δεδουλευμένων αποδοχών, με μεγάλες ελλείψεις υποδομής, ο «105.5» κρατά τα 2/3 της ακροαματικότητας που διέθετε στις… δόξες του. Κι αυτό σε μία εποχή, τη σημερινή, που καθιστά πασιφανές (αρκετά τα σχετικά παραδείγματα) ότι η φιλική προς τον ΣΥΡΙΖΑ γραμμή είναι σημαντικό «βαρίδι» στο χώρο του Τύπου, ο οποίος ούτως ή άλλως διέρχεται βαθύτατη κρίση. 

Αναζητώντας εξηγήσεις και κίνητρα

Ο «105.5» λοιπόν αντέχει, για λόγους που δεν θα αναλυθούν στο παρόν κείμενο. Αντέχει, μάλιστα, την ώρα που ο άλλος σταθμός καθαρής «γραμμής ΣΥΡΙΖΑ», αυτός του ομίλου «24 Media» του Δημήτρη Μάρη, καταγράφει ακροαματικότητα που μετά βίας υπερβαίνει τη μισή του «Κόκκινου».

Πρόκειται, βεβαίως, για σταθμό σχετικά νέο, που όμως χαίρει τεράστιας διαφημιστικής προβολής από όλα τα μέσα του ομίλου Μάρη, μεταξύ άλλων από sites υψηλής αναγνωσιμότητας. Πρόκειται, επίσης, για σταθμό που κάθε άλλο παρά αντιμετωπίζει τα προβλήματα υποδομής και υπο-στελέχωσης, τα οποία μαστίζουν το «Κόκκινο». Για σταθμό που ανέμιζε σαν λάβαρο τις «μεταγραφές» παραγωγών – δημοσιογράφων που έχει κάνει από το «Κόκκινο», έπειτα από την ένταξη του Κώστα Αρβανίτη, πρώην διευθυντή του «105.5», στον όμιλο του Δ. Μάρη. Την επίδοση του σταθμού, όμως, στην τελευταία μέτρηση την χαρακτήρισαν απογοητευτική οι «άνθρωποι της πιάτσας» των ΜΜΕ. 

Λογικά, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε ένα επιπλέον κίνητρο, ισχυρότατο μάλιστα, να προσέξει… σαν τα μάτια του τον «105.5». Αντ’ αυτού, σχεδόν τον στραγγαλίζει… Πόσο ορθολογικό δείχνει αυτό, ακόμη και με το κριτήριο του «ψυχρού» πολιτικού υπολογισμού, που… δεν χαλά τη ζαχαρένια του για τα δικαιώματα των εργαζομένων;

Πόσο φυσιολογικό είναι να «κακοποιεί» έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ το πολιτικό του έρεισμα στα ερτζιανά, όταν τίποτα δεν εγγυάται πως θα καλύψει το διαγραφόμενο κενό ο νέος, «φίλα προσκείμενος» στην κυβέρνηση, ραδιοφωνικός σταθμός;

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ μοχθεί να συρρικνώσει το «σίγουρο», δικό του μέσο, ποντάροντας τα πάντα σε ένα «άλογο» που μέχρι στιγμής δεν δείχνει «να τραβάει»;

Γιατί, σε τελική ανάλυση, δεν «παίζει σε δυο ταμπλό»; Θα μπορούσε να αφήσει τον «105.5» να… ανασάνει και, εκ του παραλλήλου, να προσδοκά ό,τι καλύτερο είναι εφικτό (αν είναι) να αποκομίσει από την πολιτική φιλία ή «λυκοσυμμαχία» – αυτά τα κρίνει η ρέουσα πραγματικότητα – με τον Δ. Μάρη. Πώς μπορεί όμως να αιτιολογηθεί πολιτικά η απόπειρα να «ξηλωθεί», να παροπλιστεί το υπάρχον ραδιοφωνικό μέσο του ΣΥΡΙΖΑ, εν αναμονή μιας ισχυροποίησης του… φιλικού, «απ’ έξω»; Η προσδοκία ναι μεν δεν είναι παντελώς ανέφικτη, αλλά για την ώρα δείχνει – επιεικώς- αβέβαιη. 

