ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΣΤΟ ΚΕΛΙ

Και τώρα στο κελί -

 Οι συνέπειες της 

εξόδου από τη Βουλή 

για τη Χρυσή Αυγή

πηγή:

ΜΙΧAΛΗΣ ΛΑΓAΝΗΣ

Η εκλογική συντριβή της Χρυσής Αυγής στις βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από το σύνολο του δημοκρατικού κόσμου.

Η θεωρητικά «αταλάντευτη» εκλογική βάση του 7% - 8%, την οποία χρησιμοποιούσαν τα μέλη της οργάνωσης ως επιχείρημα, φυλλορρόησε προς τη Νέα Δημοκρατία και την ακροδεξιά – πλην όμως περισσότερο «πολιτικά ορθή» (political correct) – επιλογή της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του τελικού εκλογικού αποτελέσματος από τη Singular Logic, μετά την ολοκλήρωση της καταμέτρησης των ψήφων, η καθίζηση της Χ.Α. στο διάστημα μεταξύ των ευρωεκλογών του Μαΐου και της διαδικασίας στις 7 Ιουλίου υπήρξε σημαντική.

Συγκεκριμένα μέσα σε ενάμιση μήνα το νεοναζιστικό μόρφωμα απώλεσε 110.000 ψήφους, που το οδήγησαν στο 2,93% και την έξοδό του από τη Βουλή. Στις ευρωεκλογές η Χ.Α. είχε συγκεντρώσει 275.734 ψήφους, ενώ στις εκλογές της 7ης Ιουλίου έλαβε μόλις 165.689 ψήφους.

Υπενθυμίζεται ότι στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 η οργάνωση είχε πάρει ποσοστό 6,99%, το οποίο «μεταφράζεται» σε 379.722 ψήφους. Δηλαδή μεταξύ των προηγούμενων και των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών 214.013 ψηφοφόροι, σχεδόν τα δύο τρίτα της εκλογικής τους δύναμης, «γύρισαν την πλάτη» στους νεοναζί.

Επιπλέον μπορεί στο ολιγόλεπτο μήνυμα προς τους οπαδούς της οργάνωσης ο Μιχαλολιάκος να απηύθυνε προσκλητήριο επιστροφής στην εγκληματική δράση της συμμορίας («γυρίζουμε εκεί όπου ανήκουμε, στον δρόμο»), αλλά είναι γεγονός ότι η Χ.Α. έχει χάσει μεγάλο μέρος της επιρροής της.

Οι «πυρηνάρχες» δυσκολεύονται να προσελκύσουν νέα μέλη και η αποκαλυφθείσα εγκληματική της δράση έχει κάνει πολλούς ακροδεξιούς ψηφοφόρους να αναζητούν πιο «λάιτ» επιλογές ή να επιστρέφουν στο «καμουφλάζ» του λαϊκού δεξιού και την «ανωνυμία» που προσφέρουν η Ν.Δ. και το κόμμα του Βελόπουλου.

Χωρίς βουλευτική ασυλία

Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα JailGoldenDawn, όπου καταγράφονται οι εξελίξεις στη δίκη των μελών της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης, η εκλογική ήττα της Χρυσής Αυγής σημαίνει ότι αρκετοί κατηγορούμενοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης δεν θα απολογηθούν με την ιδιότητα του βουλευτή.

«Δικονομικά η θέση τους ως κατηγορουμένων δεν αλλάζει. Όμως χάνουν πλέον ένα ισχυρό υπερασπιστικό τους χαρτί. Το τεκμήριο της ‘‘νομιμότητας’’ ως κοινοβουλευτικό κόμμα. Δεν μπορούν πλέον να παρουσιάζουν εαυτούς ως θύματα πολιτικών διώξεων και σκευωρίας. Ένα επιχείρημα που χρησιμοποίησε κατά κόρον η υπεράσπιση κατά τη διάρκεια της δίκης» σημειώνει μιλώντας στο «Ποντίκι» η δικηγόρος Ελευθερία Τοπατζόγλου, μέλος της πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χ.Α.

Ένας άλλος κίνδυνος ο οποίος υπήρχε σε περίπτωση επανεκλογής των χρυσαυγιτών στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές ήταν το αμετάκλητο της απόφασης του δικαστηρίου.