Πολιτικός «κρετινισμός», ή … κάτι άλλο;

Η πρώτη πιθανή εκδοχή – απάντηση είναι πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ απλώς «τα κάνει μαντάρα» σε ένα ακόμη τομέα, βολοδέρνοντας στη διαχειριστική ανεπάρκεια και στην έλλειψη γνώσης για το συγκεκριμένο αντικείμενο, τα μέσα ενημέρωσης. 

Η εκδοχή αυτή, ωστόσο, δεν φαντάζει επαρκής για να εξηγήσει το όλο φαινόμενο. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς τέρας διορατικότητας για να αποφύγει κινήσεις πολιτικού… κρετινισμού. Ούτε απαιτείται ξεχωριστή σοφία για να γίνει κατανοητό πως, αν θέλεις όντως να αναζωογονήσεις έναν σταθμό (όσο φυσικά το επιτρέπει η «κεντρική» «ΣΥΡΙΖο – μνημονιακή» γραμμή του) και να τον αφήσεις να αναδείξει όσα πλεονεκτήματα διαθέτει, δεν αναθέτεις το «πηδάλιο» σε κάποιον διοικητικό τεχνοκράτη μη δημοσιογράφο, όπως ο Κ. Νικόλτσιος, με τη συγκεκριμένη «προϊστορία» και με δεδομένες άλλες τρέχουσες προτεραιότητες, στις ενασχολήσεις του (το ποδόσφαιρο, την Football League και την πορεία της ΠΑΕ Πανσερραϊκός). 

Κατά συνέπεια, φαίνεται εξόχως ισχυρή μια άλλη εκδοχή, που ήδη συζητείται, ακούγεται και ορισμένες φορές γράφεται, σε αναλύσεις. Σύμφωνα με αυτήν, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει υποχρεώσεις απέναντι στη δική του, νέα διαπλοκή και τους φίλους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στα ΜΜΕ (Σαββίδη, Μάρη). Εφ’ όσον αναλαμβάνουν αυτοί να προβάλλουν την κυβερνητική γραμμή, πιθανότατα ζητούν και κάποιο αντάλλαγμα, σχετικό με τα μέσα ενημέρωσης: Να πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ τα… δέοντα, μήπως και μεταφερθεί στα δικά τους μέσα το όποιο κοινό διαθέτουν τα μέσα ενημέρωσης ιδιοκτησίας του κυβερνώντος κόμματος.

Υπό αυτήν την έννοια, σύμφωνα πάντα με αυτήν την εκδοχή, ο ΣΥΡΙΖΑ μοχθεί για να συρρικνώσει – από κάθε πλευράς- το «Κόκκινο», μπας και το κοινό του σταθμού μετατοπιστεί προς τον σταθμό της «24 Media». Για να αποτελέσει ένα είδος… έμψυχης «προίκας», στον «γάμο» Μάρη – κυβέρνησης, που είναι φυσικά άγνωστο αν θα διαρκέσει αιώνια, πολύ, ή λίγο…

Οι ακροατές και οι αναγνώστες, πάντως, δεν αλλάζουν «στέγη» τόσο εύκολα, όσο οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Κι όπως δείχνουν όσα συμβαίνουν στον Τύπο στα χρόνια της κρίσης, κάθε άλλο παρά βέβαιο είναι πως ο κόσμος που θα εγκαταλείψει ένα μέσο ενημέρωσης (ή που θα έχει «εγκαταλείψει» αυτό, βάζοντας λουκέτο) θα τρέξουν ασμένως να τιμήσουν κάποιο άλλο. Πέρα από το κεφαλαιώδες ζήτημα του τι θα πράξουν οι νυν «φίλοι» του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρηματίες, εάν διαισθανθούν πως το συμφέρον τους απαιτεί επανεξέταση συμμαχιών και προσανατολισμών.

Όλα αυτά, όμως, είναι «ψιλά γράμματα» για την… ιδιοφυή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Το βέβαιο είναι ότι δυο – τρεις κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες νιώθουν άνετα που… νιώθει μαζί τους άνετα η νέα διαπλοκή. Κι αυτό προς το παρόν τους φαίνεται αρκετό.