Όπως επισημαίνει η Ελευθερία Τομπατζόγλου: «Ακόμα και στην περίπτωση που πρωτοδίκως το δικαστήριο καταδίκαζε όλους τους κατηγορουμένους οι οποίοι ανήκουν στον κλειστό πυρήνα της οργάνωσης, η απόφαση δεν θα είχε αμετάκλητο χαρακτήρα. Και μέσα στην τρέχουσα θητεία τους ως βουλευτών δεν επρόκειτο να έχει ολοκληρωθεί η εκδίκαση των ποινών σε δεύτερο βαθμό.

Συνεπώς, με άλλοθι τη βουλευτική τους ιδιότητα, που δεν χάνεται στην περίπτωση μη τελεσίδικης καταδίκης, θα μπορούσαν να αιτούνται και εξασφαλίζουν αναστολή των ποινών εγείροντας διάφορες προφάσεις».

Βέβαια μετά την εκλογική ήττα της Χρυσής Αυγής αρκετοί κατηγορούμενοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης δεν θα απολογηθούν με την ιδιότητα του βουλευτή. Πρόκειται για τον πικρό καρπό της στρατηγικής κωλυσιεργίας που ακολούθησε η υπεράσπιση τον τελευταίο χρόνο.

Εντυπωσιακή είναι ακόμα η εξέλιξη ότι ο μόνος που θα προσέλθει στο δικαστήριο να απολογηθεί διατηρώντας τη βουλευτική ιδιότητα είναι ο κατηγορούμενος Ιωάννης Λαγός, ο οποίος έχει εκλεγεί ευρωβουλευτής.

Η απώλεια της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης θα σημάνει νέες δυσκολίες στη χρηματοδότηση της οργάνωσης, καθώς θα παύσουν οι μηνιαίες βουλευτικές αποζημιώσεις, θα διακοπούν οι συμβάσεις των επιστημονικών συνεργατών και θα επιστρέψουν στα καθήκοντά τους οι δεκάδες μετακλητοί υπάλληλοι που περιφέρονται στις εκδηλώσεις.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΟΜΟΡΦΑΝΤΡΑ ΜΟΥ !!!!!!

Τι αντιπολίτευση θα κάνουν; Συζήτηση άνευ νοήματος

πηγή:

Του Δημήτρη Καμπουράκη

Διαβάζω κάτι βαθυστόχαστα για την αντιπολίτευση που σκοπεύει να κάνει ο Τσίπρας και με πιάνουν τα γέλια. Λες και ξέρει ο ίδιος, για να ξέρουν και οι γύρω-γύρω αναλυτές. Ένας ακραίος πολιτικός τυχοδιώκτης ήταν πάντα ο Αλέξης κι έτσι θα συνεχίσει. Όποιον δρόμο θεωρεί αποδοτικό για τον ίδιον τον παίρνει κατ’ ευθείαν και όποιο μέσο βλέπει ότι του προσδίδει οφέλη το χρησιμοποιεί ανενδοίαστα. Σιγά μην αλλάξει τώρα.

Ακούω μάλιστα κάτι αλλόκοτα που με πείθουν ότι οι συνέλληνες δεν έχουν ακόμα καταλάβει ποιον είχαν πρωθυπουργό κι ας τον έδιωξαν. Πρώτα λέει θα αποφασίσει για τον καινούριο χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και στην συνέχεια αυτός ο χαρακτήρας θα σφραγίσει υποχρεωτικά τον τρόπο που θα αντιπολιτευτεί την κυβέρνηση της ΝΔ. Σιγά μην γράψει και το ‘’τι να κάνουμε του 21ου αιώνα’’ σαν άλλος Λένιν.

Δηλαδή πιστεύουν πως αν ον Τσίπρας ονομάσει κεντρώο σοσιαλδημοκράτη τον καινούριο ΣΥΡΙΖΑ, τότε και η αντιπολίτευση του θα είναι παραγωγική, μετριοπαθής, εποικοδομητική και μέσα στον πολιτικό πολιτισμό. Αν πάλι επιλέξει να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, τότε αντιστοίχως η αντιπολίτευση του θα είναι σκληρή, δομική, ακραία και φυσικά στο πεζοδρόμιο το οποίο συχνά-πυκνά θα ξηλώνεται σαν κάποτε.

Η κανονική σειρά των πραγμάτων θα ‘πρεπε πράγματι να είναι αυτή. Πρώτα το ξεκαθάρισμα του ιδεολογικού χαρακτήρα του κόμματος και μετά η χρήση των πολιτικών όπλων που αντιστοιχούν σ’ αυτή την ιδεολογική ταυτότητα. Έλα όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ήταν ούτε θα γίνει ποτέ ένα κανονικό κόμμα αυτού του τύπου, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ένας προσωποπαγής σχηματισμός που έχει για αρχηγό έναν υπερφιλόδοξο τυχοδιώκτη που πάει με «βλέποντας και κάνοντας».

Ο Αλέξης στην ζωή του έδινε τόση σημασία στην αρμονική συνύπαρξη ιδεολογίας και μέσων που χρησιμοποιούσε, όση σημασία δίνει και ο λύκος στην πολιτική ταυτότητα του αρνιού που κυνηγά. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι θα γίνει ακριβώς το ανάποδο. Επειδή ο στόχος του είναι η επαναφορά στην εξουσία και μόνο, πρώτα θα διαπιστώσει τι αντιπολιτευτικές δυνατότητες έχει και ως που μπορεί να το φτάσει και μετά θα προσαρμόσει αναλόγως την δήθεν ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα του κόμματος του.

Αν μπορεί να κάνει ζημιά στην κυβέρνηση με απεργίες, διαδηλώσεις, φασαρίες και εξεγέρσεις, πολύ ευχαρίστως θα το κάνει και γρήγορα, αδιαφορώντας αν έχει αυτό-ονομαστεί σοσιαλδημοκράτης και κεντρώος ευρωπαϊστής. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα ταυτιστεί με κάθε διαμαρτυρόμενο και θα υποδαυλίσει κάθε θιγόμενη από τις μεταρρυθμίσεις συντεχνία. Καμιά δήθεν μετατόπιση στον κεντρώο χώρο δεν θα τον εμποδίσει να κάνει την ζημιά, εφόσον θα πιστέψει ότι αυτή θα τον ευνοήσει.

Αν πάλι διαπιστώσει ότι τον πρώτο καιρό ο κόσμος δεν θα είναι πρόθυμος για φασαρίες και εξεγέρσεις, αν καταλάβει ότι δεν μπορεί να κινητοποιήσει μάζες ή φορείς, τότε θα περιμένει. Θα πουλά σοσιαλδημοκρατικά φούμαρα, αλλά πάντα θα ελπίζει και θα προσπαθεί να φτιάξει ένα κύμα νεοαγανακτισμένων, στο οποίο θα προσπαθήσει να καβαλήσει. Μην βαυκαλιζόμαστε, ο στόχος των Συριζαίων δεν είναι να καταλάβουν τον κεντροαριστερό πόλο, αλλά την εξουσία εκ νέου. Και ουδέποτε όσο θα υπάρχει Αλέξης, δεν θα απεμπολήσουν το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΓΙΑΤΙ ΕΧΑΣΕ Ο ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ;

πηγή:

2310net

Από το βράδυ των ευρωεκλογών διεξάγεται μια δημόσια συζήτηση που αφορά στο γιατί έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εθνικές εκλογές. Ακριβώς. Επί 40 μέρες κυριαρχούσε μια μιζέρια στο στρατόπεδο της απελθούσας κυβέρνησης με αποτέλεσμα το κλίμα λίγο να θυμίζει ότι είμαστε σε προεκλογική περίοδο και περισσότερο να κλαίνε τον μακαρίτη. Σε αυτό το διάστημα ακούσαμε διάφορους λόγους για τους οποίους έχασε στις Ευρωεκλογές και θα ξαναέχανε στις εθνικές ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν προσπαθήσω να τα μαζέψω όλα όσα ακούστηκαν σε ένα κείμενο θα παραλείψω σίγουρα κάποια οπότε όσα ακολουθούν δεν εξαντλούν τις συριζαιικές δικαιολογίες.

• –Ο κόσμος δεν κατάλαβε το έργο της κυβέρνησης

Σοβαρότατη δικαιολογία. Η κυβέρνηση έκανε τεράστιο έργο αλλά ήταν από το χωριό δεν το ξέραμε.