Όταν το κόμμα δίνει συχνότητά του στον «ανταγωνιστή» του «Κόκκινου»…

Η αλήθεια είναι ότι από τη στιγμή που φάνηκε στον ορίζοντα ο σταθμός της «24 Media», η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύτηκε να κρύψει – και μάλλον δεν τα κατάφερε- την πρόθεσή της να τον πριμοδοτήσει, ακόμη και σε βάρος του «Κόκκινου». 

Χαρακτηριστικό ήταν το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραχώρησε τη συχνότητα «Μωβ» στη Θεσσαλονίκη, που ήταν δικής του ιδιοκτησίας, στην «24Media». Η συχνότητα αυτή παρέμενε έως τότε αναξιοποίητη, όπως επεσήμαναν και οι εργαζόμενοι στο «Κόκκινο» σε παλαιότερη συνέλευσή τους, στην οποία επισημάνθηκε, για το θέμα του «Μωβ» και το εξής:

«Έτσι, απέναντι από το ΚΟΚΚΙΝΟ Θεσσαλονίκης βρέθηκε ο σταθμός News 24/7 (σ. σ. της «24 Media»). Την ίδια ώρα, το ΚΟΚΚΙΝΟ Θεσσαλονίκης που υποφέρει οικονομικά, ενοικιάζει τη συχνότητα από την οποία εκπέμπει…».

Τόσος ήταν ο ενθουσιασμός πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τον σταθμό του «συμμάχου» Δ. Μάρη, ώστε ορισμένα που για «θεσμικούς» λόγους θα έπρεπε να κρατούν προσχήματα, δεν το έκαναν. Την άποψη πως θα έπρεπε όλοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι να στηρίξουν το «News 24/7», διότι το «Κόκκινο» τα βγάζει πέρα μια χαρά και μόνο του (έλα όμως που η ίδια η Κουμουνδούρου του βάζει τρικλοποδιές…), εξέφρασε προ καιρού σε συνέλευση της Οργάνωσης Μελών Πετραλώνων, στην οποία ανήκει, ο Πάνος Σκούτας. Ο διευθυντής του Γραφείου του υπουργού Νίκου Παππά.

Παρεμπιπτόντως: Πρόσφατη ρύθμιση του ίδιου του Ν. Παππά για τα κομματικά και δημοτικά έχει εγείρει το ερώτημα μήπως επίκειται «ξαφνικός θάνατος» του «Κόκκινου», εξ αυτού του λόγου. Φυσικά μπορεί να πρόκειται και για σύμπτωση…

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΔΙΑΤΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ΕΚΤΕΛΕΙ

Ο πασάς διατάζει και τα γιουσουφάκια του εκτελούν.

πηγή:

Η ξεφτίλα τους δεν έχει όρια. Οπως μας λέει η σημερινή ειδησεογραφία το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού ανακοίνωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε αίτηση ακύρωσης κατά της απόφασης με την οποία χορηγήθηκε άσυλο σε έναν από τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς τους οποίους το καθεστώς της Αγκυρας τους αποδίδει συμμετοχή στην αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλη του 2016.

Να θυμίσουμε ότι η συγκεκριμένη επιτροπή ασύλου έλαβε αυτή την απόφαση τονίζοντας ότι ο συγκεκριμένος Τούρκος στρατιωτικός δεν αποδεικνύεται από κανένα στοιχείο ότι είχε συμμετοχή στο πραξικόπημα, αλλά αντίθετα η Τουρκία τον εκζητεί για «πολιτικά εγκλήματα» και για τους λόγους αυτούς δεν μπορεί να εκδοθεί στη γείτονα χώρα, πολύ περισσότερο μάλιστα καθώς δεν θα «έχει μια δίκαιη δίκη».

Οι υπόλοιποι επτά Τούρκοι στρατιωτικοί που ανήκουν στην ίδια ομάδα με τον συγκυβερνήτη του ελικοπτέρου για τον οποίο γίνεται αναφορά οι οποίοι κατέφυγαν στην Αλεξανδρούπολη μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στη γείτονα χώρα, παραμένουν ακόμη στο Αστυνομικό Τμήμα του Ολυμπιακού Χωριού σε καθεστώς διοικητικής κράτησης, αναμένοντας τις αποφάσεις της επίμαχης Επιτροπής. Σ' αυτή την εξέλιξη δεν μπορεί παρά να θυμηθούμε τα όσα είχε ισχυριστεί ο Τούρκος Πρόεδρος σε συνέντευξη που είχε δώσει στον ΣΚΑΪ και τον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά πριν από την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα. Εκεί ο Ερντογάν είχε εκφράσει την δυσαρέσκεια του για το ζήτημα των «8», ισχυριζόμενος ότι ο Αλέξης Τσίπρας του είχε υποσχεθεί τηλεφωνικά την έκδοση τους.