• –Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν βοήθησαν ώστε να γίνει γνωστό το έργο της κυβέρνησης και έπρεπε να τα κάνει όλα ο Τσίπρας

Φυσικά! Που ακούστηκε ο πρόεδρος ενός κόμματος να αναλαμβάνει να μιλήσει σε ομιλίες, να κάνει περιοδείες, να δώσει συνεντεύξεις.

• –Φταιεί ο λαός που δεν κατάλαβε το έργο της κυβέρνησης.

Ναι, εσύ που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές συνέβαλες στην πτώση του …τείχους γιατί απλά είσαι λίγο χαζούλης και δεν κατάλαβες πως το Μνημόνιο, οι περικοπές, οι κωλοτούμπες και όλα τα υπόλοιπα έγιναν για το καλό σου.

• –Φταίει η οικογενειοκρατία

Εντάξει, όλοι ξέρουμε ότι το Μητσοτακέϊκο έχει ακόμα 4 πρωθυπουργούς να βγάλει, αλλά ξαφνικά ανακαλύψαμε την Αμερική.

• –Φταίει το ΚΚΕ

Πόσιμπολ. Βέβαια, η μετάλλαξη σε νέο παλιοΠΑΣΟΚ απαιτεί να ξαναβγούν από τα ντουλάπια αυτά που έλεγαν και τότε οι ΠΑΣΟΚοι.

• –Φταίει η αποχή

Γιατί ως γνωστό άλλο η αποχή και άλλο η αποχή των ΣΥΡΙΖΑιων.

• –Φταίει το ΠΑΣΟΚ της Φώφης

Αν για εμάς το νόημα της ύπαρξης του ΠΑΣΟΚ μπορεί να αναζητηθεί μόνο μεταφυσικά, για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά χαμένοι ψήφοι. Είναι ακριβώς ό,τι ήταν ο ΣΥΝ για το ΠΑΣΟΚ κάθε φορά που εκείνο έχανε εκλογές.

• –Φταίει ο καλός καιρός

Και ο ανάδρομος Ερμής.

• –Φταίει η διαπλοκή

Το έγραψε και το Έθνος. Αλήθεια.

• –Φταίει ο ΣΚΑΙ

Καλά ο ΣΚΑΙ πάντα φταίει. Εδώ δεν τους αδικώ.

Πουθενά δεν θα ακούσεις ότι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που επέλεξε να ακολουθήσει μια σκληρή μνημονιακή πολιτική, να συνεχίσει από εκεί που το είχε αφήσει η κυβέρνηση Σαμαρά. Να πλησιάσει όλο και περισσότερο τον διαβολικά καλό Τράμπ και να συμβάλει στο αιματοκύλισμα των λαών. Να συγκεντρώσει όλα τα πολιτικά απόβλητα για να συνθέσει ένα υπουργικό συμβούλιο που έχει τόση σχέση με την Αριστερά όση η κηραλοιφή του Βελόπουλου με την τριχόπτωση.

Όμως όταν έκλεισαν οι κάλπες και ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα είναι σαν να άλλαξαν όλα τα παραπάνω. Η ήττα δεν ήταν πια ήττα, αλλά νίκη. Η απώλεια της κυβέρνησης ήταν σχεδόν αναγκαίο καλό για τους μελλοντικούς σεισμούς που έρχονται. Κι όλα αυτά γιατί ό,τι είχε απομείνει από το ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίζαμε τελειώνει. Η μετεξέλιξη σε νέο φορέα με διαφορετική λειτουργία και ενδεχομένως διαφορετικό όνομα δεν αργεί. Το νέο ΠΑΣΟΚ ξεπροβάλλει και επίσημα. Ο έτερος πόλος στην ΝΔ θα αποτελέσει την όψη της νέας μεταμνημονιακής κανονικότητας. Θα ξαναζεσταθεί η σούπα της σοσιαλδημοκρατίας και η ζωή συνεχίζεται. Μαζί της θα συνεχιστούν και οι αυταπάτες καθώς όπως αποδείχθηκε ο λαός καταψηφίζει όσους ψηφίζουν μνημόνια, αλλά είναι πρόθυμος να τους ξαναψηφίσει λίγο αργότερα ή να ψηφίσει μια εναλλακτική μνημονιακή επιλογή μέχρι να του περάσουν τα νεύρα.

Ωστόσο, το γεγονός ότι η κυβέρνηση της υποτιθέμενης Αριστεράς δεν ενοχλείται που κυβέρνησε με το πρόγραμμα της ΝΔ, δεν ενοχλείται που κατάφερε να ανοίξει το δρόμο στην πιο ακραία διαθέσιμη μορφή νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, και αντί να αναρωτηθεί για ποιο λόγο δεν συγκρούστηκε ποτέ με τις αξίες και τις ιδέες της Δεξιάς πανηγυρίζει για τη μικρή εκλογική πτώση, αποδεικνύει ότι το διαζύγιο του ΣΥΡΙΖΑ με την Αριστερά είχε βγει από καιρό και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να πάρει την κηδεμονία

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ, ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ : ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΡΟΛ

Εκλογές 2019 Bαρουφάκης, Βελόπουλος: Κόμματα τρολ

πηγή:

της Βασιλικής Σιούτη

από το «www.lifo.gr»

Στις προηγούμενες εθνικές εκλογές μπήκε στη Βουλή το κόμμα-τρολ του Βασίλη Λεβέντη.

Kάποιοι ψηφοφόροι, μάλλον κάνοντας πλάκα, θέλησαν με αυτόν τον τρόπο είτε να διαμαρτυρηθούν, είτε να δείξουν την περιφρόνηση τους προς το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Τη δεκαετία του ‘80 στην Ιταλία, οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι είχαν εκλέξει μια πορνοστάρ, την Τσιτσιολίνα, για να στείλουν στους βουλευτές τους το μήνυμα ότι δεν τους θεωρούσαν καλύτερους. Αυτή η εκλογική συμπεριφορά δεν είναι πρωτόγνωρη, ούτε αφορά μόνο στη χώρα μας.

Μικρά κόμματα, που έμπαιναν στη Βουλή για μια κοινοβουλευτική περίοδο και μετά χάνονταν, είχαμε πολλά και στο παρελθόν, αλλά κινούνταν στο πλαίσιο μιας κάποιας πολιτικής ορθότητας. Κόμματα που κινούνταν στο χώρο του γραφικού επίσης είχαμε και παλιά, αλλά αυτά δεν έμπαιναν στη Βουλή.

Τελευταία, έχουμε πολιτικούς και κόμματα που απλώς «πουλάνε τρέλα» και αυτό φαίνεται ότι πιάνει σε ένα μικρό μεν κοινό, αλλά αρκετό για να τους δώσει το εισιτήριο του 3% για να μπουν στη Βουλή.

Και τα δύο κόμματα, τόσο του Βελόπουλου, όσο και του Βαρουφάκη, πρόκειται για προσωποκεντρικά κόμματα χωρίς πολιτικές αρχές και ιδεολογία, πλην κάποιων θέσεων «ατάκτως ερριμμένων», οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν σοβαρό πολιτικό πρόγραμμα. Εντός των κομμάτων αυτών συνυπάρχουν αριστεροί μαζί με δεξιούς, πατριώτες μαζί με αντιεθνικιστές, ευρωπαϊστές μαζί με οπαδούς της δραχμής κ.ο.κ.

Πέρα από το ενδεχόμενο να είναι και κάποιοι που τους παίρνουν στα σοβαρά και τους πιστεύουν, υπάρχουν αρκετοί θυμωμένοι ψηφοφόροι που δεν ενδιαφέρονται να εκπροσωπηθούν, αλλά μόνο να τρολάρουν. Να στείλουν δηλαδή στο ελληνικό κοινοβούλιο κάποιους για να τρολάρουν τους υπόλοιπους, ταράζοντας τα νερά και προκαλώντας, αφού δε πιστεύουν ότι με την ψήφο τους μπορεί να αλλάξει κάτι.

Στην απερχόμενη Βουλή παρακολουθήσαμε ως πολιτικό αρχηγό τον Βασίλη Λεβέντη να μιλάει και να ψηφίζει για κρίσιμα θέματα. Ένα πρόσωπο που έγινε γνωστό στο πανελλήνιο την δεκαετία του ‘90, μέσα από περιθωριακές τηλεοπτικές εκπομπές, πίνοντας φραπέ μπροστά στην κάμερα και απευθύνοντας κατάρες στους ψηφοφόρους-ζώα όπως τους αποκαλούσε.

Το κόμμα των ΑΝΕΛ έφερε κι αυτό στη Βουλή κάποια περιθωριακά και γραφικά πρόσωπα που αναδείχθηκαν μέσα από χαμηλής ποιότητας τηλεοπτικές εκπομπές, όπως είχε γίνει πριν και με το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη.