Ανεξάρτητα πάντως από την βασιμότητα των ισχυρισμών του Ερντογάν, η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να υποβάλλει αίτηση ακύρωσης της απόφασης παροχής ασύλου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ανεξάρτητη από την ανακοίνωση του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών που προηγήθηκε. Σ' αυτή τονίζεται ότι η χορήγηση ασύλου από την Ελλάδα σε έναν από τους οκτώ φερόμενους ως πραξικοπηματίες, θα έχει επιπτώσεις στις διμερείς σχέσεις και στη συνεργασία των δύο χωρών σε περιφερειακά θέματα και πως θεωρεί ότι η απόφαση είναι «πολιτικά υποκινούμενη» και ότι ...αποδεικνύει πως η Ελλάδα υποθάλπει πραξικοπηματίες.

Εν κατακλείδει:

Η άσκηση εξουσίας απ'τον "αριστερό" ηγέρπη και την κλίκα του, deja vu  των πιο ελεεινών πολιτικών των προηγούμενων ετών...

Το σημερινό συμβάν, η αίτηση ακύρωσης κατά της χορήγησης ασύλου στον Τούρκο πιλότο που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση, επανάληψη μοιάζει της αισχρής παράδοσης του Οτσαλαν απ' τον Πάγκαλο, στους διώκτες του.

Κι έτσι ξαναζούμε το επεισόδιο: Ο πασάς διατάζει και τα γιουσουφάκια του εκτελούν.

Υ.Γ: Στην σημερινή πολιτική συγκυρία όπου υπάρχει μια σφοδρή ενδοαστική σύγκρουση μεταξύ εξουσιαστικών δομών (κυβέρνησης -δικαστικής κλίκας) δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι θα υλοποιηθούν οι κυβερνητικές προθέσεις). 

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΟΙ 10 ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΝΤΡΑΜΕΡ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

Οι 10 καλύτεροι ντράμερ όλων των εποχών

πηγή:

Οι ντράμερ συνήθως δεν έχουν και την καλύτερη τύχη σε ένα συγκρότημα. Όχι μόνο τρώνε την καζούρα των φίλων τους, επειδή θεωρούνται οι λιγότερο δημοφιλείς από τον κιθαρίστα και τον frontman, αλλά τις περισσότερες φορές αυτό ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Είναι λιγότερο δημοφιλείς. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις, και οι φίλοι ντράμερ και οι φίλοι των ντράμερ ανά τον κόσμο θα σου μιλάνε για αυτές και τα μάτια τους θα σπινθηροβολούν.

*************************************

DAVID GROHL

Από μία τέτοια λίστα δεν μπορεί να λείπει ο ντράμερ του ‘Smells like teen spirit’, το πιο ικανοποιητικό για τη νεανική καρδιά χτύπημα σε ντραμ.

*************************************

RINGO STARR

O Ringo δεν ήταν ο πιο δεξιοτέχνης ντράμερ, χωρίς εκείνον όμως οι Beatles δεν θα είχαν ποτέ τον ίδιο ήχο. Δεν συνέβαλε τόσο στον ρυθμό όσο στην αρμονία και αυτό θα του δίνει για πάντα μια θέση ανάμεσα στους καλύτερους ντράμερ του κόσμου.

*************************************

PHIL COLLINS

Μπορεί ο περισσότερος κόσμος να τον θυμάται από τις μπαλάντες του, όπως το ‘Against all Odds’, οι πραγματικοί φαν του όμως τον θαυμάζουν για το πώς βαράει τα ντραμς.

*************************************

JOHN BONHAM

Δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα ο ντράμερ των Led Zeppelin. To Rolling Stone μάλιστα τον έβαλε στο Νο1 της λίστας του με τους 100 καλύτερους ντράμερ όλων των  εποχών.