Αυτή τη φορά, μπήκαν στη Βουλή τα κόμματα του Κυριάκου Βελόπουλου και του Γιάννη Βαρουφάκη. Το ένα πλασάρεται ως πατριωτικό που βρίσκεται δεξιά της ΝΔ και το άλλο ως φιλοευρωπαϊκό που  βρίσκεται στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι ενώνει όλους αυτούς; Σίγουρα όχι οι κοινές πολιτικές τους απόψεις, όπως φανερώνει η διαφορετική πολιτική τους προέλευση και οι αντικρουόμενες απόψεις για κορυφαία πολιτικά ζητήματα.

Και τα δύο κόμματα, τόσο του Βελόπουλου, όσο και του Βαρουφάκη, είναι καθαρά αρχηγικά. Ανεξάρτητα από ό,τι ισχυρίζονται, στην πραγματικότητα οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους αρχηγούς (όπως π.χ. η στελέχωση των ψηφοδελτίων) και επιβάλλονται με προσχηματικά δημοκρατικές διαδικασίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κόμμα του Γιάννη Βαρουφάκη υπήρχαν έντονες αντιδράσεις για ορισμένες υποψηφιότητες, αλλά φυσικά πέρασε το δικό του.

Παρομοίως και στο κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου, που αποφάσισε μόνος του να διώξει από τα ψηφοδέλτια πρόσωπα με τα οποία ο ίδιος είχε συμφωνήσει να ενταχθούν.

Η συνέπεια και η ακρίβεια του πολιτικού τους λόγου, έτσι κι αλλιώς,  δεν είναι το δυνατό τους χαρτί, σε αντίθεση με τον εγωκεντρισμό και των δύο αρχηγών που περισσεύει.

Εκεί που διαφέρουν σημαντικά, πέρα από την ταξική τους καταγωγή, είναι στην αφήγηση. Ο ένας ισχυριζόταν για καιρό ότι είχε αυθεντικές επιστολές του Ιησού και ο άλλος ότι είχε σχέδιο διάσωσης της χώρας που δεν τον άφησαν να εφαρμόσει.

Ο Βελόπουλος παριστάνει τον αντισυστημικό πολιτικό, ενώ όταν ήταν στο ΛΑΟΣ στήριζε τα πάντα και ο Βαρουφάκης εμφανίζεται ως επικεφαλής του «αντιμνημονιακού» μετώπου (ότι έχει απομείνει από αυτό τέλος πάντων), παρότι ήταν ο επικεφαλής της συνθηκολόγησης, υπογράφοντας στις 20 Φεβρουαρίου 2015 την απόφαση του Eurogroup για συνέχιση των μνημονίων (γεγονός που δεν παραδέχθηκε ποτέ, παρά την ύπαρξη των ντοκουμέντων).

«Δεν είμαστε μόνοι, εμείς είμαστε η Ευρώπη» λέει ο Βαρουφάκης. «Δεν είμαστε ούτε δεξιοί, ούτε αριστεροί, είμαστε Έλληνες» λέει ο Βελόπουλος. Άγνωστο αν τέτοια συνθήματα συγκινούν κανέναν, είναι όμως γεγονός ότι και οι δύο κατάφεραν, έστω προσωρινά, να «ηγεμονεύσουν» στον μικρό πολιτικό χώρο που διεκδικεί ο καθένας τους, παρότι υπήρχαν πολλοί μνηστήρες. Αυτό ακριβώς τους αναγνώρισαν και όλοι οι «ξέμπαρκοι» που έσπευσαν να ανέβουν στο καράβι τους με την ελπίδα να αρπάξουν την ευκαιρία για να μπουν στη Βουλή.

Θα πετύχει ο Βελόπουλος και ο Βαρουφάκης αυτό που κατόρθωσαν ο Βασίλης Λεβέντης, ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Πάνος Καμμένος στις προηγούμενες εκλογές;

Η κρίση πάντως γέννησε ευκαιρίες για κάθε έναν που δεν διστάζει να δοκιμάσει την τύχη του στην πολιτική, ποντάροντας άλλοτε στην απογοήτευση και άλλοτε στην ευπιστία κάποιων πολιτών.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)