*************************************

BUDDY RICH

Για τους περισσότερους όμως είναι ο τζαζίστας Buddy Rich ο καλύτερος ντράμερ που υπήρξε ποτέ και όσο ζούσε αυτή ήταν η φράση που ακολουθούσε πάντα το όνομά του.

*************************************

BENNY BENJAMIN

Γνωστός και με το παρατσούκλι Papa Zita, ο Benny Benjamin θαύμαζε και επηρεάστηκε από τον Buddy Rich, φυσικά ανέπτυξε όμως το δικό του στυλ. Απέκτησε φήμη μέσω της μπάντας του The Funk Brothers, έπαιξε όμως τα ντραμς του και παρέα με πασίγνωστους μουσικούς.

*************************************

KEITH MOON

O αδικοχαμένος ντράμερ των The Who με το παρατσούκλι Moon the Loon εκτός από τη δεξιοτεχνία του στα ντραμς ήταν γνωστός για το εκρηκτικό του παίξιμο.

*************************************

NEIL PEART

Νεότερος επηρεάστηκε από τον Keith Moon και τον John Bonham. Μεγαλώνοντας ανακάλυψε τον Buddy Rich. O ντράμερ των Rush συνδύασε στο παίξιμό του τη hard rock και τη jazz και έγινε το 1983 έγινε το νεότερο μέλος του Modern Drummer Hall Of Fame, μίας ετήσιας λίστας του περιοδικού Modern Drummer με τους καλύτερους της χρονιάς.

*************************************

GINGER BAKER

Ο ντράμερ των Cream, μιας μπάντας που είχε διάρκεια ζωής 3 ετών αλλά επηρέασε όσο λίγες τη ροκ μουσική, χαρακτηρίστηκε ο πρώτος superstar ντράμερ.

*************************************

NICK MASON

Ιδρυτικό και το μόνο σταθερό μέλος των Pink Floyd από το 1965 που δημιουργήθηκαν, ο Nick Mason ήταν καθοριστικός για τον ήχο αυτής της άρτιας μπάντας.

*************************************

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΤΑ ΤΡΟΛ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

πηγή:

Στάθης

Εν καιρώ…

Καλημέρα σας – και αντίο 2017! «Κάθε πέρσι και καλύτερα» έλεγαν οι παλιοί, παρότι στην εποχή τους το πάλευαν, αγωνίζονταν, ελπίζοντας πάντα σε μια καλύτερη μέρα. Σήμερα ο καπιταλισμός παγκοσμίως και στην Ελλάδα ειδικώς, ετοιμάζει μονίμως και για τους πάντες, πλην των Κροίσων, ακόμα χειρότερες μέρες. Μόνον οι υπερπλούσιοι ελπίζουν σε ακόμα περισσότερο πλούτο (τον οποίον, είναι βέβαιον, θα πάρουν μαζί τους στον Άδη).

Στο μεταξύ κάνουν τη ζωή των ανθρώπων κόλαση, αλλά τι σημασία έχει αυτό μπροστά στο κατόρθωμα των 500 πλουσιοτέρων (φιλοσοφικώς) κρετίνων να αυξήσουν την περιουσία τους κατά ένα τρισεκατομμύριο δολάρια μέσα σε έναν χρόνο –τρέλα δίχως σύνορα! μόνον τέσσερις απ’ αυτούς διαθέτουν το ΑΕΠ της Ελλάδας συν το χρέος της, σε ατομική περιουσία.

Φοβάμαι  ότι ο τάφος του καθενός απ’ αυτούς θα πρέπει να είναι τόσο μεγάλος όσο το Ελληνικό για να χωρέσει τα λεφτά που θα πάρουν μαζί τους – δολάρια σε κτερίσματα και σε χοές ευρώ.

 Όμως το έτος τελειώνει, ο Άη Βασίλης, ο άγιος προστάτης της κυρίας Θεανώς Φωτίου, επιστρέφει στο υπερβόρειο σέλας, έρχονται οι καλικάντζαροι και  φεύγοντας κι αυτοί με τα Φώτα θα μας απομείνουν συντροφιά τα τρολ.

Τα τρολ είναι όντα παράξενα, αηδή, χωρίς ψυχή τα ίδια, τρώνε τις ψυχές των άλλων. Έχουν πολλά ονόματα, πιο πολλά απ’ όσα έχει ο Διάβολος, και ρουφούν σαν βδέλες τη λογική από τις λέξεις. Κάποιοι, λίγοι ή πολλοί, εξακολουθούν να νομίζουν ότι η ανοχή στα τρολ είναι δημοκρατική. Είναι το αντίθετο. Είναι αυτή η ανοχή κάτι σαν επιβράβευση εκείνων που τα χρησιμοποιούν για να υπονομεύσουν τον δημοκρατικό διάλογο, τη διακίνηση των ιδεών και, εν τέλει, τηδημοκρατία. 

Χειρότερα απ’ τα τρολ είναι μόνον τα αφεντικά τους. Και η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ιδιαιτέρως ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν πλέον οργανώσει τις ορδές των τρολ σε στρατιές. Μάλιστα, όπως εύστοχα παρατηρεί ο κ. Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, η χρήση των τρολ είναι «το πιο ραδιενεργό στρατήγημα του ΣΥΡΙΖΑ». Γράφει (στο Ημερολόγιό του στηLIFO): «Καθώς κλείνει μια από τις πιο περίεργες χρονιές στα ελληνικά media, θέλω να το πω άπαξ: η χρησιμοποίηση των social media αρχικά απ’ τον Σύριζα και μετά απ’ όλους, για δολοφονία χαρακτήρων και απαξίωση μέσων, διέχυσε στην κοινωνία τόση αρρώστια, που θα περάσουν πολλά χρόνια για να αποκατασταθεί μια στοιχειώδης διαύγεια. (…) Κατηγορούν τον Σύριζα για πολλά. Για μένα η στράτευση των τρολ και η μεθοδική διασπορά ψευδών ειδήσεων, προεκλογικά, ήταν το πιο ραδιενεργό τους στρατήγημα. » Που αναμφίβολα, μια μέρα, θα γίνει και η δική τους νέμεση».

Αλλά, αν τα τρολ είναι τα ζόμπι της υπόθεσης το ίδιο μιαροί και μιασματικοί γίνονται όλο και περισσότεροι δημοσιογράφοι που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αρέσει, φερ’ ειπείν, ένα σκίτσο του Αρκά στον Καρανίκα κι αμέσως αναλαμβάνουν τα τρολ ή οι αυτόκλητοι δημοσιογράφοι που φέρονται σαν τρολ να κάνουν τον Αρκά ψητόν στα κάρβουνα (της κόλασης που καίει μέσα τους).

  Πρόκειται για ένα τεράστιο πρόβλημα που η λύση του (αν ποτέ υπάρξει χωρίς αυταρχικές παρεκτροπές) δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Για την ώρα «επαφίεται στο φιλότιμο» των αναγνωστών η ακύρωση και η κατά το δυνατόν εξουδετέρωση των τρολ. Και όσων ενστερνίζονται τον τρόπο τους…

***

Καλή χρονιά σε όλους μας (όπως το καθήκον της ευχής την υποχρεώνει να λέει) – θα τα ξαναπούμε μετά τον Άη Βασίλη, με τα… καλικαντζαράκια…  

 ***

«Το τελευταίο σημείωμα», η τελευταία ταινία του κ. Παντελή Βούλγαρη και της κυρίας Ιωάννας Καρυστιάνη, έμεινε πολλές βδομάδες στις αίθουσες και την είδε πολύς κόσμος επιβραβεύοντας έτσι την αξία της. Η ταινία διεύρυνε το κοινό της πηγαίνοντας «από στόμα σε στόμα», καθ’ ότι προκάλεσε συζητήσεις ανάμεσα στις παρέες. Κι αυτό επειδή είχε (έχει) πολλά να πει, πολιτικά, φιλοσοφικά, ηθικά και αισθητικά περί τα ανθρώπινα.

 Η προβολή της ταινίας παρατείνεται, συνεχίζεται – αναζητήστε την. Όσο για την άχαρη συζήτηση (κι ευτυχώς βραχεία) που ξέσπασε με την εμφάνιση του φιλμ, γύρω από την αντικατάσταση της λέξης «κομμουνιστές» με τη λέξη «Έλληνες» στη διαταγή εκτέλεσης των ηρώων, καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε ότι εκείνην την εποχή κι εκείνη τη στιγμή οι δύο λέξεις συχνά ταυτίζονταν.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)